I d e n t i t y C a f e

Identity Lost. 'The melancholy folklore of exile', an uncertain way to fight the arrogance of ignorance...

Friday, January 05, 2007

Σινεφιλ τετραποδο


Στη συντομη παραμονη μετα απο μακρα προσμονη στην γιορτινη Αθηνα του εξοχου συνδυασμου γκλαμουρ-σκουπιδαριο που δειχνει να μην ενοχλει, εκτος απο την κλασικη δραστηριοτητα καφες-ποτο-καφες-ποτο ωστε να δω τους αγαπημενους φιλους μου και να ανταλλαξουμε αγκαλιες και κουβεντες απο κοντα καταφερα να κλεψω χρονο (απο τον εαυτο μου?) να παρακολουθησω εκτος των αλλων την αλληγορικη ταινια ¨Ενας διαφορετικος ανθρωπος", Den Brysomme Mannen, του Νορβηγου Jens Lien.

Διαλεξα την παρασταση των 730 στο σινεμα Μικροκοσμος που δεν ειχα επισκεφτει ως τωρα...

Σωστα τοποθετημενο διπλα στο σεξ σοπ στη Συγγρου, ειναι πραγματικα στυλατο με το που μπαινεις στο φουαγιε. Δινει την εντυπωση του αυθεντικου αρτ-μουβις κινηματογραφου... Η ταινια αρχιζει χωρις διαφημισεις η previews, αλλη ευχαριστη εκπληξη, και εχω κουρνιασει στην πολυθρονα μου παρακολουθωντας τις περιπετειες του ταλαιπωρου Andreas να βαλει γευση στη ζωη του η να αποχωρησει απο το ματαιο τουτο κοσμο. Φυσικα ξεχναω οτι εχει διαλειμα αλλα τωρα αρχιζουν τα ωραια! Δεν σηκωνομαι απο τη θεση μου. Ουτε πιασμενος ειμαι, ουτε διψα με εχει πιασει, χαρτομαντηλα για το συναχι μου εχω.

Καθομαι σχεδον στην ακρη της σειρας ξεφυλιζοντας ενα περιοδικο ωσπου ξαφνικα περναει διπλα μου καμαρωτος στο διαδρομο ενας σκυλος! Εεεεεεεε, οριστε?
Βεβαιωμενος οτι δεν ηταν καποιο επιληπτικο επεισοδιο, η πρωτη σκεψη, λεω δεν μπορει, καποιου θαμωνα εδω μεσα θα ειναι, η του Μικροκοσμου η μασκοτ! Ξαναπερναει διπλα μου, τον φωναζω, κορδωτος και προσχαρος ο σκυλακος ερχεται να τον χαιδεψω! Παιρνει θαρρος και ανεβαινει και στα ποδια μου! Ρε σκυλακο του λεω, που ειναι το περιλαιμιο σου? Με κοιταει με το βλεμμα¨μα τι ερωτησεις ειναι αυτες που μου κανεις μιστερ?¨.
Τραβαμε την προσοχη του κοσμου που νομιζω ειναι ξαφνιασμενος με το θεαμα!
Ο σκυλακος που ειναι συμπαθεστατος κατεβαινει και παει αλλου για χαδια! Δεν γαβγιζει, ειναι εντελως εξημερωμενος.

Μονοπωλει το ενδιαφερον αλλα το διαλειμα τελειωνει και περιμενω ο αφελης να ερθει καποιος να τον παρει. Λεω δεν βαριεσαι , αν ειναι ησυχος ας κατσει και στην πολυθρονα διπλα μου!
Ωσπου ο αγαπητος ανεβαινει πανω στο επιπεδο της οθονης και καθεται μπαστακας μπροστα απο τα τεκτενομενα του φιλμ και παρακολουθει. Φυσικα, οταν πεφτει πανω στην σκηνη του δειπνου με μαχαιροπηρουνα να κανουν θορυβο, μονο που δεν ακουω τα σαλια του σινεφιλ σκυλου να τρεχουν!

