I d e n t i t y C a f e

Identity Lost. 'The melancholy folklore of exile', an uncertain way to fight the arrogance of ignorance...

Monday, December 14, 2009

Redhill

Κι εγω που νομιζα οτι οι χαμενοι κωδικοι δεν βρισκονται ποτε...

Wednesday, September 23, 2009

β' θεαμα

Αρκετες φορες οδηγουμενος σε μια φαεινη ιδεα, ενιωθα καποια απροσδιοριστη αντισταση καταγραφης της στο ιστολογιο. Κι ομως πολλα και διαφορα ενδιαφεροντα συμβαινουν, μαλλον η εξωτερικευση τους εχει παρει αλλα μονοπατια.

Η νομαδικη ζωη συνεχιζεται ισως με αλλους ρυθμους. Η μετακομιση στην ευρωπαικη ηπειρο εδω κι ενα χρονο υπηρξε λυτρωτικη απο διαφορες αποψεις, ταυτοχρονα μου ανοιξε τα ματια για διαφορα θεματα που τα εβλεπα απο μεγαλυτερη αποσταση με καποια εξιδανικευση.

Μου κανει μεγαλυτερη εντυπωση απο πριν η τελματωση της ελλαδας και το μεγεθος της παρακμης της κοινωνιας της.
Μοιραζοντας το χρονο μου μεταξυ Λονδινου, Βιλνιους, Βουδαπεστης και Αθηνας εχω αποκαρδιωθει πληρως απο την ελληνικη συγχυση και παρακμη, την παρανοικη συμπεριφορα με την οποια τιποτε δεν σημαινει αυτο που δηλωνεται, απροκαλυπτα καθε συμπεριφορα επιβαλεται με κριτηρια πρωτογονικα, το κοινο καλο εξοβελισμενο απο την καθημερινοτητα. Καποιος που θελει να εξετασει τον σχεδον απολυτο εμποτισμο με αμοραλισμο μιας κοινωνιας δεν εχει παρα να μελετησει την ελλαδα των τελευταιων 10 χρονων.
Και με τη δικη μου γενια που υποτιθεται οτι μεγαλωσε σε αλλο περιβαλλον να συμμετεχει στην ισοπεδωση μιας και καμια οργανωμενη κοινωνικα η πολιτικα αντιδραση δεν βλεπω που θελει να δειξει ενα αλλο προσωπο απο αυτο των ποτισμενων στην διαπλοκη νεοδημοκρατοπασοκων και μηδενιστοκαταστροφολογοψευδοαριστερων που συνδυαζομενοι εχουν γαμησει την χωρα οσο πιο ολοκληρωτικα γινεται.
Ας συνεχισουμε να σκαβουμε το λακο μας ψηφιζοντας Καραμανλη (δεν υπαρχει πιο θρασυς και προκλητικος ανθρωπος που να ζηταει ανανεωση θητειας ενος 'πασοκ' γ' διαλογης για μεταρρυθμισεις που ο ιδιος επι 5μιση χρονια δεν εκανε!), Πασοκο με κληρονομικο χαρισμα που λεει οτι δεν ανηκουμε στη Δυση (βλεπε συνεντευξη στην καθημερινη, θεε μου τον βλεπω να κανει χειραψιες με τον φιλο 'σοσιαλιστη' Τσαβες), η οποιονδηποτε απο τους υπολοιπους κομπαρσους και ανεγκεφαλους που προσβαλουν τη νοημοσυνη μας βαναυσα...
Οπως λεει και καλος φιλος, σε αυτην την χωρα Gotham, που ειναι επιτελους ο Batman?

Wednesday, July 01, 2009

Μακεδονικο Μουσειο Ακροπολης Ολε


Θα κανω μια αποπειρα να εκφραστω κοσμια, μιας και τελευταιως το μπογκ αυτο ειναι εντελως σποραδικο.

