Knekkebrød

Αυτη ηταν η πρωτη λεξη που εμαθα στα νορβηγικα. Οχι οτι εμαθα πολλες. Θυμαμαι ειχα αγορασει και βιβλιο, πρεπει να ειχα φτασει στο 5ο μαθημα.
Ειναι περιεργο που τωρα τελευταια μου ερχονται στο μυαλο τοσα πραγματα απο ενα σχετικα μακρινο παρελθον. Οι προστατευτικοι αμυντικοι μηχανισμοι εχουν ριξει σε μια μαυρη τρυπα το πιο προσφατο κομματι της ζωης μου, κατι που ποναει ακομα, εχει ανοιξει η γη και το καταπιε προς το παρον. Ο εγκεφαλος εγινε πιο ευαισθητος σε ερεθισματα που ξυπνανε πιο παλιες μνημες, να αντισταθμισει τις απωλειες!

Ετσι λοιπον. Στη γειτονια, ευτυχως βρισκεται κοντα μου ενα πολυ χαριτωμενο σουπερ μαρκετ -κι ομως!- που ειναι η χαρα του Delicatessen. (--> Παρεπιπτοντως, η πρωτη αριστουργηματικη ταινια των Jeunet & Caro, που την ειχα παρακολουθησει θυμαμαι στο σινεμα Αβανα, και βγηκα εκστασιασμενος. Εχουν περασει ηδη 15 χρονια! Ε, οχι!). Οταν εχθες κατευθυνθηκα εκει μετα τη δουλεια να αγορασω ενα δυο πραγματακια μιας και το ψυγειο μου ειναι σχεδον παντα αδειο, επεσε το ματι μου στο νορβηγικο τυρι, το Geitost που εχω να το βαλω στο οπτικο πεδιο - ποσο μαλλον στο στομα μου- πολλα χρονια.

Η νορβηγιδα κοπελα μου τοτε, απο τα πρωτα που μου ειχε μαθει ηταν η ιεροτελεστια τους να κοβουν αυτο το νοστιμοτατο γλυκιζον τυρι με μια ειδικη σπατουλα (την εχω ακομη!) και να το βαζουν μονο πανω στο σκανδιναβικο κρακερακι τους της Wasa που το ονομαζουν Knekkebrød. Προαιρετικα εμπαινε και μαρμελαδα μεταξυ των δυο με το αποτελεσμα να ειναι τελειο. Η λεξη αυτη εγινε η αγαπημενη μου για καιρο και το σνακ τους αποτελεσε μερος της καθημερινοτητας μου, μεχρι που αρχισα να το κουβαλαω και ελλαδα! Οι γονεις μου με κοιτουσαν με δυσπιστια και περιεργεια που εφερνα νορβηγικο τυρι και κρακερς απο το εξωτερικο! Τα λατρευα.
Δεν θυμαμαι πως η συνηθεια αυτη αρχισε να φθινει με τον καιρο. Ισως επειδη ειχα καταναλωσει υπερογκες ποσοτητες και δεν αντεχα αλλο, δεν ξερω, μαλλον επειδη ηθελα να αποφυγω τους συσχετισμους οταν πια εβγαινα με αλλη κοπελα αλλα καπου μεσα μου κατι με τσιμπουσε.
Η ξεχασμενη αυτη συνηθεια επανανακαλυφθηκε ολως τυχαιως εχθες. Αγορασα το geitost, τα Knekkebrød (ωραιοι! αφου ειχαν το ενα, ειχαν και το αλλο!) και λιγα λεπτα αργοτερα με τη γαλλικη μαρμελαδα σφηνα και τη γευση απολυτως ομοια, με τον εγκεφαλο να εκκρινει ενδορφινες δινοντας μου το οκ, δημιουργησα την τελεια μηχανη του χρονου που με ταξιδεψε πισω, και παρολο που κοιτουσα τα γραμματα της σελιδας μπροστα μου, το μυαλο μου βρισκοταν χιλιαδες μιλια μακρυα...
Jeg elsker deg.