Σηκωνομαι απο τη θεση μου, μιας και κανεις αλλος δεν εχει κουνηθει, και βγαινω εξω στο φουαγιε.
Πιανω τους δυο νεαρους, αγορι-κοριτσι του κινηματογραφου που χαριεντιζονται και τους ρωταω. "Συγνωμη, δικος σας ειναι ο σκυλος μεσα?"
Με κοιτανε λες και προσγειωθηκα απο αλλον πλανητη.
"-Οριστε? ποιος σκυλος?"
"-Εε, ειναι ενας σκυλος μεσα που εχει αραξει μπροστα απο την οθονη... κι εγω πρωτη φορα στη ζωη μου βλεπω σκυλι μεσα σε αιθουσα, νομισα οτι τον ειχατε μασκοτ".
Η κοπελα γελαει αλλα μαλλον απο αμηχανια, μπαινει μεσα και τα επομενα 10 λεπτα προσπαθει να δελεασει το σκυλο με διαφορα τερτιπια να την ακολουθησει εξω....
Ειπα να της προτεινω να του δωσει εναν απο τους κουραμπιεδες στο δισκο εξω, αλλα ετσι οπως μου φανηκαν, ο σκυλακος μαλλον δεν θα τους αγγιζε...
Τελικα με τα πολλα, τις γλυκες και τις μαλαγανιες, αφησε τη θαλπωρη της αιθουσας -που ομολογουμενως δεν ηταν καθολου ζεστη - και ελπιζω να βρηκε καπου αλλου ζεστα να την περασει, ισως στο διπλανο σεξ σοπ!

Ηταν απο τα πιο ξεχωριστα περιστατικα που μου εχουν συμβει, και ειλικρινα η θεα του σκυλου να καθεται μπροστα στην οθονη και να περιμενει νοστιμο μεζε απο το κινηματογραφικο τραπεζι της ταινιας, μου δημιουργησε ενα περιεργο συναισθημα. Προς στιγμην νομισα οτι ο διαφορετικος ανθρωπος, Andreas, που εψαχνε κατι αληθινο θα τον εβλεπε μεσα απ την οθονη και θα του εδινε ενα χαδι μαζι με την μπριζολα του! Πως γινεται αυτες οι μαγικες στιγμες να αποτυπωθουν καπου?


15 Comments:

At Jan 5, 2007, 9:58:00 PM , Blogger πιτσιρίκος said...

Πολύ ωραίο κείμενο. Καλή χρονιά.

 
At Jan 6, 2007, 1:00:00 AM , Anonymous Anonymous said...

Αμάν καφέ..του χάλασες την βολή του!Αν ήμουν ο σκύλος ανευ παρεξηγήσεως, θα σε πατούσα μια ξεγυρισμένη δαγκωνιά που με βγάλανε απο την ζέστη .Άσε που έχασε τόσα χάδια και που ξέρεις..ίσως και κάνα κομματάκι χοτ ντογκ..

 
At Jan 6, 2007, 2:59:00 AM , Blogger Poison_Ivy said...

Μήπως η θέση δίπλα σου του'πεφτε λίγο μακρυά και δεν έβλεπε καλά το έργο; Γι'αυτό μωρέ πήγε ο φουκαράς εκεί μπροστά...κ εσύ αμέσως να τον διώξεις...τςτςτςτς... :)).
Πολύ όμορφη ιστορία, από τα αναπάντεχα που σε κάνουν να χαμογελάς.:)
Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά, αγαπητέ Monsieur IC.

 
At Jan 6, 2007, 11:33:00 AM , Blogger antvol said...

Στην άθλια σκουπιδογκλαμουράτη Αθήνα, που αναδεικνύει το μεγαλείο της κυρίως όταν κάποιος έρχεται εδώ ή επιστρέφει μετά από διαμονή σε κάποιο πολιτισμένο τόπο, μερικά αδέσποτα κι η σχέση που αναπτύσσουν με τους ανθρώπους αποτελεί ένα από τα πιο τρυφερά και πιο όμορφα στοιχεία.