Ψυχολογος δεν ειμαι αλλα μια απο τις αρχες τις ψυχολογιας αναφερεται στι γεγονος οτι οι ανθρωποι τινουν να πιστευουν και να επικροτουν τις αποψεις αυτες που βρισκονται πολυ κοντα στη σφαιρα της κοσμοθεωριας τους, απο την πιο απλοικη μεχρι την πιο πολυσυνθετη και πολυεπιπεδη... Κατι που αντιβαινει στον καθιερωμενο τροπο σκεψης τους απορριπτεται χωρις ιδιαιτερη επεξεργασια. Αυτη η σκεψη μπορει να παρει πολλα μονοπατια αλλα η επισημανση αφορα ευτυχως ενα τομεα μονο.

Μια κοινωνια με ντοπαρισμενη εθνικη συνειδηση που μεγαλωνει τα παιδια της συστηματικα και προπαγανδιστικα με μια ψευδαισθηση μεγαλειου πυροβολει επανειλημενα το ιδιο της το ποδι με την συνθηματολογια του "αδιαπραγματευτου" δικιου της (υπερ-)πατριδας (τι? παντα εχουμε δικιο!).

Για να αφησω παραμερα τα σιχαμερα θρησκοληπτα παπαδιλικια που εχουν καλουπωσει αυτον τον τροπο σκεψης κοντα 2000 χρονια (ακρως τοξικος συνδυασμος αρχαιοελληνισμου και ορθοδοξιας) θα δωσω δυο συγχρονα παραδειγματα αυτης της "αδιαπραγματευτης" στασης σε διεθνες επιπεδο που μαλλον μας κανουν πολλαπλασιο κακο απ'οτι καλο, αλλα ποιος ακουει.

Παραμεριζοντας την Κυπρο διοτι βαριεμαι (υπερκορεσμος) πλεον να ακουω οτιδηποτε αφορα το Κυπριακο, ο συνδετικος κρικος που θα μας διασκεδασει αποψε τυχαινει να ειναι ο τωρινος υπουργος πολιτισμου.
Κατα τυχη βεβαιως διοτι σαν κι αυτον σκεφτεται ετσι κοντοφθαλμα και μια μεγαλη πλειοψηφια.
Θυμαμαι λοιπον το 91-92 (τοτε δεν ηταν? Ημουν 15αρης συγχωρουμαι αν ξεχασα κατι) που βρισκοταν στο ΥΠΕΞ και μαζι με την τοτε κυβερνηση (κι ολα τα κομματα στο χορο) διατυμπανιζαν το "αδιαπραγματευτο" του ονοματος της Φυρομ.

Καμια διαπραγματευση στο θεμα του ονοματος κλπ κλπ κλπ, μονο κορονες κι επιχειρηματα θυμικα θελοντας να παρουμε 100 και να δωσουμε 0.
Λοιπον!!! Κανεις δεν βλεπει οτι τιποτε δεν εμαθαν???? Τιποτε!!! 17 χρονια αργοτερα π α ρ α κ α λ α μ ε τους μπουνταλαδες οπισθοδρομικους γειτονες μας να δεχτουν το Βορεια Μακεδονια (Pleeeeeeeease!!!) κι ο ιδιος ανθρωπος που απετυχε τοτε - φανταζομαι και τον ιδιο λαο ν'ακολουθει προβατικα ανεξαρτητως κομματικου χρωματισμου - να μιλαει ακομα με την ιδια γλωσσα για το "αδιαπραγματευτο" των μαρμαρων του Παρθενωνα!!!

Κανεις, μα κανεις δεν βλεπει τον συσχετισμο???
Οτι ειναι η αλλη πλευρα του ιδιου νομισματος?

Παλι θελουμε να παρουμε 100 και να δωσουμε 0 σε μια διεθνη διαπραγματευση που δεν παιζεται με συναισθηματικους ορους!!! Δεν ξερω, αλλα αυτη η τυφλοτητα των ελληνων να δουν περα απο τη μυτη τους στα διεθνη fora, μου φαινεται κυριως κωμικη και γελοια μαζι... Τι μας "ανηκει" και τι δεν μας "ανηκει" σηκωνει τεραστια συζητηση και ο πιο καλοθελητης γνωριζει πως τιποτε δεν λυνεται προς οφελος του παραμενοντας "αδιαπραγματευτος", ανελαστικος και περηφανα χαμενος.Κανεις δεν αναγνωριζει οτι κι ο εκαστοτε "αντιπαλος" προσπαθει το καλυτερο (κι αναλογα με την ωριμοτητα της κοινωνιας του επιτυγχανει η οχι).

