I d e n t i t y C a f e

Identity Lost. 'The melancholy folklore of exile', an uncertain way to fight the arrogance of ignorance...

Tuesday, March 04, 2008

Τραγουδι απο το δωδεκατο οροφο


Λιγο πριν το μεσημερι, η ομαδα της εντατικης μοναδας εχει επισκεφτει ολους πια τους ασθενεις, το πλανο της ημερας εχει καταστρωθει, πιο χαλαροι πλεον ολοι ασχολουνται με τις σημειωσεις τους, η επικεντρωνονται σ' αλλα διαδικαστικα θεματα που εχουν προηγουμενως συζητηθει. Οι νοσοκομες μιλανε δυνατα, το υπολοιπο προσωπικο χασκογελαει, τα μηχανηματα που προκαλουν ενα συνεχη θορυβο απο τα αλαρμ των μονιτορ, των αναπνευστηρων, χιλια δυο μικροπραγματα που συντηρουν μια συνεχη βοη. Καποιοι συγγενεις εχουν αρχισει να καταφτανουν να δουνε τους δικους τους, αδυνατον να παρατηρησεις συνειδητα οτιδηποτε απ'ολα αυτα που μετατρεπονται σε μια χαοτικη καθημερινη ρουτινα. Οι αντιδρασεις περιοριζονται σ' ερεθισματα που ξεφευγουν απο την συνηθεια της μικροβαβελ.

Λιγο πριν το μεσημερι ομως, κατι περιεργο κι ασυνηθιστο συμβαινει. Ασχολουμαι με καθιερωμενα βρισκομενος απεναντι απ' τον ασθενη στο 1205, ο Τενορος μας, ο οποιος εχει γινει βετερανος πλεον στην εντατικη μοναδα χωρις καμια ουσιαστικη προοδο εδω και μερες, χρονοτριβει μεταξυ φθορας και αφθαρσιας. Ο τενορος απ' τη μια κι ο εγκληματιας στο διπλανο δωματιο εξισου διασωληνωμενοι και με τον ιδιο αριθμο καλωδιων συνηγορουν στην προθανατια ισοτητα.
Σημερα τον επισκεφτηκε μια συναδελφος του, κι εν μεσω της ενιοτε εκκωφαντικης φασαριας ανθρωπων και μηχανων αρχισα να διακρινω ολο και πιο καθαρα την φωνη της φιλης του να τραγουδαει στο προσκεφαλι του. Η φωνη της ηταν τοσο ομορφη και κρυσταλλινη οπου κατι ξεχωριστο συνεβει. Η χαωδης οχλαγωγια αρχισε να μειωνεται σιγα σιγα καθως ο ενας μετα τον αλλο σιωπουσαν αντιλαμβανομενοι αυτην την αλλη συχνοτητα, μιας φωνης μελωδικης που τραγουδουσε τρυφερα και ξενα προς το περιβαλλον.
Σαν να εξημερωσε ολα τα αγρια θηρια εκει μεσα, ωσπου ολη η μοναδα σωπασε, κι εμειναν ολοι, ακινητοι με γυρισμενα τα κεφαλια στο δωματιο απ το οποιο ερχοταν ο ηχος της φωνης της, μια στιγμη που δεν κρατησε πανω απο λιγα δευτερολεπτα αλλα μ' αφησε αναυδο στο δωδεκατο οροφο χαμενο στο τραγουδι της, οι αναπαντεχες στιγμες κατα τις οποιες οποιαδηποτε αλλη ανοησια εξατμιζεται στον αερα...

8 Comments:

At Mar 4, 2008, 8:07:00 PM , Anonymous Anonymous said...

Στο ER παιζεις?
Παντως η αφηγηση σου ειναι πολυ ζωντανη.Μπορω να μυρισω το αντισηπτικο της εντατικης στον αερα καθως διαβαζω το post και πεταγομαι στο μπιπ του παλμογραφου.Σε ενα φρικτο για την ανθρωπινη υποσταση χωρο,οπως η εντατικη, σκηνες σαν αυτη που περιγραφεις παγωνουν το χρονο.Φανταζομαι τους ημιθανεις κατοικους της, να ανασηκωνονται ελαφρα για να απολαυσουν τον ηχο της ζωης...
pharmacist

 
At Mar 5, 2008, 12:05:00 PM , Blogger neutrino said...

