I d e n t i t y C a f e

Identity Lost. 'The melancholy folklore of exile', an uncertain way to fight the arrogance of ignorance...

Thursday, February 01, 2007

Η Μελαγχολια Της Αντιστασης



Σε μια εποχη που ολα τρεχουν, η βραδυτητα τεινει να εξακοντιστει ως ξεπερασμενη και ασχετη με την καθημερινοτητα που κυλαει με ρυθμους εξοντωτικους.
Το προβλημα ειναι πως συνηθως βραδυπορουμε εκει που θα θελαμε τα πραγματα να τρεχουν και καταληγουμε να βιαζομαστε να προσπερασουμε καταστασεις, ανθρωπους, συζητησεις, θεαματα, τοπια, που οχι μονο απαιτουν την προσοχη μας αλλα μας ανταμοιβουν γενναιοδωρα εαν τους αφιερωσουμε το χρονο που που τοσο τσιγγουνικα δινουμε.

Ειμαι ενας απο τους πολλους ανυπομονους ανθρωπους, το οποιο μειονεκτημα συνειδητα προσπαθω να βελτιωσω, διοτι μεγαλωνοντας διαπιστωσα πως η βιασυνη μονο εξι ποδια κατω απο το εδαφος θα με στειλει, συντομοτερα του αναμενομενου.
Στην αλλαγη αυτη μεγιστο ρολο επαιξε ο κινηματογραφος ως φιλοσοφια και σταση ζωης, οχι ως καταναλωση πεντακιλου ποπκορν και διλιτρης κοκακολας.

Οπως σε ολα τα πραγματα, η δυνατοτητα ενος να διακρινει λεπτες αποχρωσεις, να εκτιμησει λεπτομερειες που ειναι δυσευρετες, και να δει το συνδυασμο εικονας και λογου με αλλο ματι αυξανεται κατακορυφα αναλογα με το ερεθισμα στο οποιο εκτιθεται, και φυσικα απολυτως αναλογα της ευαισθησιας του δεκτη.
Εαν ειναι ο αλλος γουρουνι, και διαμαντια να του πεταξουν θα τα φαει και θα τα χεσει.
(Επομενως, οχι πια διαμαντια στα γουρουνια, καντε κρατει!)

Ο προλογος εχει να κανει με την ταινια που ξαναειδα για πολλοστη φορα εχθες, "Οι Αρμονιες του Βερκμαιστερ" του μαγυαρου Μπελα Ταρρ, οντας σε αναμονη του "Σαταν τανγκο" (Sátántangó) που περιμενω απο στιγμη σε στιγμη αφου επιτελους βγηκε σε DVD (μεγαλη ιστορια).

Οι Αρμονιες ειναι ενα αριστουργημα με ολη τη σημασια της λεξης...
Ο Ταρρ - που παρεπιπτοντως γεννηθηκε και ζει ενιοτε στην πολη που σπουδασα, το Pécs- δεν αποκαλειται τυχαια ενας απο τους μεγαλυτερους σκηνοθετες παγκοσμιως. Η φημη του στηριζεται ισως στο πιο αντικειμενικο σημαδι της αξιας του, την απο στομα σε στομα αναγνωριση του και καταξιωση επι χρονια, βρισκομενος εντελως εκτος συστηματος, και προερχομενος απο μικρη χωρα με δυσκολη γλωσσα και εικονα που ακριβως απαιτει τον αρραβωνα του θεατη με το εργο.

Για να σας προλαβω, καμια απολυτως σχεση με Αγγελοπουλο, και επισης η εικονα του Ταρρ σε καθηλωνει και σε υπνωτιζει με μια δυναμη που εμενα με φοβιζει...
Νιωθεις οτι εχεις να κανεις με ενα σχεδον θαυματοποιο και μια "μεταφραση" της εικονας σε γλωσσα που σου μιλαει σε ενα μερος του εαυτου σου που εχεις βαθια κρυμμενο, πρεπει να ξεντυσεις τον εαυτο σου και να αφεθεις χωρις βαριδια.

Η βραδυτητα του Ταρρ ειναι ευλογια μαζι και πλανη.
Σε εχει παγιδευσει με το φαινομενικα αργο πλανο μιας και η εικονα αποκτα τοση λεπτομερεια και λεπτη αποχρωση που η ορμη της τελικα αποτυπωνεται μεσα σου ανεξιτηλα...

