Δωμα
Ολα τα πρωινα του κοσμου, των αργοσυρτων περιπατων, του ηλιου με τα κοφτερα δοντια, του στενομακρου μαλλινου παλτου που με τυλιγει, με το προσωπο εκτεθειμενο να το καιει ο ηλιος, να ξηραινει τη σταλα απο δακρυ στην ακρη του υγρου ματιου ο κρυος αερας.
Βολευομαι στ'αγαπημενο μου καφε των τεμπελικων πρωινων, στο Δυτικο Χωριο. Νωρις κυριακη πρωι, πασχα των καθολικων στη μητροπολη της βαβελ. Αφησα την παρεα μου στο σπιτι να κοιμαται, πηρα τα βιβλια μου για συντροφια παραμασχαλα.
Το ηχειο αναπαραγει ενα απ' τα ελαχιστα μελωδικα τραγουδια της Björk, με νανουριζει με τον ηλεκτρονικο ρυθμο του, το κεφαλι γερνει προς τα πισω. Η φωνη της σαν τον ξηρο παγο της Ισλανδιας, αυτην την ημερα την ηλιολουστη.
Ομορφες θελκτικες γυναικες, καθε χρωματος και φυλης, στον ομφαλο της γης συγκεντρωμενες, μπαινοβγαινουν στο καφε. Συνηθως μονες τους. Κοιμισμενες , παρολη ομως την υπνηλια τους εκπεμπουν το πρωι ισως πιο καθαρα εκεινη τη θυλικη γοητεια, με νωχελικες κινησεις διατηρουν αυτην την χαρη του φυλου τους, χωρις μεηκ απ, χωρις λουστραρισμα, χωρις την πανοπλια τους, με τις αμυνες τους προσωρινα ανενεργες, εντεινουν τη γοητεια τους.
Που θα πηγαινα με τη Μια, πως θα προσεγγιζα την Αλλη, που θα ταξιδευα με την Τριτη. Κι ουτω καθ'εξης η τεχνη του ονειροπολειν. Ποσες θεωρητικες επιλογες παρουσιαζει αυτη η ζωη, και ποσο απελπιστικα λιγους δρομους τελικα καταφερνουμε ν' ακολουθουμε στην πραγματικοτητα. Οχι οτι εχει σημασια.
Το τηλεφωνο που δονειται στην τσεπη μου με βγαζει απ'τη νιρβανα. Πιανω τον εαυτο μου να ευχεται ολο και συχνοτερα η δονηση να ειναι απλως ενα μηνυμα, να μην χρειαστει να σηκωσω το τηλεφωνο, να μην αρθρωσω παλι λογο περιττο, να μην πιασω παλι τον εαυτο μου να ενοχλειται απο τη φωνη τη δικη μου και των αλλων. Οι 160 χαρακτηρες του μηνυματος εχουν γινει φιλοι μου, με τις αδυναμιες τους, τις παρεξηγησεις τους, την δυσκοιλιοτητα τους, τη δυσλειτουργια τους, τον περιορισμο που ενεχουν. Κοιταω την οθονη. Ευχες φιλων απ'την υιοθετημενη πατριδα του Μακρυα-Μακρυα.
Συνεχιζω να παρατηρω γυρω μου, ξεφυλλιζω τις σελιδες κανοντας οτι διαβαζω.
Το γλυκοπικρο περασμα δια μεσου της ασημαντοτητας συνεχιζεται.
Θα'ταν ψεματα να πω οτι δεν το απολαμβανω...
Flame
I wanna be near you
And blink in your light
And toast marshmallows
On a cold dark night
By your flame
I wanna be near you
And blink in your light
And toast marshmallows
On a cold dark night
By your flame
posted by IdentityCafe @ 12:49 AM
10 Comments:
Σε αλλο τονο:
εντυπωσεις απο ταινιες, κλπ που παρακολουθησα το τελευταιο δεκαημερο.
- "The counterfeiters" (η αυστριακη ταινια που κερδισε το ξενογλωσο οσκαρ) {****}
- "The age of Ignorance / L' age des Tenebres" (η νεα ταινια του Denys Arcand των 'Invasions Barbares', κατωτερη του αναμενομενου. ) {***}
- "Love Songs/ Les Chansons D'Amour" του Honore, {**1/2}
- "Boarding Gate" του Olivier Assayas. - Στο πνευμα του Demonlover, το παγκοσμιο χωριο οπου ο Εαυτος ειναι βασιλιας, η αλληλοπροδοσια επιδημια με συμμαχιες ν αλλαζουν αυτοστιγμη, η πληρη απουσια συνειδησης. Τα εργα του Ασσαγιας μου ταιριαζουν πολυ και δεν ειμαι αντικειμενικος κριτης. {***1/2}
Θεατρο
"Democracy" του Michael Frayn (ο ιδιος που εγραψε το εξαιρετικο Copenhagen. Το εργο για τους συμβιβασμους της δημοκρατιας, τα πολιτικα παιχνιδια στη ευθραυστη δυτικη Γερμανια του 70 γυρω απο τον Βιλι Μπραντ ειναι απλως αριστουργηματικο, ενας υμνος στη δυσλειτουργικοτητα του μονου επιτυχημενου πολιτευματος κι ενος απο τους πιο χαρισματικους ηγετες και τις σκιες του) {*****}
Συναυλια
"Bell X1" Η εκδικηση της Ιρλανδιας!
