Η Ευρωπη και ο Χρονος

Φυσικα δεν γινεται να συμφωνουμε ολοι, αλλα ορισμενες αποψεις ειλικρινα με αφηνουν με το στομα ανοιχτο, αισθανομαι οτι ειναι τοσο ανεδαφικες που δεν εχει κανενα νοημα να αρθρωσεις οποιοδηποτε επιχειρημα εναντιον τους.

Η Ενωμενη Ευρωπη (σε μακρα πορεια ειμαστε) δεν ειναι κτημα ορισμενων ευρωπαιων και αλλων οχι. Δηλαδη οι ελληνες δεν ειναι περισσοτερο η λιγοτερο (για το δευτερο ισως να ισχυει) ευρωπαιοι απο τους Ιρλανδους, τους Βουλγαρους, τους Εσθονους η τους Μαγυαρους. Αυτη λοιπον η αυτονοητη πραγματικοτητα (καθε μερα, καθε μερα διαπιστωνει κανεις πως τιποτε μα τιποτε δεν ειναι αυτονοητο) αμφισβητειται απο καθε λογης ελλιπεις συλλογισμους που εξυπηρετουν μικροσυμφεροντα πανω απο ολα και οχι μια θεωρηση ζωης. Ευτυχως που καποιοι ανθρωποι βλεπουν τα πραγματα αλλιως και τελικα βαδιζουμε με +0.1 βηματα μπροστα.

Πολυ καλως εισηλθε η Βουλγαρια και η Ρουμανια στην Ευρωπαικη Ενωση, ειναι τεραστια κατακτηση γι αυτους που αισθανονται το ιδιο ευρωπαιοι οπως ολοι μας. Εφοσον τηρησαν τα κριτηρια της διευρυνσης εστω και με ασφαλιστικες δικλειδες καλως «επεστρεψαν» στην ευρωπαικη μας οικογενεια.

Για να παρατηρησω, μονο η ελλαδα δεν ειχε τηρησει κανενα οικονομικο κριτηριο το ’81, και απιστευτο, ακομα αρκετοι ανιδεοι τσοπανοκαουμποιδες το θεωρουνε μαγκια οτι μπηκαμε με πολιτικα κριτηρια, δεν καταλαβαινουν οτι σερνομασταν τα 20 απο τα τελευταια 26 χρονια...η και ακομα.

Ειμαι ανυπομονος ανθρωπος παρολα αυτα κατεληξα στο ακολουθο συμπερασμα. Η ανθρωπινη φυση που ζει κατα μεσω ορο 70 χρονια μετραει το χρονο πολυ προσεκτικα και τον «προστατευει» σαν κορη οφθαλμου. Το να πεις σε καποιον «περιμενε 20 χρονια και τα πραγματα θα καλυτερεψουν» ειναι σαν να τον κοροιδευεις στα μουτρα, δεν μπαινει καν στον συλλογισμο να θεωρησει οτι οταν θα ειναι 40-50-60 χρονων η ζωη του σε μια ενωμενη ευρωπη θα ειναι πολυ διαφορετικη και πολυ καλυτερη.

Ομως στην ανθρωπινη ιστορια, στην ιστορια της ευρωπης πιο συγκεκριμενα 20-30 χρονια ειναι μια στογονα στον ωκεανο, απειροελαχιστο διαστημα με απιστευτη αποδοση που παραγνωριζεται!

Επισης ο ανεδαφικος ιδεαλισμος των ανθρωπων τους οδηγει σχεδον παντοτε οχι να συγκρινουν με αυτα που ειχαν πριν 15 χρονια, αλλα με αυτα που επρεπε κατα τη γνωμη τους να εχουν! Ομως αποδεδειγμενα τα πραγματα κυλανε με αργους για τον ανθρωπο ρυθμους οπως και να το κανουμε. Δεν θα ειναι ευχαριστημενος με τιποτε εκτος απο το να εχει τα «παντα» που δεν μπορει να καθορισει ετσι κι αλλιως!

Σκεφτειτε το μαρασμο της Ευρωπης πριν απο 60 χρονια!
Μεσα σε 50 χρονια εγινε η μεγαλυτερη προοδος στην ανθρωπινη ιστορια στην ηπειρο μας, μακραν η πιο φωτεινη σελιδα στην ευρωπαικη ιστορια, ασυλληπτες κατακτησεις, απο τα πιο βασικα, να θεωρειται ανηκουστος ο πολεμος μεταξυ κρατων της ΕΕ, μεχρι τα πιο εξεζητημενα και μικρα πραγματα που περνανε στο ντουκου καθημερινα γι αυτο σας παραπεμπω σε 10 πραγματα που η ΕΕ ειχε ενεργο ρολο το 2006 εδω!

Ορθος λογος! Οχι ευχολογια, καταρες και μεμψιμοιριες!

Γι αυτο και τα προβληματα στις νεοεισερχομενες χωρες που περνανε μεταβατικη περιοδο ειναι εφημερα... Κανεις δεν συλλογιζεται οτι αυτες οι χωρες που εχουν τραβηξει τα πανδεινα για 50 ακομα χρονια μετα το τελος του Β΄ παγκοσμιου ειναι πολυ πιο αποφασισμενες να πετυχουν και να αποτελεσουν ενεργα μελη της ενωμενης ευρωπης – ο διαχωρισμος σε φιλοατλαντιστες και φιλοευρωπαιστες ειναι αστειος- ρολος που θα ειναι διακριτος ολο και πιο εντονα τα επομενα χρονια οπου η ευρωπαικη ταυτοτητα θα παρει σαρκα και οστα. (σε 30 χρονια αλλα πειτε το αυτο σε οποιονδηποτε!)

Ο New Yorker της 8 Ιανουαριου εχει αρθρο του Μιλαν Κουντερα για την ταυτοτητα της πολυκεντρικης(“polycentric”) αλλα με κοινη ιστορια κεντροευρωπης, εκει δηλαδη που χτυπαει η καρδια της Ευρωπης μας. Καταπληκτικο αρθρο που το διαβαζω και ξαναδιαβαζω.

Σε ενα σημειο με συνεπαιρνει: “Central Europe's matchless strength lay in its music, which, from Haydn to Schoenberg, from Liszt to Bartok, over the course of two centuries embraced in itself all the essential trends in European music; Central Europe staggered beneath the glory of its music.”

Ο ειλικρινως europeanidentity café.