Θα χυθει αιμα. (Μερος Α)

Οσο μεγαλωνω τοσο μεσα μου κατασταλλαζει η ιδεα οτι οι δυναμεις που καθοριζουν την ζωη τουτη ειναι η Εντροπια, ο Παραλογισμος κι η ελλειψη Αλληλοκατανοησης. Ενταξει, σιγουρα η Αγαπη, ο Ουμανισμος, η Φιλια κλπ υπρχουν μεσα μας και γυρω μας αλλα επι το πλειστον συνθλιβονται απο τις προαναφερομενες επιδημιες. Ειμαι απλως πραγματιστης, φυσει αισιοδοξος αλλα οχι αφελης.

Βεβαιως μια αλλη παραμετρος που επηρρεαζει τα μαλλα τις ανθρωπινες αντιδρασεις ειναι η Σχετικοτητα.
Το πως αντιλαμβανομαστε τον κοσμο, πως καθοριζουμε συμπεριφορες και προσδοκιες εξαρταται αμεσα απο τις προυπαρχουσες εμπειριες μας. Η εκτιμηση μιας καταστασης δεν μπορει παρα να τροφοδοτειται απο την ως τωρα πορεια καθενος. Η σχετικοτητα της υποκειμενικοτητας. Αυτη η τοσο βασικη παραμετρος σπανια γινεται συνειδηση στη διαμορφωση η εκφορα μιας αποψης ισχυροποιωντας περαιτερω την ταση προς Εντροπια, Παραλογισμο και απουσια Αλληλοκατανοησης. Ο κυκλος ειναι φαυλος.

Σημερα θελοντας να ολοκληρωσω επιτελους μια οδυνηρη διαδικασια αιτησεων για τη μετακομιση μου στην Ευρωπη αποφασισα να παρω το λαπτοπ σ' ενα ομορφο καφε σ' ενα δορυφορικο χωριο περιμετρικα του Μπαφαλο μιας κι ειχα κουραστει απο την επαναληπτικη εκθεση στις ιδιες παραστασεις. Σ' ενα μεγαλο παγκο που τοποθετησα τα πραγματα μου, επιασα διπλα εν μεσω θορυβου μια γερμανοφωνη γλωσσα την οποια εξελαβα ως καποια σκανδιναβικη. Οι δυο ομιλητες ηταν στην ηλικια μου και τους συστηθηκα. Ολλανδοι, ο ενας ζουσε στην Αμερικη εδω και 2 χρονια, ο αλλος μολις ειχε ερθει προ διμηνου. Η κοινη ευρωπαικη καταγωγη μας ηταν αρκετη για να φερουμε τη συζητηση γρηγορα σε κατι ουσιαστικο (πολλες φορες διαπιστωσα στην Αμερικη πως η πνευματικη συγγενεια μεταξυ των ευρωπαιων αποτελει πραγματικοτητα, και πως σε ενα εξω-ευρωπαικο "ουδετερο" χωρο αντιλαμβανεσαι ευδιακριτως ποσα κοινα σε ενωνουν με τους συν-ηπειρωτες, τα οποια ως δια μαγειας γινονται αορατα στην πλειονοτητα των κατοικων της ευρωπης).

Καποια στιγμη λοιπον αναποφευκτα ηρθε ως θεμα σηζητησης ο τροπος ζωης εδω κι η αντιληψη μου περι "επιπεδης" ζωης στις περισσοτερες εκφανσεις της. Εκει ο Μιχηλ με σταματησε και με ρωτησε τι εννοω. Εν ολιγοις του εξεφρασα την ως τωρα εμπειρια μου εδω μιας ζωης χωρις παθη, σχεσεις στερημενες ερεθισματων και προκλησεων κι απουσια ενος αισθηματος εκπληρωσης... Μου εξηγησε ομως τη δικη του αντιληψη και το γεγονος γι αυτον οτι η επιπεδη χωρα του η Ολλανδια του δημιουργουσε ακριβως αυτο το συναισθημα του ανεκπληρωτου κι ενος "επιπεδου" τροπου ζωης, "φυτοζωης" οπου ολα ειναι τετραγωνισμενα καθαρα και στην εντελεια, κι αντιθετως η Αμερικη του εδωσε ενα αισθημα ελευθεριας, καθαρου ουρανου και δυνατοτητας που του ελλειπε εκει. Τον κοιταζα, διαπιστωνοντας πως συμφωνουσα σε αυτα που ελεγε, μα εξαιτιας ακριβως του διαφορετικου παρελθοντος μας, παρολο που σκεφτομασταν με παρομοιο τροπο οδηγηθηκαμε σε εντελως αλλα συμπερασματα...

Οι τρεις μας βρεθηκαμε αργοτερα και παρακολουθησαμε το αριστουργηματικο "There will be blood" για το οποιο θα γραψω μεσ'την βδομαδα. Καθως οδηγουσαμε απο το σινεμα ηρθε στο μυαλο μου η γεματη παθος πλουσια προτερη ζωη μου στην κεντρικη και νοτια ευρωπη ενω ακουγα τον εαυτο μου να λεει στο Μιχηλ οτι τον θαυμαζα ειλικρινως που βρηκε την εσωτερικη ισορροπια και γαληνη να νιωθει ικανοποιημενος απο τη ζωη του, κατι που εχω να το νιωσω και να το εκτιμησω απο την βιβλικη περιοδο της Εξοδου απο τη χωρα των Μαγυαρων...