I d e n t i t y C a f e

Identity Lost. 'The melancholy folklore of exile', an uncertain way to fight the arrogance of ignorance...

Wednesday, January 17, 2007

Μικρο οδοιπορικο – Μερος πρωτο. (flight-of-ideas στην πραξη)



Καθε ταξιδι για τον ταξιδιωτη -και ουδεποτε για τον τουριστα- δεν ειναι μονο η ανακαλυψη ενος νεου τοπου, η επανασυνδεση με αγαπημενα προσωπα, η αναζητηση νεων εμπειριων και η περιπετεια του αγνωστου, αλλα ειναι ταυτοχρονα και ενα εσωτερικο ταξιδι μεσα μας, ενα καθρεφτισμα του εαυτου μας που τελικα γνωριζουμε το λιγοτερο, μια βουτια στα συναισθηματα, μια προσπαθεια να βρουμε εσωτερικη γαληνη που σχεδον παντα μας διαφευγει, η μια ταση φυγης απο την αισθηση ανικανοποιητου που μας διακατεχει. Η ζωη ειναι αλλου, αλλα που?

Την περασμενη πεμπτη το βραδυ καθως εστιβα το μυαλο μου πανω απο μια παρτιδα σκακι, ενα τηλεφωνημα σβηνει το γλομπο πανω απο το κεφαλι μου και με βγαζει απο τη δυσκολη θεση προς στιγμην.
Η φωνη μια γυναικας που αγαπω βαθια, ενεργοποιει ολα τα κεντρα μνημης στον εγκεφαλο μου και ειναι σαν να πλημμυριζει ο κοσμος γυρω μου με εικονες. Μας συνδεουν φοιτητικα χρονια και υστερα πιο αραιη επαφη σε αλλες χωρες, ωσπου ως εκ θαυματος σε νεα ηπειρο ζουμε κοντα ξανα, απροβλεπτη που ειναι η ζωη.
Με καλει να τους επισκεφτω το σαββατοκυριακο στο Κινγκστον, στη βορειοανατολικη γωνια της λιμνης Ονταριο. Ειναι ανθρωπος που βγαζει τον καλυτερο μου εαυτο, οι ασχημες πλευρες, βελζεβουληδες του χαρακτηρα μου κρυβονται αλαφιασμενες.
Ειναι μια σχεση αλληλοπροστατευτικη αλλα πολυ ευαισθητη, σχεδον μεταεφηβικη.
Χρονια περασαν, εχει κανει ο καθενας τη ζωη του, οι συναντησεις μας πολυτιμες με καθε αγκαλια, μια επανενωση σαν να αραζεις σε γνωριμο λιμανι.
Κοιτωντας το προσωπο της αισθανομαι για λιγο την φευγαλαια αισθηση του «ανηκοιν».. Η κορη της ειναι ο ιδιος αγγελος σε μικροτερη ηλικια, ο αντρας της ο τυχεροτερος του πλανητη, ομως κι αυτος οπως ολοι μας που μεσα στη ρουτινα γινομαστε κατωτεροι των περιστασεων, εχοντας απωλεσει την μαγεια του αιφνιδιασμου την θεωρει δεδομενη, ο μονος σιγουρος δρομος για να χασεις καποιον που κατα τα αλλα αγαπας του θανατα, σας μιλω εκ πειρας.

Δεν ηθελα πολλες κουβεντες, παρασκευη μεσημερι ειμαι ηδη καθοδον, αφηνω πισω ασημαντες σκουριασμενες πολεις και φτανω στα συνορα... παλιο διαβατηριο ανοιχτο στην σελιδα της βιζας, νεο διαβατηριο στη σελιδα με τα στοιχεια, κανω το παν να τους απλουστευσω της ζωη (και τη δικη μου).
Επιβεβαιωνεται ο συλλογισμος μου οτι οι συνοροφρουροι ειναι παντελως ηλιθιοι, ισως η εξακριβωμενη ηλιθιοτητα να ειναι επιβεβλημενο προσον για να προσληφθει κανεις εκει.
Κοιταει τα διαβατηρια επι δυο λεπτα, και τα δυο εχουν τη φωτογραφια μου, φως απλετο. Στο αυτοκινητο ειμαι μονος μου, προσπαθω να ειμαι στωικος διοτι ως γνωστον η βλακεια ειναι αητηττη.
Με ρωταει μαγικη ερωτηση, η πνευματικη καθυστερηση χτυπαει την πορτα, «ειναι και τα δυο δικα σας»?