Τι κι αν το μουσειο ειναι υπεροχο και επιτελους το μοναδικο παγκοσμιο που εχει η Ελλαδα! Δια μαγειας θα επιστρεψει το Βρετανικο μουσειο τα μαρμαρα στην "αδιαπραγματευτη" ελλαδα που τα θελει ολα γιατι της ανηκουν? Γιατι? Για ποιο λογο? Για τα 6,768 δισεκατομμυρια ανθρωπων το θεμα ειναι απο αδιαφορο ως ενα κατ'εξακολουθηση εθνικο γινατι, απ' αυτα που εχει καθε χωρα να την ταλαιπωρουν.

Φυσικα και η "αδιαπραγματευτη" σταση της ελλαδας δεν θα οδηγησει πουθενα (ανεκαθεν, σε ποιο θεμα πετυχε ως τωρα?) και σε 20 χρονια θα παρακαλαμε για κατι σαφως υποδεεστερο, διοτι δεν δειχνουμε ποτε το θαρρος και τον πραγματισμο να δεχτουμε κατι λιγοτερο απο αυτο που α υ θ α ι ρ ε τ α και ουτοπικα εχουμε θεσει ως στοχο. (Κανεις στην Ελλαδα δεν μιλαει για εναλλακτικα σεναρια στα αληθινα σοβαρα θεματα.)

Βεβαιως στο διεθνη τομεα ολα πληρωνονται, κι απλως ειμαι περιεργος στο μελλον τι συμβιβασμο θα προτεινουμε οταν πια τα φωτα θα εχουν πεσει, μαζι κι οι ψευδαισθησεις!

Sunday, June 21, 2009

Ι21

Στο καφε του Foyles, στον πρωτο οροφο του τεραστιου αυτου βιβλιοπωλειου στο κεντρικο Λονδινο, με τα μεγαλα ξυλινα τραπεζια και τους φαγωμενους παγκους τριμμενους απο την εμπειρια χιλιαδων αγκωνων και βιβλιων στην 'πλατη' τους, ξεφυλλιζω το London Fields, του Martin Amis... Προφαση για να χαζεψω κοσμο, σε μια πολυπολιτισμικη θαλασσα ανθρωπων με απειρες συνιστωσες, κατι που φαινεται να με ηρεμει, η πολιτισμικη ομογενοποιηση πλεον με τρομαζει ως εμμεσως καταπιεστικη και πρωτογονη. Η ελευθερια της Μητροπολης αξιοποιειται απο αυτους που την αναγνωριζουν, εν τελη απο τους λιγους που ενδιαφερονται να αξιοποιησουν εμπειριες του ασημαντα συντομου, παραδοξα τραγελαφικου περασματος τους απο τη ζωη.

Wednesday, June 17, 2009

The solitude of the long distance runner


Δεν ξερω πως συμβαινει, αλλα ο συναισθηματισμος μου αυξανει γεωμετρικα οταν βλεπω ανθρωπους σε χωρες με καταπιεστικες δικτατοριες κοκκινες, μαυρες η θρησκευτικες, να εξεγειρονται και να ζητανε τα βασικα τους ανθρωπινα δικαιωματα. Ταυτοχρονα δυο σκεψεις με κυριευουν. Ποσο κακομαθημενη και αχαριστη ειναι η πλειοψηφια της δυτικης κοινωνιας που κακομοιριαζει και γκρινιαζει χωρις να συνειδητοποιει το απιστευτο δωρο μιας δημοκρατιας αντικειμενικα σε ευημερια και να διαφυλαττει το δωρο της "δυνατοτητας" σαν κορη οφθαλμου. Και το δευτερο, πως οι ελπιδες των ανθρωπων σ 'αυτες τις καταπιεσμενες χωρες που προσδοκοκουν απλως να ζησουν αυτοπροσδιοριζομενοι θα διαλυθουν βιαια ακομη μια φορα...