Λενε: "We are the second best irish group in the world" Κι ειναι αληθεια. Η καλυτερη συναυλια που ειδα απο το φθινοπωρο.
{*****}
Κατανοω οσο δεν φανατζεσαι αυτη την επιθυμια σιωπης στιγμες στιγμες. Αυτα τα μηνυματα εχουν γινει (καλως η κακως) η αμυνα μας. Η τεχνη του ονειροπολειν ειναι παντα ευπροσδεκτη. Ειδικα σε τρενα ή σε ποδηλατα :)
bisous
(το chansons d'amour ακομα να το δω, και το περιμενω απο τις περσινες Καννες. εχει παντως πολυ καλο soundtrack. τα τραγουδια των ιρλανδων τα κατεβασα, some of them. πολυυυ καλοι. και τον Arcan ακομα των περιμενω, μην με απογοητευεις! Μετα την επελαση των βαρβαρων πιστευω οτι του συγχωρω τα παντα).
bisous -τελικο. :)
Σε ποδηλατα???
Κινδυνευεις να υποστεις ασχημη πτωση με πολυ πονο αν ονειροπολεις ποδηλατωντας!:)
Δυστυχως ο Αρκαν ηταν απλως μετριος στο τελευταιο...ασε, ειδικα μερικες σκηνες, απορω... completely out of touch. του εβαλα τρια, με ολην την καλη θεληση και τον προτερο βιο του :):)
Οι καλυτερες ταινιες προσφατως το Counterfeiters kai The Band's Visit ...
Ο Ονορε ΔΕΝ με επεισε. Συμφωνω τα τραγουδια της ταινιας πολυ καλα.
Φιλια πολλα! γραψε και κανενα ποστ!
μου αρέσει όταν γράφεις έτσι.
με άγγιξε το κείμενο σου.
ήσουν εσύ..
καλημέρες από τη χώρα του ποτέ-ποτέ
;)
Σαβιο χαιρομαι που το λες αυτο, ενιοτε κι εγω νιωθω καποια κειμενα (οπως αυτο) κοντυτερα στον δεσποζοντα εαυτο μου απο τους πολλους παραλληλους που εχω (οπως ολοι).
τις καλημερες μου και πολλα φιλια!:)
Kι εμένα μου αρέσουν αυτά τα γραφτά σου. Χωρίς να γίνονται μελό, νοσταλγικά ή γλυκανάλατα, μεταφέρουν κάτι απ' τα τοπία, τους χώρους, τα χνώτα των ανθρώπων ανεμπόδιστα και απροκάλυπτα. Χαλαρά αλλά αφήνοντας να φανεί και μια εσωτερική φλόγα που τρεμοπαίζει. Ή κάπως έτσι.
Agaphmeno mou Starfish,
..teleytaia kai kataidrwmenh kalhmera apo thn xwra tou makrya-makrya..sorry gia ta Agglika fonts alla..no choice unfortunately!..
eixa kairo na mpw sto blog sou kai to omologw xwris enoxes kai pathos.. omws meta apo osh wra eimai pali sth selida sou noiwthw oti to eixa anagkh na sou pw ena geia meta apo toso kairo..giati diavazontas me "ligoura" tis omorfes istories sou..me phges pali ekei pou eixa meinei..pali sto na diavazw ayta poy grafeis kai na menw me ena nostalgiko xamogelo sto stoma..h ena allo synais8hma..pou einai entono alla kai ka8hmerino taytoxrona!..o tropos pou ta grafeis..it all makes sense..complex becomes simple..simple becomes elegant..elegant becomes beautiful..
elpizw na eisai polu kala..kisses from.. La La Land.. ;)
Πολύ όμορφο κείμενο, μια χαρά ο κόσμος σου (εύχομαι να χεις χρόνο να τον βρίσκεις συχνά):)
Γερασιμε
Εαν καταφερα εστω και μερος απ' αυτο που λες πρεπει να ρωτησω τον εαυτο μου πως το εκανε, διοτι δεν ξερω :):)
Πραγματικα, το αισθανομαι οταν γραφω μια καλη σελιδα (αντε 1 στις 10 φορες) αλλα δεν ξερω πως φτανω στο αποτελεσμα... Δεν μπορω να συλλογιστω το μεγεθος της ευαιξιας και της ικανοποιησης ενος ανθρωπου που γραφει ενα καλο ολοκληρο βιβλιο! Μου ειναι ασυλληπτο!
Σ ευχαριστω πολυ για το φιντμπακ Γερασιμε, το εκτιμω!
Ηλιανα
Ομορφη εκπληξη το μηνυμα σου! μ ελιωσες βρε συ, πολυ ευαισθητο αυτο που εγραψες! Σ'ευχαριστω, ειμαι καλα, κοντα στην εξοδο! Σε φιλω! :)
Κελσιε
Καλε μου συνααααδελφεεε! οταν παραμεριζουμε χιλια δυο σκατα γυρω και μεσα μας μερικες φορες βρισκουμε ενα μερος του εαυτου μας που καπως μας αρεσει...Σ ευχαριστω για την ευχη! Χαιρετισματα αγαπητε!
an o despozon eaftos soy einai o epoptevon toy grafodos eaftoy soy kala tha kaneis na toy ta ftiaxeiw grigora me ton grafoda
tis kalimeres moy buffaliasmene file
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home