Τη στιγμη αυτη παιρνω βαθια ανασα και αναλογιζομαι σε κλασματα δευτερολεπτου:
-Σε ταινια του Ταραντινο θα εβγαζα πιστολι με τεραστια κανη και διαμετρημα, αυτη θα προλαβαινε να σχηματισει μονο το γραμμα Ο με το στομα της ενω θα της ανοιγα μια τρυπα στο κρανιο που θα την ζηλευε και ο μετροποντικας. Στη συνεχεια θα ακολουθουσε αδυσσωπητο κυνηγητο στο οποιο ειτε θα ξεφευγα κατευθυνομενος βορεια προς Hudson Bay οπου θα με τρωγανε οι αρκουδες, η σε μπλοκο πιο κατω θα με γαζωνανε με αυτοματα αλλα θα επεφτα ηρωικα φωναζοντας για την ανεξαρτησια του Κεμπεκ.

- Σε ταινια του Αντονιονι, η εικονα θα επεφτε στο απροσωπο αποστειρωμενο κτιριο διπλα δειχνοντας ετσι την ψυχικη ενδεια, αλλοτριωση και αποκοπη του ανθρωπου απο το φυσικο του περιβαλλον, την παντελη ελλειψη επικοινωνιας. Θα την κοιτουσα παγωμενα, απαντωντας μονολεκτικα στρεφοντας δραματικα το κεφαλι μου προς τα κατω δηλωνοντας παραιτηση και απογοητευση. Η μηχανη σβηνει, κοιταμε και οι δυο αλλου.

- Σε ταινια του Βεντερς η καμερα θα με εδειχνε απο πισω και γυρνωντας αργα το κεφαλι μου προφιλ, με ενα βλεμα που δηλωνει συγχηση θα της ελεγα πολυ ποιητικα. «Δεν ειναι κι αυτο μια αποδειξη ποσο εχουμε διασπασει την προσωπικοτητα μας? Εγγραφο εις διπλουν, η ταυτοτητα που παυει να ταυτοποιει...». Θα με κοιταζε γλυκα αγγιζοντας μου το χερι και θα μου ελεγε «Εγω λοιπον θα κρατησω το ενα διαβατηριο, ισως ετσι να βρεις κι εσυ ποιος τελικα εισαι». Η σκηνη κλεινει με πλανο απο ψηλα, ολο ψηλοτερα που παρακολουθει το αυτοκινητο να χανεται στη λωριδα του δρομου με τη λιμνη ολογυρα...

- Σε ταινια του Τρυφο, θα γελουσα δυνατα λεγοντας της οτι ειναι πολυ χαριτωμενη- σκεφτομενος μεσα μου ποσο καθυστερημενη ειναι-, θα της εκανα τα γλυκα ματια και θα ζητουσα το τηλεφωνο της για να βγουμε ραντεβου παρολο που ειναι κοντα δυο μετρα και εχει χερια νταλικερη. Για τιμωρια το τηλεφωνο της θα το εδινα στο μερος των μικρων αγγελιων που ασχολουνται με S/M ξεκαρδιζομενος με την σκανδαλια.