Αρκεί να δει κανείς πώς περνάνε τα φανάρια μερικά σκυλιά, πώς έχουν μάθει να παρατηρούν τους ανθρώπους και πώς καταλαβαίνουν πότε κάποιος περνάει με κόκκινο και πότε με πράσινο για να σκεφτεί ότι και στη χωματερή φυτρώνουν λουλούδια.

Εξαιρετικό κείμενο, το χάρηκα.

 
At Jan 6, 2007, 2:40:00 PM , Blogger arwen said...

Πολύ καλό! Βρήκες ένα νέο φίλο στην Αθήνα και του την έσπασες του καημενούλη...
Δεν είναι πολύ γλυκός ο τρόπος που πλησιάζουν τους ανθρώπους αυτα τα πλασματάκια?
Εύχομαι καλή "υπερατλαντική" επάνοδο! Δυστυχώς, τα καλά κρατάνε λίγο, ε?

 
At Jan 6, 2007, 5:16:00 PM , Blogger IdentityCafe said...

Ευχαριστω για τα καλα σας λογια...
Το βλογιν υπηρξε μεγαλη χαρα εξαρχης...
Καλη χρονια σε ολους μας!

Πιτσιρικο,
Χαιρομαι πολυ πως καπως ηρθες στα λημερια μας!
Μου αρεσει πως δυνητικα μπορει κανεις να ανακαλυψει οποιονδηποτε που εχει βλογ και να εκτιμησει αναλογα αυτα που γραφει...
Εισαι απο τους πρωτοπορους στο ελληνικο βλογιν,οπως διαπιστωνεις η κατασταση βελτιωνεται (φυσικο ειναι!) :)
ΥΓ. Το πρωτο ελληνικο ποστ που διαβασα ηταν η σοφη φωνη, a la maniere de Χρηστος Χωμενιδης.

Συκαλακι μου,
Μα γιατι? εχω αριστη σχεση με τα φιλικα αυτα τετραποδα, ειχα και δυο σκυλους ως τωρα. Ε, το παρακανε λιγακι, αφου δεν λουφαξε σε μια γωνια, στηθηκε μπαστακας μπροστα στα ματια μας, και η ταινια ηταν πραγματικα καλη! Ο σκυλακος ειναι τετραπερατος οπως φαινεται! Αφου καταφερε να μπει μεσα σε αιθουσα κινηματογραφου, δεν τον φοβαμαι που θα βρει την επομενη του στεγη!
Οσο για τα χαδια! Τον χαιδεψα σχεδον ολο το διαλειμα, και φανταζομαι το ομορφο κοριτσι του φουαγιε δεν θα τον αφησε παραπονεμενο, ηταν πολυ γλυκο σκυλακι.

Poison_Ivy

επειδη φορουσα φακους, ειχα και τα γυαλια στην τσεπη μου. Επρεπε να του τα φορεσω, να κατσει διπλα μου λες?

Αντβολ
Τα κειμενα/σχολια σου με καλυπτουν, γραφεις πολυ καλυτερα αυτα που θα ηθελα να εκφρασω. Η παρατηρητικοτητα σου ειναι λεπτομερης καταγραφεας της καθημερινοτητας και ο γραπτος σου λογος απολαυστικος κι ας νομιζεις πως ειμαι υπερβολικος! Χαιρομαι ιδιαιτερως που διαβαζεις και σου αρεσει το IC. Ειλικρινως.

Καλη μου Αrwen
Ναι, η οικειοτητα αυτη ειδικα μεταξυ σκυλων-ανθρωπων ειναι στα ματια μου τοσο εντυπωσιακο φαινομενο, ειδικα σε αθλιες συνθηκες μιας μεγαλουπολης-οδοστρωτηρα και we take it for granted!
Τα καλα οντως κρατανε λιγο, αλλα το ιντερνετ εχει ελαχιστοποιησει τις αποστασεις.


