I d e n t i t y C a f e

Identity Lost. 'The melancholy folklore of exile', an uncertain way to fight the arrogance of ignorance...

Monday, August 06, 2007

Στιγμιαιο Φως / Instant Light


Η ακαταμαχητη γοητεια ορισμενων συμπτωσεων στη διαρκεια μιας ανθρωπινης πορειας συντελει στα λιγα αληθινως συναρπαστικα γεγονοτα της ειδαλλως αφελους εγωκεντρικης υπαρξης.

Ακομα κι οι μεγαλυτεροι δημιουργοι ορισμενοι εκ των οποιων εζησαν μια ζωη γεματη εντυπωσιαζοντας με τον πλουτο του εργου τους σιγουρα θα περασαν μεγαλο μερος της ζωης τους ασχολουμενοι με ανουσιες σκεψεις και πραξεις. Τι πιο φυσικο -και θεμιτο- επακολουθο της ανθρωπινης φυσης που αισθανεται πιο ανετα συρρομενη επι της γης παρα ιπταμενη, η βαρυτητα παρουσα εξαρχης.

Ομως ορισμενες φορες η μαγεια της συμπτωσης καταργει ακριβως τους νομους της βαρυτητας...
Το θεμα εχει να κανει με τον συνδετικο κρικο που στην προκειμενη περιπτωση ονομαζεται
Tonino Guerra.

Η εικονα μας μεταφερει στη Μοσχα, στον γαμο του Τonino Guerra το σωτηριο ετος 1977, οπου κατα τα αλλα το βρεφος IC δεν ειχε καν συναισθηση της υπαρξης του, μπουσουλωντας στο διαμερισμα των Παναθηναιων, δυναμενος να κανει μονο τεσσερις ανθρωπινες λειτουργιες κι αυτες με την απαραιτητη φροντιδα.

Οι μαρτυρες λοιπον στο γαμο του Τονινο ειναι δυο... Ο Αντονιονι κι ο Ταρκοφσκυ! Στη μικρη γωνια του πλανητη οπου γινεται αυτη πυρηνικη συντηξη ο IC χιλιαδες μιλια μακρυα φοραει πιπιλα κι επιβεβαιωνει την πληρη απουσια εγκεφαλικης λειτουργιας την περιοδο εκεινη.

Η εικονα μας μεταφερει στο 1959. Η «Κραυγη» του Αντονιονι που ξεπροβαλει απο την αφανεια προβαλλεται ηδη στους κινηματογραφους των Αθηνων, τη στιγμη που ο πατερας του IC ανυποψιαστος ανοιγει το κεφαλι του συμμαθητη του στην δευτερα γυμνασιου απο την εξαιρετικη σφεντονα που μολις εχει φτιαξει, κι η μητερα του IC χαρωπα επιστρεφει με τα ποδια απο το δημοτικο σχολιο της μικρης ομορφης κωμοπολης ανυποψιαστη του πως θα υφανθει η ζωη της, ακομα το κουβαρι ειναι τυλιγμενο.

Τα δυο μικρα παιδια - μετεπειτα γονεις, που οι πορειες τους θα συγκλινουν στο πανεπιστημιο χρονια αργοτερα - φυσικα δεν εχουν την παραμικρη ιδεα οτι στη Ρωμη το διαστημα εκεινο του ’59 ο Αντονιονι γνωριζεται μεσω μιας κοινης παρεας με τον Tonino Guerra και ξεκιναει μια σχεση που θα επηρρασει το συνολο του ευρωπαικου κινηματογραφου. Ο Guerra νεοτερος του Αντονιονι κατα 6 χρονια ειναι ο πιο ταλαντουχος ανερχομενος σεναριογραφος της Ιταλιας την στιγμη εκεινη. Η χημεια των δυο δημιουργει κατι εντελως καινουριο, μια ωση τους τραβαει ολους μπροστα. Γραφουν το σεναριο του «LAvventura» απο κοινου και ο Τονινο γραφει στη συνεχεια το σεναριο του αριστουργηματος «La Notte» και μετα το «LEclisse» συμπληρωνοντας την τριλογια της αποξενωσης του Αντονιονι σε λιγοτερο απο δυο χρονια!