- Σε ταινια του Κισλοφσκι, υποβλητικη μουσικη δινει στο μπαναλ μερος μια αλλη διασταση, ενα αλλο φως μας φωτιζει και απηυδησμενος απο την βλακεια εγκαταλειπω το σωμα μου και αιωρουμαι πανω απο την κοινοτοπια της υπαρξης. Η μορφη μου ιπταται πανω απο το συνοριακο σταθμο και η γυναικα βγαινει εξω απο το θαλαμο μην πιστευοντας στα ματια της. Η ουρα των αυτοκινητων μεγαλωνει απο πισω και οι ανθρωποι βγαινουν εξω αγαλιασμενοι απο το θεαμα.


Η αυτιστικη συμπεριφορα και η παρακρουση μου διακοπτεται απο τον θορυβο της νταλικας διπλα που με επανεφερε στην πραγματικοτητα.
Αρκεστηκα να της πω ενα ξερο «μα και βεβαια ειναι δικα μου, βλεπετε κανενα αλλον διπλα?» η οποια παρα την ξινιλα της διαπιστωνει οτι εχει κανει βλακωδη ερωτηση (ακομα ψαχνω να βρω αυτον που ειπε «δεν υπαρχουν ηλιθιες ερωτησεις»...) και αφου με ρωταει αν κουβαλαω firearms (α ρε τι επρεπε να πω!) τσιγαρα (μα τοσο πολυ μοιαζω με λαθρεμπορα?) η μετρητα (ναι, εχω το πτωμα και τη βαλιτσα με τα εκατομμυρια στο πορτ μπαγκαζ) με αφηνει να εισελθω στην ομορφη χωρα του καναδα...
Σε τριαντα λεπτα η θεα ενος προσωπου αγαπημενου και μια σφιχτη αγκαλια με μαγουλο να καιει και ματια να λαμπυριζουν με κανουν και σκεφτομαι την ασημαντοτητα των παντων γυρω μου. Μονο η στιγμη αυτη μετραει.

(Η συνεχεια στο επομενο)

19 Comments:

At Jan 17, 2007, 9:45:00 AM , Blogger antvol said...

Χμ, Οντάριο, λίμνη, χειμώνας, χιόνια, παγωνιά, η ηλίθια που σε ταλαιπωρεί και κινηματογραφικές παραισθήσεις ...

Τέλεια, άσε με να το χειροτερέψω:

Fargo, του Joel Coen, κι η σκηνή μέσα στα χιόνια, που ο κακός έχει βάλει το πτώμα στη μηχανή και το κάνει πριονίδια ...

Είπαμε, άπαξ και βάλεις μπρος τη νοσηρή φαντασία, δύσκολα τη σταματάς μετά. Ειδικά όταν έχεις δει και λίγο καλό σινεμά.

 
At Jan 17, 2007, 5:13:00 PM , Blogger IdentityCafe said...

Dear Antvol

Pws tous xehasa tous Cohen bros...
Nai, exeis dikio...
Shmera tha dw to Aura tou argentinou Biliensky (o opoios pethane 2 mhnes meta apo thn oloklhrwsh ths tainias...45 xronwn!. Lene eklphktikh tainia, kykneio asma me molis 2o featured film) kai to opoio to perimenw 3 mhnes twra pws kai pws... Ta nea sto epomeno!


PS: mhpws tha borouse kapoios filos twn blogs na me boithisei me ena email gia to pws ginetai na anevazw mp3 sta posts? Tha to ektimousa idiaiterws!
Sas euxaristw!

 
At Jan 17, 2007, 5:14:00 PM , Anonymous Anonymous said...

Οι σημερινές μου εμπειρίες μόνο με φιλμ του θανασή Βεγγου μπορουν να συγκριθούν.
Καφέ,όλο και πιο ραφινάτος γίνεσαι.

 
At Jan 17, 2007, 6:06:00 PM , Blogger kerasia said...

Χωρούσε και λίγος Δαλιανίδης...
:PPPPP

 
At Jan 17, 2007, 7:24:00 PM , Blogger πολυβιος said...

πολλές ταινίες βλέπεις, βρε παιδί μου ...