Η εναρκτηρια σκηνη του "Werckmeister Harmoniak" ειναι κατ εμε ισως η πιο ομορφη που εχω δει στη ζωη μου στον κινηματογραφο, δεν υπαρχει αλλη σαν αυτην.
Η σκηνη ειναι one-take, ειναι ολο χορογραφημενο και σκηνοθετημενο στην εντελεια, χωρις κανενα cut! Στην ταβερνα της μικρης κωμοπολης λιγο πριν κλεισει, η καμερα παρακολουθει τους μεθυσμενους επισκεπτες που με τη βοηθεια του ουτοπιστη αταιριαστου Βαλουσκα γινονται πλανητες σε ενα χορο ενος κοσμου που κρεμεται απο μια κλωστη.
Η κινηση των μεθυσμενων ως πλανητες, η εκλειψη ηλιου και ο μονολογος του Βαλουσκα ειναι συγκλονιστικο θεαμα.
Η καρδια μου παει να σπασει καθε φορα που τη βλεπω, και περιττο να πω οτι την πρωτη φορα ειχα μεινει αναυδος, δεν το χωρουσε ο νους μου πως συνελαβε το ολο σκηνικο...

Η σκηνη αυτη διαρκει 10 λεπτα και 20 δευτερολεπτα κι αυτο διοτι το φιλμ της Κοντακ εχει μηκος 300 μετρα που μεταφραζεται σε 11 λεπτα διαρκειας!!!
Ο Ταρρ στις συνεντευξεις αστειευεται λεγοντας οτι αυτη ειναι η μοναδικη λογοκρισια που εχει να υποστει...
Το φιλμ διαρκει 2 ωρες και 20 λεπτα και περιλαμβανει μονο 39 πλανα (takes), το ενα εντυπωσιακοτερο του αλλου οδηγωντας την κωμοπολη στο χαος...

Για τον Ταρρ θα μπορουσα να γραφω επι ωρες, αποτελει μοναδικη περιπτωση δημιουργου, με τα εργα του να ανηκουν στην παγκοσμια ανθρωπινη κληρονομια, επομενως θα επανελθω διοτι ειναι και ο αγαπημενος μου.

Μετα το θανατο του παραγωγου του το 2005, η ταινια που ετοιμαζε επι χρονια: The man from London, βασισμενη στο βιβλιο του Georges Simenon αντιμετωπιζει τεραστιες δυσκολιες που δειχνει ταυτοχρονα και ποσο σαπιο ειναι το συστημα στηριξης τοσο σημαντικων ανθρωπων οταν γυριζονται τοσα σκουπιδια...
Στην διεθνη ενωση κριτικων θα βρειτε και ενα μηνυμα συμπαραστασης στον Ταρρ που ειναι συγκινητικο: Declaration of Solidarity for Béla Tarr .
Tελικα μετα απο ασυλληπτες αναποδιες και καθοδο στην κολαση, "Ο Ανθρωπος απο το Λονδινο" θα παρουσιαστει καλως εχοντων των πραγματων στις Καννες το '07.

Και εδω μερικες συνεντευξεις των τελευταιων χρονων...
1
2

Ανακαλυψτε τον και αφεθειτε στη βραδυτητα του. Η ορμη της θα σας αλλαξει.

12 Comments:

At Feb 1, 2007, 3:39:00 AM , Blogger Lorelei Am Rhein said...

Βρήκα την προσέγγισή σου πολύ
ενδιαφέρουσα.
Δυστυχώς οι θεατές, ακόμα και οι κριτικοί κινηματογράφου φοβούνται τα μεγάλης διάρκειας μονοπλάνα, παρ' όλο που στα χέρια σημαντικών σκηνοθετών είναι συναρπαστικά!
Α, μού θύμισες και την ταινία "Διαμάντια και γουρούνια του Ντουσάν Μακαβέγιεφ!
:-)

 
At Feb 1, 2007, 5:37:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

Lucy

Καλως ηλθες! Βλεπω πολυ βιβλιο, πολυ κινηματογραφος, πολυ μπλογκ! Χαιρομαι ιδιαιτερως πως κανεις σεφτε στο IC!
Θα σε διαβασω αναλυτικα!

Σ ευχαριστω για το σχολιο, και φυσικα συμφωνω με αυτο που αναφερεις.