Πως μια πορεια ειναι η συνιστωσα τοσο περιπλοκων διεργασιων...
Ο
Tonino Guerra συνεχιζει να ειναι ο σεναριογραφος του Αντονιονι για ολες σχεδον τις ταινιες του, ακομα και για το τελευταιο «Eros» του 2004 το οποιο ο IC εχασε απορροφημενος στη δινη μιας σχεσης σε αποσυνθεση, παγιδευμενος στις μεσοδυτικες πολιτειες της Αμερικης, στη ζωνη της Βιβλου, σαν ψαρι εξω απο το νερο, χωρις ανασα!


Η εικονα μας επιστρεφει καπου πιο ευχαριστα ξανα, στο γαμο του
Tonino στη Μοσχα με τον Αντονιονι και τον Ταρκοφσκυ να επιλεγουν ως κουμπαροι τη μουσικη τη στιγμη της υπογραφης της τελεσης του μυστηριου με τον Μπλε Δουναβη να ξεχυλιζει απο τα μεγαφωνα κι οι τρεις φιλοι μετα να αγκαλιαζονται μην λαμβανοντας υποψη ισως του τι επιπτωσεις θα εχει η φιλια τους στον μικρο IC που τρωει απορροφημενος μπεμπελακ με ασυνδετες ακομα εγκεφαλικες συναψεις.

Με ενα ελαφρο αλμα ξυπναμε στο 1983 οπου ο Τονινο Guerra γινεται για πρωτη και τελευταια φορα ο σεναριογραφος του Ταρκοφσκυ -ο οποιος ζει εξοριστος στην Ιταλια- δημιουργωντας απο κοινου ενα απο τα αριστουργηματα του, τη «Νοσταλγια» προλαβαινοντας να πουν τα αντιο οπως αρμοζει σε τετοιες διανοιες. Μολις δυο χρονια αργοτερα ο Ταρκοφσκυ διαγνωσκεται με καρκινο στον πνευμονα και πεθαινει το δεκεμβρη του 1986 εξοριστος στο Παρισι. Εχει καταφερει ωστοσω να γυρισει το κυκνειο ασμα του, τη «Θυσια» αγνοωντας φυσικα την ειρωνια του γεγονοτος οτι ο μικρος IC που τον βλεπουμε να παιζει σε μια αθηναικη γειτονια στην μετα-Τσερνομπιλικη εποχη θα γινει χρονια αργοτερα πνευμονολογος. Αναποφευκτα, ενιοτε θα φερνει και μαντατα της τραγικης αυτης ασθενειας σε ανθρωπους που πιθανως εχουν ακομα μια δημιουργικη ζωη μπροστα τους επιβεβαιωνοντας οτι το χαος κι η εντροπια αποτελουν τα μοναδικα σημεια αναφορας στη μικρη ζωη μας...


Αφορμη για το κειμενο αυτο αποτελει το δωρο που μου εκαναν ο Σ. κι η Κ. προ μηνος, το λευκωμα «Instant Light» με τις πολαροιντ φωτογραφιες που τραβηξε ο Ταρκοφσκυ απο το 1979 ως το 1984 που εκπεμπουν μια μαγεια, ομορφια και αυρα που αδυνατει να περιγραψει κανεις, παρα μονο να αισθανθει.

Ο Τονινο Γκιερα συντελεσε και σεναριογραφος του Αγγελοπουλου, των αδερφων Ταβιανι, του Βιττοριο ντε Σικα, του Φελινι, ενας θρυλος 87 χρονων πλεον, που εθεαθει τελευταια φορα στην κηδεια του Αντονιονι στη Φερραρα, καθως ο IC εφημερευε στην εντατικη μοναδα του County Hospital σκεφτομενος σ' ενα διαλειμμα τους τρεις φιλους στη Μοσχα να μιλανε και να μεθανε με βοτκα 30 χρονια πριν με μια πολαροιντ να αποθανατιζει τη στιγμη, την οποια μπορουμε μονο να τη φανταστουμε οπως εμεις θελουμε...

(Κλεινοντας την μικρη κινηματογραφικη τριλογια αναφερω πως οι λεπτομερειες του κειμενου καμια ομοιοτητα δεν εχουν με φανταστικα γεγονοτα).

10 Comments:

At Aug 6, 2007, 4:58:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

Μεγαλο, αλλα ελπιζω οχι κουραστικο...