ΕΥΤΥΧΩΣ
:-)
(όταν βρω χρόνο, θα στείλω mail με αυτό που ζητάς)

 
At Jan 17, 2007, 8:38:00 PM , Anonymous Anonymous said...

συκαλάκι με πρόλαβες με την ταινία του Βέγγου!
:P
LOL! LOOOL! LOOOOOL!
:D

ο παραλληλισμός με τις ταινίες κορυφαίος!

antvol, εύγε! η σκηνή με τον Peter Stormare να πολτοποιεί το πτώμα, ταιριάζει άψογα.

αλλά και αυτό:
->ομως κι αυτος οπως ολοι μας που μεσα στη ρουτινα γινομαστε κατωτεροι των περιστασεων, εχοντας απωλεσει την μαγεια του αιφνιδιασμου την θεωρει δεδομενη, ο μονος σιγουρος δρομος για να χασεις καποιον που κατα τα αλλα αγαπας του θανατα, σας μιλω εκ πειρας.
ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ...
chapeau, φίλε μου καλέ...

 
At Jan 18, 2007, 1:19:00 AM , Blogger liliputaner said...

Μου άρεσε που ταξιδεύοντας, ταξίδευες στο χώρο του surreal! Νoμίζω εγώ θα διάλεγα το σενάριο Βέντερς, βέβαια θα μου άρεσε και ένα Almodovar σενάριο με την κοπελιά να ταυτίζεται πλήρως με τον ήρωα-κάτοχο δύο πιστοποιητικών, καθώς και η ίδια είναι transvester και γνωρίζει πως είναι να ζεις με δυο ταυτότητες...Είμαι fun των ταξιδιών, ιδιαίτερα όταν έχουν να κάνουν με συνάντηση αγαπημένων προσώπων.I'm waiting for part II :-)))

 
At Jan 18, 2007, 2:17:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

Συκαλακι μου

Κι ο Βεγγος ειναι της περιστασης.

Σ ευχαριστω για το 'ραφινατος'. Μολις εβγαλα την προβια μου και ακουμπησα το ροζιασμενο ροπαλο στην μικρη σπηλια μου...

Κερασια!
Καλως την. Γουελκαμ στα λημερια μας!
Στο Δαλιανιδη θα χρειαστω βοηθεια... τον εχει το ΙΜDB?


Πολυβιε

:) Εχεις δικιο, πολυ ταινια! Θα τσεκαρω μαιηλ, σ ευχαριστω εκ των προτερων!

Πρινσεσα!

Σ ευχαριστω για τα καλα σου λογια.
Δυστυχως ετσι γινεται...
Μου φαινεται πρεπει να γινει ποστ με Βεγγο συντομα...

Λιλιπουτανερ

Ο σουρεαλισμος ειναι μεγαλη αδυναμια...
χαχαχ μου αρεσε το αλμοδοβαρικο... μηπως να το κανεις ποστ εσυ?

Εχω παθει ενα κολημα με τον Βεντερς τελευταια. Θα προτεινα την εκδοση του Φεστιβαλ θεσσαλονικης που βγηκε πριν απο λιγο διαστημα γι αυτον και το εργο του. Ειναι εξαιρετικη! Την διαβαζω απο λιγο καθε μερα...



ΥΓ. Σχεδιαζω ταξιδακι Βερολινο για πεντε μερες φεβ 14-19 (βρηκα απο Buf παμφθηνο εισητηριο), που συμπιπτει με το Φεστιβαλ κινηματογραφου (Μπερλιναλε)... Οποιος πιστος βλογερ και σινεφιλ ας προσελθει!
Ζητω η Berlinale!

 
At Jan 18, 2007, 12:20:00 PM , Blogger kerasia said...

Βεβαίως και τον έχει:

Yannis Dalianidis

 
At Jan 18, 2007, 1:59:00 PM , Blogger Lupa said...

