Καπως ετσι

Σαββατο βραδυ. Αθηνα. Βγαινουμε απο το Νιξον, κατευθυνομαστε προς το μετρο του Κεραμεικου. Σ'ενα απο τα σοκακια γυρω απο το Γκαζι, ακουμε να μας προσεγγιζει πρωτα η μουσικη και μετα ο ηχος του αυτοκινητου πισω μας. Ολα γινονται σχετικα γρηγορα. Στην αντιθετη κατευθυνση παρατηρω την εκφραση του τυπου που περπαταει προς εμας κι εχει στο πεδιο του το διερχομενο αυτοκινητο. Γελαει φωναχτα με ενα κοφτο 'μπουαχα'! Γυρναμε το κεφαλι μας καθως μας προσπερναει το παλιο Κορολα κι αντικρυζουμε τον παπα στη θεση του οδηγου ν'ακουει στη διαπασων red hot chili peppers... give it away now! - Το ειδες αυτο? Μου λεει η Τζ. - Αλλος ενας λογος για να συνεχισω να επιστρεφω στον τοπο που γεννηθηκα.

**********

Σαββατο βραδυ. Βουδαπεστη. Ειμαστε στο Dürer Kert, κι ακουμε την Pannonia Ska Orchestra να βαραει αλυπητα. Ειμαι με την Τσ. στο μπαρ, λιγο απομακρυσμενοι απο το χαμο, υιοθετουμε τη γνωστη σταση παρατηρητη και χαζευουμε. Νεαρος ψιλολελεκας ημι-emo, μας ρωταει. - Δικο σας ειναι το ποτο αυτο? Αναφερομενος σε μια διπλανη παραμελημενη ξεθυμασμενη μπυρα πανω στον παγκο, που μπορει και να χρησιμευε κι ως τασακι. - Οχι, του λεω, κανοντας μισο βημα πισω να τον βλεπω και καλυτερα , με την κορη του ματιου μου να διαστελεται. Ο τυπος με γρηγορες κινησεις, στα κλεφτα, κατεβαζει την αγνωστη μπυρα διπλα μας κι εγω με την Τσ. να παρακολουθουμε. Συνεχιζει συστηματικα να προχωραει στο μπαρ και με κλεφτες ματιες και γρηγορες κινησεις να κατεβαζει στα μουλωχτα οτι ορφανο ποτο εβρισκε στο διαβα του. Μια απολαυση να τον παρακολουθεις κι ενα στοιχημα για το ποτε θα εκδηλωσει την ηπατιτιδα α, η καποια αλλη τροφικη δηλητηριαση...

My lucky number, cont

(8) Tranzzit

Το τρενο διασχιζει ταχυτατα τις ουγγρικες πεδιαδες και τους ντροπαλους λοφισκους που επιτελους αρχιζουν και πρασινιζουν... Το σημειο αναφορας μια ανθρωπινη κουκιδα στο χωρο που κινειται σε ραγες με 150χλμ την ωρα.

Εξωτερικη ορατοτητα γυαλι, ενιοτε a bird's eye view. Εσωτερικη ορατοτητα παρατεταμενα ομιχλωδης...

Μολις αφησαμε πισω το Győr, στο intercity rapid Βουδαπεστης – Βιεννης, αισθανομενος περιπου οπως ο χαρακτηρας του Romain Duris στο Russian Dolls. Ιn transit. Γυναικες, ιδεες, σχεδια, πατριδες, δουλειες, επιθυμιες, Ο κοσμοπολιτης homo sapiens του 21ου αιωνα ενα lost boy κι ενα lost girl, οπως λεει κι η Ε, πνιγμενοι σε μια παρατεταμενη και βαθυτερη συγχυση. Ολοκληρωτικα και ενδομυχα φοβουμενος, ανεπιστρεπτι.

“- ...baby, why people try to hit us with their cars?
- well, mama, it's because they are unhappy and unhappy people like to hurt things.

- Aren't there any happy people?
- There are many people who pretend that hey are happy.
- Why?
- Because they are ashamed and frightened and don't have the guts to admit it.
- Are you frightened?
- I only have the guts to admit to y o u , - i' m so god damned scared, mama, that I think I'm going to die any minute...”

(Charles Bukowski,
Tales of ordinary madness)

My lucky number, cont.