Friday, May 22, 2009

Δραση

Ισως ενα καλο που εχει το να μεγαλωνεις ειναι οτι ερχεται μια στιγμη που το παιρνεις αποφαση. Τιποτε ουσιαστικο δεν αλλαζει μεσα στη διαρκεια μιας ανθρωπινης ζωης. Ειναι τοσο δυνατες οι δυναμεις που παρεμποδιζουν την προοδο και αντιτιθενται στην κοινη λογικη, τοσο βαλτωτικη (νεα λεξη!) η αδρανεια που ειτε συνειδητα μετακινεισαι στο περιθωριο της κοινωνιας με οσο το δυνατον λιγοτερη συμμετοχη στον παραλογισμο η αυτοεξοριζεσαι.

Τι να πρωτοπιασεις?
Παρακολουθω με απορια, πως ειναι δυνατον να υπαρχει υπουργος οποιασδηποτε δημοκρατικης κυβερνησης που να απαγορευει με νομο, σε κομματα εκτος του κοινοβουλιου (πχ στη Δραση) να διαφημισουν τις αποψεις τους εν οψη εκλογων. Ειναι τοσο ντροπιαστικο που εχουν καταντησει την ελληνικη δημοκρατια τα κομματα της βουλης... οταν υπαρχουν βουλευτες που υποστηριζουν το δικτατορικο κομμα ΚΚΕ το οποιο εχει φτασει να δωσει αφεση αμαρτιων στο μεγαλυτερο σφαγεα του 20ου αιωνα (μονο στις χωρες που δεν εζησαν τη στυγνη δικτατορια του κομμουνισμου υπαρχουν κομμουνιστικα κομματα με απηχηση). Οταν υπαρχει ενας ακραιος Συριζα στα ορια της νομιμοτητας που καταλυει πανεμιστημια κι αντιτιθεται τυφλα σ'οποιαδηποτε εννοια εκσυγχρονισμου ενος απαρχαιωμενου και διαβρωμενου τριτοβαθμιου εκπαιδευτικου χωρου, εντελως ανεκμεταλευτου για τις αναγκες της Ελλαδας ως μελους μιας μεγαλυτερης ευρωπαικης κοινοτητας! Οταν εξευτελιστικα σκανδαλα ξεσπανε συνεχως σε μια κυβερνηση που ισως το μονο που υποσχεθηκε ηταν να μην υποπεσει στα αμαρτηματα του Πασοκ, κι οπως παντα κανενας δεν εχει αρχιδια οταν ερχεται η στιγμη της αποφασης... Ολοι οι ελληναρες βουλευτες που μονιμως το παιζουν πολλα-βαρεις, φωνασκουν και διατυμπανιζουν μπουρδολογιες, ανενδοτοι και ηθικοι μα οταν ερχεται η ωρα να παρουν μια αποφαση σημαντικη, (οπως πχ να στειλουν τον καθε Παυλιδη στα δικαστηρια) ως δια μαγειας χανουν τα αρχιδια τους (applies to both sexes). Κι οταν εχουμε τον πιο αχρωμο και αοσμο προεδρο δημοκρατιας που ουτε μια φορα δεν εχει ξεφυγει απο τα ορια του politically correctness, να πει τα πραγματα με το ονομα τους, και που αφηνει τη βουλη να κλεισει προωρα μην ανοιξουν αλλα σκανδαλα, τι ντροπη... Ας ελεγε, 'δεν υπογραφω, παραιτουμαι'... αλλα που τετοια τυχη.

Ας γινει ενα θαυμα, κι ας παρει η Δραση, η εστω καποιο προοδευτικο κεντρωο κομμα ενα ποσοστο που θα την βαλει στην ευρωβουλη, δεν παει πια αλλο, τοσο σιχαμα στην ελληνικη πολιτικη ζωη, πρεπει να ξελασπωσουμε...

Sunday, May 10, 2009

Where do we go now, sweet child of mine?


Κι ομως, ενα "μεταβατικο" δεκαμηνο περασε κι αυτο, τι γλυκια αδρανεια, απ'αυριο ξεκιναμε παλι, ο σαλιγγαρος με τα υπαρχοντα του μετακομιζει στο νησι της Βρετανιας...κι οπου μας βγαλει... Εν τελη, η νομαδικη ζωη ειναι μαλλον μια κατασταση του μυαλου...

my world through her eyes


LJ trapped in a glass



Proba...