Πολύ ωραίο κείμενο..
Θα μπορούσε να χρησιμεύσει και ως εγχειρίδιο στην Σχολή Σταυράκου...
Καλούς δρόμους.......

 
At Jan 18, 2007, 2:06:00 PM , Blogger neutrino said...

αχ μαχαιρι στην καρδια η μπερλιναλε.. πιστη σινεφιλ και βλογερ ναι, αλλα την εξεταστικη στη μεση τι την κανεις;!

προσθετω στα φοβερα σου σεναρια (καλα γελαγα μονη μου διαβαζοντας και ξαναδιαβαζοντας) την αλα Παρκ-Τσαν Γουκ βερσιον που μοιαζει πολυ με του Ταραντινο, μονο που ταυτοχρονα με το μακελειο κανετε χορευτικο ενω απο πισω ακουγεται ενα βαλσακι.

και την Tim Burton βερσιον που με το που αγγιξει η κυρια τα διαβατηρια βρισκεσαι παντρεμενος με την "Γραφειοκρατισσα Νυφη" και μπαινεις σε ενα σουρεαλ ταξιδι στις δημοσιες υπηρεσιες του Καναδα (παντα βεβαια σε stop motion animation).

 
At Jan 18, 2007, 4:58:00 PM , Blogger IdentityCafe said...

(Κοεν απο Αντβολ, Δαλιανιδης!!! απο Κερασια, Αλμοδοβαρ απο Λιλιπουτανερ, Μπερτον απο Νευτρινο. Ειστε πρωτοι!)

Κερασια!

LOL :) :) :)
Οχι μονο τον εχει, αλλα φαινεται και πολυπαραγωγικοτατος!


Lupa!
Με βαση το σχολιο σου ελεγξα και την ιστοσελιδα τους...Αρκετα καλη!
Τι μαθαινω απο τους καλους συν-μπλογγερς! Ευχαριστω.

Neutrino!

χαχαχ πολυ ωραιο του Tim Burton!
(The border bride)
Το σχολιο σου για τον Chan-wook Park με καλυψε. Ειδικα το βαλς που λες, ολα τα λεφτα!
Φαντασου, ειχα παρει το Ολντμποι μαζι μου στο ταξιδι αυτο, ηθελα να το δειξω στην Κ. και οταν εγραφα το ποστ σκεφτηκα να βαλω του Παρκ το ονομα αλλα εχω δει μονο δυο ταινιες του (κ το Mr. Vengeance) οποτε ολοκληρωμενη εικονα δεν εχω...
Παντως ο συνδυασμος Berlin & film festival ειναι πολυ δυνατος... ψηνομαι πολυ, εχω πεισει τον εαυτο μου, αντε να πεισω και τον διευθυντη μου!!!

(δικαιολογιες που να του αραδιασω ευπροσδεκτες!!!)

 
At Jan 18, 2007, 5:21:00 PM , Anonymous Anonymous said...