(6) Αγγλοσαξονικες ιδιαιτεροτητες

Φεστιβαλ κουκλοθεατρου για ενηλικες στο Sirály... Πολυς κοσμος μαζεμενος, μιας κι οι παραστασεις δινονται δωρεαν, ελαφρως στριμωγμενοι, πιανω κουβεντα με τη Madelene, αγγλιδα που ανακαλυψε κι αυτη τις χαρες της Βουδαπεστης. Μπλα μπλα μπλα. Ωσπου:

- 'Λοιπον, που αλλου συχναζεις εδω?' τη ρωταω.
- 'Μ'αρεσει πολυ το νεκροταφειο στη Γιοζεφβαρος, βρισκω την ηρεμια μου εκει'.

Μαλιστα. Την ξανασκαναρω και ομολογουμενως εχει κατι το τιμ-μπαρτονικο πανω της. Μου ερχεται και στο μυαλο κι η cemetery-friendly σταση των αμερικανων, ενα απο τα πιο δημοφιλη μερη για βολτες στο Μπαφαλο ηταν το νεκροταφειο του στο κεντρο της πολης... Σκεφτομαι οτι παροτι δεν αισθανομαι αβολα σ'ενα νεκροταφειο, ουδεποτε θα ηταν το αγαπημενο μερος για ρεμβασμο και περιπατο.
Η εξοικειωση με το θανατο παιρνει πολλους δρομους.

(7) Χιλιομετρα

Επιστροφη σπιτι μετα απο μεταμεσονυκτιες δαιδαλωδεις περιπλανησεις.

- 'Ρε συ Φ. ξερεις γιατι ειναι τοσο μοναδικο το μερος αυτο?'
- 'Γιατι?' Με κοιταει μ'ενα βλεμμα που δηλωνει οτι 'θες να πεις μαλακια'.

- 'Διοτι καταφερνει και συνδυαζει κατι το εντελως βαλκανικα χαοτικο, παθιασμενα απροοπτο με ταυτοχρονα εντονη δυτικη επιρροη. Η αναγεννηση, ο ρεφορμισμος κι ο διαφωτισμος εχουν σφραγισει το κομματι αυτο της Ευρωπης. Εξαλλου η Βιεννη δεν ειναι παρα περιπου 200 χιλιομετρα μακρυα!'
- 'Τι λες ρε? Λαθος στην πινακιδα εχουν κανει. 2000 χιλιομετρα ειναι στην πραγματικοτητα...' χαμογελαει σαρκαστικα. (Ο εκλεπτυσμενος αυτοσαρκασμος των ουγγρων ειναι αγαπημενο σπορ).

Αντε να του εξηγησω μετα τι σημαινει νεοτερη ελλαδα και ποσο απεχει απο τη δυση ...

My lucky number, cont.

(5) Follie-a-deux

Ισως η στιγμη που ερωτευεται κανεις με οτι αμεσα επακολουθει αποτελουν απο τις πιο ευθραυστες στιγμες της υπαρξης. Απο τη μια, το συναισθημα ειναι αφορητα καταπιεστικο, απο την αλλη υπερδιεγερτικο, υπερβατικο με οτι παρανορμαλ κι αν σημαινει για τον καθενα αυτο. Βεβαια, σχεδον αποκλειστικα, η αμοιβαιοτητα κι ο συγχρωτισμος σε μια τετοια παρανοικη διαδικασια εκλειπουν, η τραμπαλα σπανια ισορροπει, οι ρολοι εναλασσονται με τη μνημη να καταγραφει ελλειπτικα και συμφεροντολογικα. Κι ως επι το πλειστον η αδυναμια αυτοδιαχειρησης της εκθεσης, αυτοελεγχου και κυριως προσεκτικου χειρισμου του αλλου που υποφερει αδικως ειναι τοσο μπαναλ επαναλαμβανομενη που καθιστα την ολη πραξη 'συσιφεια'.
Μεγαλε Συσιφε , αγαπημενε μυθικε ηρωα...

My lucky number

(1) "Things that - just - are not enough"

Τα προσωπα λαμπουν, κι οι δυο στροβιλλιζονται στον χωρο. Η' ισως να ειναι ακινητοι αλλα παρ'ολ'αυτα ζαλιζονται. Δεν εχει σημασια. Η απωλεια της ισορροπιας ειναι εμφανης.