Ο τιτλος του ποστ ειναι απο το βιβλιο του Krasznahorkai László: Az ellenállás melankóliája = The melancholy of resistance = Η μελαγχολια της αντιστασης πανω στο οποιο στηριχθηκε το Βερκμαιστερ.

Ο Krasznahorkai ειναι σημαντικος αλλα δυσκολος ουγγρος συγγραφεας πανω στα βιβλια του οποιου ο φιλος του Ταρρ γυρισε τρεις ταινιες.

Μαζι εκαναν το Damnation (Karhozat), Satantango, και Werckmeister Harmoniak και ειναι μια χαλαρη τριλογια, "η τριλογια του Κακου".

 
At Feb 1, 2007, 11:00:00 AM , Blogger Caesar said...

Μ' έχει απασχολήσει & μ' απασχολεί το θέμα της βιασύνης/βραδύτητας. Πολύ καλή η προσέγγισή σου να βιαζόμαστε σε λάθος καταστάσεις & να βραδυπορούμε αντίστοιχα σε πιο ενδιαφέρουσες. Θέλουμε ποιότητα ή ποσότητα; Προσπαθούμε να βιώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα κατά τη διάρκεια του βραχύ βίου μας; ή είναι καλύτερα να μην "καίμε" την κάθε στιγμή για να πάμε γρήγορα στην επόμενη; Ό,τι και κι αν κάνουμε, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε όλα όσα θα θέλαμε! Νομίζω ότι είμαστε παγιδευμένοι στον ίδιο μας τον εαυτό. Όταν ξέρεις ότι δεν ξεφεύγεις από το "GameOver" διαισθάνεσαι πόσο πολύτιμη είναι η κάθε κίνηση. Και δυστυχώς πρέπει να επιλέξεις. Μα οι όποιες επιλογές ανοίγουν κι άλλες, κι άλλες...

ΥΓ: Μια από αυτές είναι και τα φίλμς που αξίζουν !

 
At Feb 1, 2007, 1:30:00 PM , Blogger Desposini Savio said...

Δεν γνωρίζω τον Ταρρ αλλά όπως περιγράφεις την Werckmeister Harmoniak υποθέτω πως είναι ταινία του γούστου μου.
Μου κεντρίζεις το ενδιαφέρον, θα την αναζητήσω.

 
At Feb 1, 2007, 4:18:00 PM , Anonymous Anonymous said...

caesar

μου αρεσουν τα σχολια σου, χαιρομαι που μας κανεις παρεα... στο κειμενο σου απλως θα κουνουσα το κεφαλι μου συμφωνοντας με τα λεγομενα σου...

Desposini

Ναι, αν του αφιερωσεις το χρονο σου απερισπαστη θα σε μαγνητισει και θα σε κερδισει.

Το ποστ μου ειχε να κανει ακριβως και με αυτο: Αν και η ευρωπη μας ειναι τοσο μικρη, ξερουμε τοσα λιγα για λαους με τεραστια πολιτιστικη κληρονομια που με μια εννοια βρισκονται σχεδον διπλα μας...
Χαιρομαι αν το γουστο μας συμπιπτει :) Ετσι ανταλλασεις και προτασεις ευκολοτερα!

 
At Feb 1, 2007, 11:24:00 PM , Blogger antvol said...

Το θέμα της απίστευτης ταχύτητας που τείνει να προσλάβει η ζωή μας (τουλάχιστον η δική μου) και των όσων, σίγουρα, χάνονται στην κούρσα αυτή, με απασχολεί χρόνια (δυστυχώς θεωρητικά).

Και κάθε λογοτέχνημα ή έργο που πραγματεύεται τη βραδύτητα, ως ars vitae, με συγκινεί εξαιρετικά.

Θα δω λοιπόν, οπωσδήποτε, το έργο που τόσο όμορφα μας περιγράφεις, αν αυτό κάνει τον κόπο να περάσει τα σύνορά μας (ελπίζω, και παρά τα όσα επαγγέλλεται, να βιαστεί λίγο).

Συστήνω επίσης, στο ίδιο context, το εξαιρετικό βιβλίο του Κούντερα "η βραδύτητα" (La lenteur).