Ειναι απιστευτα ζωντανος ο τροπος που τa γραφεις. Ανατριχιασα διαβαζοντας το και προσπαθωντας να ανασυνθεσω τη μελωδια στο μυαλο μου. Σαν να εβλεπα μπροστα μου τις χλωμες φιγουρες του Ροι Αντερσον να ανασηκωνονται μαγεμενοι μεσα σ'αυτο το κλινικο -κυριολεκτικα- περιβαλλον (το τοσο ταιριαστο με τις εικονες του σουηδου) με τη χλωμαδα του προσωπου τους να σπαει απο ενα ανεπαισθητο, μα επιτελους πραγματικο χαμογελο.
Ωραιες αυτες οι μικροστιγμες αναμεσα στην καθημερινη τρελα..

 
At Mar 6, 2008, 12:21:00 AM , Blogger καλημέρα said...

Είναι μια απίστευτα όμορφη ιστορία και την διηγείσαι τόσο παρασταστικά! Θα μπορούσε να είναι μια ταινία μικρού μήκους.
Αν δεν σε πειράζει θα μπορούσα να κάνω link αυτό το κείμενό σου στο blog μου; Αν νομίζεις ότι δεν είναι σωστό, δεν πειράζει, ήταν τόσο ωραίο και μόνο που τη διάβασα.

 
At Mar 6, 2008, 3:07:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

Φαρμασιστ

Γεια σου φιλε.
Μερικες συμπτωσεις στη ζωη ξεπερνουν την φαντασια... θα εξηγησω στο επομενο ποστ.
Μου αρεσε πολυ η ιδεα σου με τους αρρωστους να ανασηκωνονται ελαφρα!
Φιλια και στους 4.

Νετρινα

Μικρη Νετρινα μας ελειψες!
χαιρομαι που σου αρεσε!
Ελπιζω να περνας καλα στο Στρας.
χεχεχ
Η ιστορια αυτη συνεβει πριν απο δυο χρονια και αμεσως σκεφτηκα το τραγουδι απο το δευτερο οροφο :)
Φιλια!

Καλημερα

Καλημερα και καλως ηλθες!
Το ιστολογιο εχει γνωρισει και καλυτερες ημερες, το τελευταιο διαστημα περναει φαση επαναπροσδιορισμου! :)
Feel free να κανεις λινκ η οτι αλλο θες. Δεν βρισκω κατι λαθος η σωστο σε αυτο!
Σ ευχαριστω για τον καλο λογο.

 
At Mar 6, 2008, 4:23:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

ωωωωω
επεσα σ εξαιρετικο αρθρο του

http://sraosha.blogspot.com/

"Big Mak"

 
At Mar 6, 2008, 11:21:00 AM , Blogger gerasimos said...

IC για τα της 'αδιαλλαξίας' της γείτονος δες αν θες και το ποστ του χασοδίκη που δίνω σε λινκ σε σχόλιο προς τον mad στο blog μου. (Παραπομπή μέσω... Λαμίας έκανα ο τεμπέλης!)

 
At Mar 6, 2008, 12:44:00 PM , Blogger καλημέρα said...

Σήμερα διάβασα το κείμενό σου στο ραδιόφωνο- μα μου άρεσε τόσο πολύ!-σε λίγο θα το ανεβάσω και στο blog.
Χάρηκα πολύ που συναντηθήκαμε.

 
At Mar 7, 2008, 7:48:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

Γερασιμε το διαβασα...ποσο απαραιτητη αλλα δυσευρετη ειναι μια διαφορετικη ματια στα πραγματα στο μικρο μας κοσμο...

Αναστασια

θα μου φαινοταν σουρεαλιστικο εαν το ακουγα ζωντανα :) ωραιος σταθμος παντως! ακουγα χθες το βραδυ (εδω) το προγραμμα μεσω νετ και μου αρεσε το μεταμεσονυχτιο!
πολλους χαιρετισμους λοιπον!
για καποιο λογο το IC ως τωρα ταιριαζει καλυτερα στη βορειο ελλαδα :):)

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home