- 'Εχει περασει καιρος απο την τελευταια φορα' της λεει.
- 'Δεν το αισθανομαι'. Τον αγγιζει στο προσωπο.

Στην Klauzal ter περπαταει μονος του, ηχοι απο τακουνια και πνιχτες φωνες ενιοτε ακουγονται απο τα σοκακια. Στελνει μηνυμα στον Φ.

- 'Ειναι χαζο αλλα ανεξελεγκτο που ακομα με ελκυει τοσο η Π'
- 'Τι περιεργο! Κι η Π. μολις αυτο μου ειπε για σενα!' διαβαζει στην οθονη.

Βγαινοντας απο την σκοτεινη Dob utca στο ανοιγμα της Madach ter, κοντοστεκεται, εμπρος του τα φωτα στη Citadella που λουζουν την Νικη πανω στο λοφο του Gellert τωρα σβηνουν. 2 το πρωι.

Σκεφτεται οτι καποια πραγματα ανεξαρτητως της ερμηνειας τους απλως δεν ειναι αρκετα να σε κατευνασουν.
Σηκωνει το χερι στο ταξι που περναει μπροστα του στην αδεια λεοφωρο...

(2). "Κριτηρια"

Στο 'Μερλιν' η μουσικη στη διαπασων, χοντρος σουηδος dj παιζει καποια βιομηχανικη εκδοση ηλεκτρονικης μουσικης με ψυχεδελικα βιντεο στους τοιχους. Που ειναι οι καλες μερες του breakbeat ξεβιδωματος στο Corvin?

Ετοιμαζεται να φυγει αλλα κοιταει τις τεσσερις ομορφες (what's new in Budapest?) γυναικες διπλα του, σε διπλετες. Τις παρατηρει με προσοχη και σκεφτεται με τι κριτηρια θα αποφασιζε να παει να μιλησει σε μια απο αυτες τις αγνωστες. Εντελως πλασματικες αβασιμες εγκεφαλικες διαδικασιες. Τον διασκεδαζει η αγνοια του σε βαθμο συγχυσης.

(3). "Η Γιορτη"

Ο θιασος απο κοινου αποφασισε να σταματησει το αλκοολ για ενα μηνα. 'Υγειινη ζωη'! Διακηρυσουν στο υπογειο μπαρ του θεατρου οι ηθοποιοι καθως καπνιζουν σαν φουγαρα, κι ο Α. σε μια γωνια με τη μαριχουανα του, να συνηγορει. 'Να καθαρισει το συστημα!' Αργοτερα πανω στη σκηνη, λιγο πριν το χειροκροτημα, ο Δ. πεφτει κατω με σπασμους. Σκεφτομαι, κανεις δεν τους ειδοποιησε για το επερχομενο Delirium Tremens...
Καθε σχεδιο ειναι καταδικασμενο να ακολουθησει μια αλλη πορεια απο την προβλεπομενη. Σιγα τα νεα.

(4). "Constitution/Alkotmany/Συνταγμα"

Το τηλεφωνο του Φ. χτυπαει καθως περπαταμε υπο σιχαμερο ψιλοβροχο προς το Jelen.
Θα συναντησει αυριο τον Π. μετα το υποτιθεμενο nervous breakdown του και τ'απιστευτα χρεη που αφηνε γυρω του κοροιδευοντας τον κοσμο, living grand με τα λεφτα των αλλων.
Τον καταβροχθησε το μαυρο σκοταδι για κανα διμηνο, περιπου τοσο παιρνει να καταπιει κανεις τις ενοχες του τη σημερον ημερα. Η μανιοκαταθλιψη ως συγχωροχαρτι. Η πετσα παντως χοντρη, για τι σκατα Δαρβινικη εξελικτικη πορεια και φυλογενεση μιλαμε!

- 'Α, ο Π. ηταν?'
- 'Ναι, θελει να βρεθουμε αυριο'.

- 'Επιστρεφει στη προτερη ζωη του?'
- 'Ας πουμε καλυτερα οτι επιστρεφει στη Βουδαπεστη, απο τις γατες και την απομονωση με τη μανα του. Μην το παμε μακρυα'.

Νευρικο υστερικο γελιο υποκαθιστα τη συνειδηση για ολιγον.