Ανέκδοτο σχετικά με τον Αγγελόπουλο: Έψαχνε κάποτε έναν ηθοποιό να πάρει μέρος στην πιο αργή σκηνή που θα 'χε ποτέ γυριστεί στην ιστορία του παγκόσμιου σινεμά. Του συστήνουν, μετά από μεγάλη έρευνα, έναν έλληνα καφενόβιο χωρικό. Ο Αγγ. τον επισκέπτεται και προσπαθεί να τον πείσει να πάρει τον ρόλο. Ο χωρικός τον ρωτάει τι θα κάνει. Ο Αγγ. του λέει "τίποτε, θα κάθεσαι με τις ώρες σ' ένα καφενείο". "Και δεν θα κάνω τίποτε"; Ρωτάει ο βλάχος. Τίποτε, του απαντάει, μόνο κάθε τόσο θα παίζεις το κομπολόι σου.

"Αμ, εσύ δεν θέλεις ηθοποιό, κασκαντέρ θέλεις", του απαντάει νευριασμένος ο άλλος.

 
At Feb 2, 2007, 1:25:00 AM , Blogger Sigmataf said...

Μάγκα μου με αφήνεις μαλάκα.
Ασχολείσαι επαγκελματικά με τον χώρο.

 
At Feb 2, 2007, 2:54:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

Αγαπητε Αντβολ!

χεχεχεχε καλο το ανεκδοτο, δεν το ηξερα :)

H ταινια πραγματευεται ενα εν δυναμει κακο συμπαν. Η καλοσυνη ειναι μια παρεκκλιση...
Ο ρυθμος της ταινιας ειναι βραδυς ομως σε καρφωνει στη θεση σου.

Αντβολ η ταινια παιχτηκε στην Αθηνα!!! Ειναι του 2000 και στην Ελλαδα πρεπει να παιχτηκε το 2002-2003 νομιζω! Ναι!
Επομενως θα την βρεις σε πολυ ψαγμενο βιντεο κλαμπ...
H απο το amazon.co.uk...
Η ταινια βγηκε σε δβδ απο την Artificial Eye, και μαλιστα εντυπωσιακα την βγαλανε μαζι στην ιδια κασετινα με το Damnation, το πρωτο αριστουργημα του Ταρρ απο το 1987.

Η Βραδυτητα φυσικα εχει διαβαστει, παιδακι του Κουντερα ειμαι κι εγω...:):):)

Sigmataf

Καλως ηλθες κι απο δω! Χαιρομαι που σου αρεσε!
Μακαρι αγαπητε μου να ασχολουμουν επαγγελματικα! Το ψαχνω ομως! Εν καιρω ελπιζω!

 
At Feb 2, 2007, 12:45:00 PM , Blogger Μαρω_Κ said...

Kαλημέρα.
Την ταινία δεν την έχω δει.
Θα την ψάξω.
Με έπεισες.
Οσο για την βραδύτητα, την πολυτέλεια της τεμπελιάς, τον χρόνο που αναλώνεται σε ασημαντότητες, τα πράγματα που μας διαφεύγουν, και πάνω απ΄ολα την Καλοσύνη, αγαπητέ μου αγγίξατε μια πολύ ευαισθητη χορδή μου.

 
At Feb 3, 2007, 1:55:00 AM , Anonymous Anonymous said...

Maro_K

Kalws hlthes!
xxeex Se epeisa, e? gia na doume, elpizw na sou dhmiourghsei to idio sunaisthima pou edwse kai se mena...
Elpizw h euaisthith xordh na mhn exei diataraxthei!
Tis kalhnyxtes mas!
IC

 
At Feb 4, 2007, 7:58:00 PM , Anonymous Anonymous said...

Vre anthrope, pali me kaneis na grapso!

Emeis prospathoume (na vroume tropo) na fygoume apo tin tehni, ki esy theleis na pas s'auti;;; Me ti tha taïseis ta paidia sou; Pare paidi mou Tarr auti tin evdomada, tin epomeni Wenders kok... (parafrasi gnostou gnomikou -me CD- tou megalou Giorgou Kontrafouri).

Toso os termatofylakas oso os giatros kalytero mellon eheis...

Kali vdomada!

 
At Feb 5, 2007, 9:37:00 PM , Anonymous Anonymous said...

Stefane geia sou!
Tha ta taisw ena film ths Kodak pou einai thermidika plousio.
Den exw taseis aytokatastrofhs, dont worry!
Na syndyasw tha ithela orismena pragmata. Den xerw an ginetai...tha deixei...

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home