Λογοδιαρροια με επιασε σημερα. Συγνωμη!

 
At Jan 7, 2007, 1:02:00 PM , Anonymous Anonymous said...

ωραία εμπειρία είχες με "έναν διαφορετικό σκύλο"!
:)
αναρωτιέμαι αν έδωσες την ανάλογη προσοχή και στην ταινία...

 
At Jan 7, 2007, 4:23:00 PM , Blogger Poison_Ivy said...

Δεν θα'ταν κακή ιδέα, θα'χες και μια γλυκιά παρεούλα! :)

 
At Jan 7, 2007, 5:11:00 PM , Blogger Odysseas said...

Είσαι τυχερός που μπορείς και "βλέπεις" αυτές τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη ζωή μας πιο ωραία. Είναι λίγο σαν τα "θαύματα" που περιγράφεις στο προηγούμενο ποστ.

Σου εύχομαι το 2007 να είναι γεμάτο από τέτοιες μικρές (και μεγάλες φυσικά!) όμορφες στιγμές!

 
At Jan 7, 2007, 10:53:00 PM , Blogger stefanos said...

Το κατάφερες όμως! Το αποτύπωσες!
Για τα μάτια μας και μόνο.
Ευχαριστούμε.

 
At Jan 8, 2007, 6:56:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

princessa! Σε χασαμε! Χαιρομαι πολυ που επανηλθες! Ελπιζω να ταξιδεψες καπου ομορφα! :)

poison ivy
θα παρω εδω σκυλο μου φαινεται...

Οδυσσεα σ ευχαριστω πολυ, επισης!
Ελπιζω η εγκατασταση σου να εχει τα λιγοτερα δυνατα bumps και να βρεις τους καταλληλους ανθρωπους γυρω σου να συνενοεισαι,να σε καταλαβαινουν.

Στεφανε καλωσηλθες, καλη χρονια!
Σ ευχαριστω για τα καλα σου λογια, πολυ χαιρομαι που "ειδες" τον σινεφιλ σκυλο παρεα...

 
At Jan 8, 2007, 4:47:00 PM , Anonymous Anonymous said...

ταξίδια έγιναν νοερώς αφού η σπονδυλική μου στήλη με πρόδωσε και με άφησε να χτυπιέμαι στο στρώμα με πονεμένη μέση και αυχένα.
γεράματα... τί περιμένεις?...
ούτε ίντερνετ, ούτε τίποτα.
γκρρρρ!

 
At Jan 9, 2007, 5:59:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

μπιζελω μου ελπιζω να εισαι καλυτερα τωρα! Περαστικα!

 
At Jan 10, 2007, 3:26:00 AM , Blogger neutrino said...

Μου θυμισες ενα απο τα αγαπημενα μου τραγελαφικα κινηματογραφικα περιστατικα..
Σε θερινο σινεμα νησιου, να παρακολουθουμε αμεριμνοι την ταινια οταν εμφανιζεται ενας συμπαθεστατος γατουλης, ο οποιος αφου τριφτηκε στα ποοδια των λιγων θεατων ξαπλωθηκε φαρδυς-πλατυς μπροστα στην οθονη. και να ηταν μονο αυτο, ενταξει, μικρος ο γατος, μικρο το κακο.
ελα ομως που αφου γλυφτηκε και τεντωθηκε ηθελε να ακονισει και τα νυχια του.. ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ....!! (η εικονα για μενα ηταν το ιδιο βασανιστικη, οσο ειναι για τις νοικοκυρες στα καρτουν που παρακολουθουν τα αφιονισμενα γατια τους να σκιζουν τις κουρτινες τους απο πανω ως κατω...! ;) ).
ωραιο blog!

 
At Jan 10, 2007, 4:57:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

Neutrino
χαχα την εχω την σκηνη που περιγραφεις μπροστα μου, θα μου ηταν το ιδιο βασανιστικη!
Καλως ηλθες! Χαιρομαι ιδιαιτερα που εισαι σινεφιλ! :)

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home