Υπάρχει και η εκδοχή του Tommy Lee Jones κατά το "The Three Burials of Melquiades Estrada":
Απαντάς στην συνοριαφύλακα "Ο άλλος είναι ο φίλος μου ο Justin, τον οποίο δυστυχώς τον σκοτώσανε κατά λάθος πριν λίγες ημέρες. Ήτανε λαθρομετανάστης και του είχα υποσχεθεί πως αν του συμβεί κάτι θα τον επιστρέψω στο χωριό του για να έχει αξιοπρεπή ταφή. Κανονικά έπρεπε να τον έχω επάνω σε άλογο τυλιγμένο σε μία κουβέρτα γεμάτη αλάτι και να περάσω μέσα από την λίμνη κι όχι από τον συνοριακό σταθμό. Αλλά επειδή δεν θέλω να πάθω ότι και με τον Melquiades, αποφάσισα να τον στείλω με την βοήθεια γραφείου κοινωνικών εξυπηρετήσεων (sic) κι εγώ να πάω στο χωριό του στα σίγουρα αυτή τη φορά με την βοήθεια του GPS του αυτοκινήτου μου(στο σημείο αυτό της δείχνεις και το χαρτάκι με το σχεδιάγραμμα-χάρτη που κάτω όμως γράφει τις συντεταγμένες σε σύστημα WGS84). Για να είμαι όμως εντάξει με την συνείδησή μου και καθότι λαθρομετανάστης ο συγχωρεμένος Justin δεν είχε χαρτιά κι επειδή όπως λέει ο σοφός Ρωμαϊκός λαός scripta mannen αποφάσισα να συνοδεύσω την ψυχή και το πνεύμα του στο ταξίδι που υποσχέθηκα. Οπότε έκανα τα ακόλουθα. Πήρα το παλιό μου διαβατήριο έσβησα τ'όνομά μου κι έγραψα το δικό του. Επίσης αφαίρεσα με επιμέλεια την φωτογραφία μου. Στην συνέχεια έκοψα την μοναδική φωτογραφία που είχαμε οι δύο μας με τρόπο ώστε να ξεχωρίσουν τα κεφάλια μας, όμως λόγω της ταραχής και της βιασύνης πέταξα το δικό του κομμάτι κι έμεινε μόνο το κεφάλι μου. Αναγκάστηκα λοπόν να κολλήσω το δικό μου κεφάλι. Άλλωστε είμασταν τόσο αγαπημένοι που είχαμε αρχίσει να μοιάζουμε, οπότε εσείς που δεν μας γνωρίζετε θα μας μπερδεύατε. Το ένα λοιπόν διαβατήριο είναι το δικό μου, δείτε γράφει Identity Cafe, και το άλλο είναι του νεκρού φίλου μου, δείτε γράφει Justin Identity's new best illegal immigrant friend. Βλέπετε κυρία μου μία φυσική παρουσία μέσα στο αυτοκίνητο αλλά 2 διαβατήρια διότι με το αυτοκίνητο αυτό ταξιδεύουν δύο ψυχές, η μια για τον τόπο τελικής ανάπαυσης και η άλλη συνοδός ως ωφείλει."
Η συνοριοφύλακας συγκινημένη από το μεγαλείο ψυχής (ένα Ρωμαϊκό εμβατήριο ακούγεται σαν βουή μέσα από το κεφάλι της) σε βγάζει έξω κι εκεί που περιμένεις να σου βάλει χειροπέδες σε αγκαλιάζει κι ενώ αρχικά σε κοιτά με βλέμμα υπερηφάνιας ξεσπά σε λυγμούς στο ώμο σου. Σου εξομολογείται τότε πως από μικρή πυροσβέστης ήθελε να γίνει κι όχι συνοριοφύλακας. Λόγω του ψυχρού κλίματος όμως δεν υπάρχουν πολλές πυρκαϊές και επειδή δεν θελει να ασχολείται με πλυμμήρες, τα δε ασανσέρ της προκαλούν κλειστοφοβία και με τον φόβο να μείνει μακριά από την δράση αποφάσισε για το border patrol. Κατόπιν φεύγεις προς τον προορισμό σου έχοντας στο τσεπάκι σου ένα νέο χαρτάκι με το τηλέφωνο της συνοριοφύλακα, η οποία σου υποσχέθηκε στην επιστροφή σου να διοργανώσει ένα πάρτυ.
Με αυτό το σενάριο πιστεύω πως ο Tommy Lee Jones θα είχε πάρει και Oscar, όχι μόνο Χρυσό Φοίνικα κλπ κλπ.

Heads up! Good defense! Good defense!

 
At Jan 18, 2007, 5:38:00 PM , Blogger IdentityCafe said...

Dear Ventura!

Αφωνος μενω με το κειμενο σου.
Εξαιρετικο, τι να πω, μονο ευχαριστω που το μοιραζεσαι με την μικρη παρεα μας! Hats off!