 
At Aug 6, 2007, 9:57:00 AM , Blogger neutrino said...

Ολες αυτες οι ταινιες εχουν προσφερει στιγμιαια φως στις ζωες μας. Και ειναι τοσες πολλες, που σχεδον νοιωθω πως πια εχουμε ενα permanent light γυρω μας :)

καθολου κουραστικο το κειμενακι. και να πω την αληθεια μου, δεν ειχα συνειδητοποιησει τη συνεισφορα του Guerra σε ολα αυτα-ειχα αντιληφθει λιγες φορες μονο το ονομα του στα credits.. απιστευτος.
οσο για το segment του Αντονιονι στο Eros, μαλλον καλυτερα εκανες που παλεψες για τον real Eros, γιατι το φιλμακι του Μικελαντζελο ηταν τουλαχιστον απογοητευτικο (για εμενα).
[με εναν παραξενο συνειρμο εχω τωρα στο μυαλο μου την εικονα ενος μπεμπε IC να καθεται σε ενα θερινο σινεμα, εχοντας αφησει διπλα την πιπιλα του, να τρωει ποπ κορν και να βλεπει τη Νοσταλγια. Σουρεαλ εικονες..!]

 
At Aug 6, 2007, 4:12:00 PM , Blogger IdentityCafe said...

Neutrina,

se ena apo ta links pou exw valei sto keimeno milaei o Guerra gia thn teleutaia provlhmatikh synergasia me enan yperhlika antonioni. Den gyrizoun thn teleutaia skhnh opws eixan sxediasei, mia stifh geysh...

Einai pagida ta megala keimena, omws kata vash o kinhmatografos einai sxedon panda mono h aformh gia na milhsei kaneis gia kati allo...

Mou aresoun oi surreal eikones, paizw ki egw m autes poly...
Filia!

 
At Aug 7, 2007, 11:16:00 AM , Blogger hotel iris said...

ωραίος!

 
At Aug 8, 2007, 11:49:00 PM , Blogger IdentityCafe said...

thank you tifoeus!

 
At Aug 9, 2007, 7:17:00 PM , Anonymous Anonymous said...

Θαυμάσια προσωπική προσέγγιση και με άγγιξε γιατί για μένα, το «Σμιλεύοντας το χρόνο» με συνόδευε χρόνια πολλά και ο Ταρκόφσκι ήταν και είναι ο αγαπημένος μου.

 
At Aug 9, 2007, 8:33:00 PM , Anonymous Anonymous said...

Είναι ένα κείμενο από blogger. Νομίζω ότι η γραφή ενός μπλόγκερ πρέπει από δω και πέρα να λογίζεται ως διαφορετικό είδος γραφής. Και αυτό το κείμενο είναι μια πολύ καλή εκδοχή της γραφής που συνδυάζει το ιδιωτικό/προσωπικό με το κοινό/δημόσιο. Εύγε, γιατρέ!

 
At Aug 10, 2007, 3:24:00 PM , Blogger IdentityCafe said...

Dora!

Kalhmera! Kairo eixa na se dw apo to cafe mas! Poly xairomai.
Oi tainies kai ta vivlia pou mas synodevoun loipon...

Exiled!

Endiaferon auto pou les! Nomizw oti se paei se alles nees kateythynseis einai pandote euprosdekto, egw to xairomai polles fores to blogging, einai ena allo parathyro ston kosmo kai ston tropo skepshs...
S euxaristw gia ton kalo logo! Na eisai kala file!
PS molis xthes hrthan na me episkeftoun dyo verolinezoi edw... thespisame official buffalo-berlin route :):)

 
At Aug 11, 2007, 11:26:00 AM , Blogger οι σκιές μιλάν said...

Για το κείμενο, μην έχεις καμμία αμφιβολία: ήταν απολαυστικότατο - συμφωνώ απόλυτα με τον έξαλλο εξάιλντ.

Άσε που μου έδωσες και φοβερή ιδέα για δωράκι σε φανατικό θεατή του Ταρκόσφσκυ.

Θενξ ε λοτ!

 
At Aug 15, 2007, 7:55:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

Στρατη να εισαι καλα! Το βιβλιο ειναι πανεμορφο.

εγω σ ευχαριστω

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home