(The three burials of Melquiades Estrada ειναι απο τα αγαπημενα μου φιλμς...)

 
At Jan 19, 2007, 8:21:00 AM , Anonymous Anonymous said...

Apisteuto, to kouti ths kinhmatogrfikhs pandwras anoixe, a, re identity!!! Sto Part2 anamenoume, ta versions apo: HAL HARTLEY, opou odhgos kai synoriakos frouros afou moirastoun thn poio batheia proswpikh tous alththeia, arpazonte kai koiliounte sto edafos me misos...DAVID LYNCH, to amaxi plhsiazei ta synora me ypokroush saxofonw pou siga siga auxanei s'entash, otan h frouros koitaei ta diabathria to saxofwno einai pleon ekkwfantiko, to amaxi kaigetai kai o odhgos den einai para mia skia me leuko proswpo pou gela stentwria!...HARRY KLYN, opou..synexise to identity!!!!

 
At Jan 19, 2007, 5:31:00 PM , Blogger άσκεπος said...

1ον) Αχ αυτές οι υπάρξεις, όπως η εν λόγω μαμά! Σε νοιώθω απόλυτα! Ένας καφές τους 6 μήνες/το χρόνο...

2ον) Η βερσιόν του Βέντερς μ'έκανε να χτυπιέμαι κάτω από τα γέλια!
Η βερσιόν του Κισλόφσκι, νομίζω ότι τον αδικεί. Απλά σε μία ταινία του είπε να είναι πιστός στο σενάριο/βιβλίο και τού 'βγαλες το όνομα του (νεκρού) ανθρώπου!

3ον) Καλώς να έρθεις! Αλήθεια ασχολείσαι με σινεμά; Πάντως, εισητήρια και πρόγραμμα βγαίνουν σε δύο βδομάδες (αρχές Φλεβάρη).

4ον) Πολλά ταλέντα στους συσχολιαστές. Το πλέον ταιριαστό όμως είναι των α. Κοέν.

5ον) Για να παίζει ως υπόκρουση ή να επιλέγει ο αναγνώστης αν θα το ακούσει. Για το 2ο, πάνε στο radioblog και θα δεις πώς γίνεται. Το πρώτο είναι πιο περίπλοκο. Θέλει μέηλ.

 
At Jan 19, 2007, 7:33:00 PM , Blogger IdentityCafe said...

Neurona!

xaxax
Loipon, to part two tha exei olous tous agaphmenous directors pou anaferontai sta comments... fysika, o harry klynn tha kleisei to post...


Exiled
Ase! Milame gia theeiki yparxh, kathe fora pou thn vlepw moudiazw xwris ypervolh...

xaxa xairomai pou sou arese o Wim!
exw valthei na dw oles tis tainies tou... Zhlevw olous tyxerous tou festival thessalonikhs pou eixan thn eukairia fetos!

Ton Kislowski ton agapaw poly, me ayton megalwsame! aplws twra ton vlepw kai me mia allh matia...
Pandws stis pio polles tainies toy exei auto to supernatural!

Asxoloumai... oxi epaggelmatika an kai auto mallon thelw na kanw sth zwh mou... eimai giatros kata lathos! Polles oi skepseis gia th meta-eidikothta epoxh!

An erthw telika (to weekend mesa tha apofasisw gia tickets) tha epikoinwnhsw mazi sou!

Oi sxoliastes einai diamandia kai den to lew gia na tous kalopiasw!
xaxa o Antvol einai panda to-the-point...
Tha koitaxw radioblog alla mallon tha to afhsw xwris mousikoula telika!
Xairetismata!

 
At Jan 28, 2007, 6:46:00 PM , Blogger Фе́ммe скатале said...

Ηρθε ο ανθρωπος που δεν ηταν εκει

 
At Jan 30, 2007, 2:56:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

Maria Adouaneta με το ασυλληπτο γραψιμο...
Καλως ηρθες απο το ΙC...

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home