I d e n t i t y C a f e

Identity Lost. 'The melancholy folklore of exile', an uncertain way to fight the arrogance of ignorance...

Friday, December 15, 2006

Knekkebrød

Αυτη ηταν η πρωτη λεξη που εμαθα στα νορβηγικα. Οχι οτι εμαθα πολλες. Θυμαμαι ειχα αγορασει και βιβλιο, πρεπει να ειχα φτασει στο 5ο μαθημα.
Ειναι περιεργο που τωρα τελευταια μου ερχονται στο μυαλο τοσα πραγματα απο ενα σχετικα μακρινο παρελθον. Οι προστατευτικοι αμυντικοι μηχανισμοι εχουν ριξει σε μια μαυρη τρυπα το πιο προσφατο κομματι της ζωης μου, κατι που ποναει ακομα, εχει ανοιξει η γη και το καταπιε προς το παρον. Ο εγκεφαλος εγινε πιο ευαισθητος σε ερεθισματα που ξυπνανε πιο παλιες μνημες, να αντισταθμισει τις απωλειες!

Ετσι λοιπον. Στη γειτονια, ευτυχως βρισκεται κοντα μου ενα πολυ χαριτωμενο σουπερ μαρκετ -κι ομως!- που ειναι η χαρα του Delicatessen. (--> Παρεπιπτοντως, η πρωτη αριστουργηματικη ταινια των Jeunet & Caro, που την ειχα παρακολουθησει θυμαμαι στο σινεμα Αβανα, και βγηκα εκστασιασμενος. Εχουν περασει ηδη 15 χρονια! Ε, οχι!). Οταν εχθες κατευθυνθηκα εκει μετα τη δουλεια να αγορασω ενα δυο πραγματακια μιας και το ψυγειο μου ειναι σχεδον παντα αδειο, επεσε το ματι μου στο νορβηγικο τυρι, το Geitost που εχω να το βαλω στο οπτικο πεδιο - ποσο μαλλον στο στομα μου- πολλα χρονια.

Η νορβηγιδα κοπελα μου τοτε, απο τα πρωτα που μου ειχε μαθει ηταν η ιεροτελεστια τους να κοβουν αυτο το νοστιμοτατο γλυκιζον τυρι με μια ειδικη σπατουλα (την εχω ακομη!) και να το βαζουν μονο πανω στο σκανδιναβικο κρακερακι τους της Wasa που το ονομαζουν Knekkebrød. Προαιρετικα εμπαινε και μαρμελαδα μεταξυ των δυο με το αποτελεσμα να ειναι τελειο. Η λεξη αυτη εγινε η αγαπημενη μου για καιρο και το σνακ τους αποτελεσε μερος της καθημερινοτητας μου, μεχρι που αρχισα να το κουβαλαω και ελλαδα! Οι γονεις μου με κοιτουσαν με δυσπιστια και περιεργεια που εφερνα νορβηγικο τυρι και κρακερς απο το εξωτερικο! Τα λατρευα.
Δεν θυμαμαι πως η συνηθεια αυτη αρχισε να φθινει με τον καιρο. Ισως επειδη ειχα καταναλωσει υπερογκες ποσοτητες και δεν αντεχα αλλο, δεν ξερω, μαλλον επειδη ηθελα να αποφυγω τους συσχετισμους οταν πια εβγαινα με αλλη κοπελα αλλα καπου μεσα μου κατι με τσιμπουσε.
Η ξεχασμενη αυτη συνηθεια επανανακαλυφθηκε ολως τυχαιως εχθες. Αγορασα το geitost, τα Knekkebrød (ωραιοι! αφου ειχαν το ενα, ειχαν και το αλλο!) και λιγα λεπτα αργοτερα με τη γαλλικη μαρμελαδα σφηνα και τη γευση απολυτως ομοια, με τον εγκεφαλο να εκκρινει ενδορφινες δινοντας μου το οκ, δημιουργησα την τελεια μηχανη του χρονου που με ταξιδεψε πισω, και παρολο που κοιτουσα τα γραμματα της σελιδας μπροστα μου, το μυαλο μου βρισκοταν χιλιαδες μιλια μακρυα...
Jeg elsker deg.






12 Comments:

At Dec 15, 2006, 9:59:00 AM , Anonymous Anonymous said...

poli romantiko kai pasiariko to post...idiaitero...gastronomiko gia to stomaxi kai ti psixi...vomvorigmoi apo ameriki meria... omos i zoi einai "klimata agapis". tourkiko film, argo, dinato. giati i zoi allou...

 
At Dec 15, 2006, 1:10:00 PM , Blogger alienlover said...

popo ti mas ekanes prwi prwi.. thelo ki ego Krekkebrod!!!!

 
At Dec 15, 2006, 2:46:00 PM , Anonymous Anonymous said...

Εξαιρετικό όργανο ο εγκέφαλος!!!!
Πως ανασκαλεύει μνήμες και αισθήσεις....

 
At Dec 15, 2006, 8:54:00 PM , Blogger IdentityCafe said...

Merci Nina,
To iklimler (Climates) tou Ceylan thelw poly na to dw, kai auta pou diavasa mou kendrisan poly to endiaferon.

ioanna, prepei na yparxoun pandou. Dokimase :)

Livana, kamia fora o egkefalos to parakanei me tis mnhmes :)

 
At Dec 16, 2006, 4:19:00 PM , Anonymous Anonymous said...

Γιατί με βασανίζεις? μπορεις να μου πεις?Ειμαι κοιλιόδουλη και μου άνοιξες την όρεξη.Αλλά εμένα μου λείπουν τα κρασιά της ιταλίας και της Ισπανίας γμτ..Εδώ στην ελλάδα ενα κ,..κρασο και το πληρώνεις για μαύρο χαβιάρι.Δεν μάθαμε να κάνουμε κόκκινα κρασια ακόμα.

 
At Dec 17, 2006, 1:42:00 AM , Blogger alienlover said...

edo sto szeged.. krekkenbrod oute gia deigma :(

 
At Dec 17, 2006, 9:24:00 AM , Anonymous Anonymous said...

οι μνήμες συνδέονται πάντα με μία τουλάχιστον αίσθηση.
με τον καιρό, νομίζεις ότι γλυτώνεις, "πάει, ξεθώριασαν" λες, "ησύχασα, τα τραύματα έκλεισαν" και όταν μια γεύση, μια μυρωδιά, ένα άκουσμα από τα παλιά σε "χαστουκίζει", αντιλαμβάνεσαι ότι για κάθε άνθρωπο που συνδέθηκες, διατηρείς πληρέστατο αρχείο.
οι μαύρες τρύπες λειτουργούν μόνο προσωρινά...
κι από ό,τι φαίνεται, τα deli δεν τις διαθέτουν.
:)

 
At Dec 17, 2006, 7:58:00 PM , Anonymous Anonymous said...

Αυτή η σπάτουλα αδελφέ μου. Πολύ κακό για το τίποτα. Αφού πρώτα πρέπει να μάθεις τη σωστή τεχνική, μετά κόβεις κι ένα κομματάκι λεπτό σαν τσιγαρόχαρτο...
Κι είναι η περηφάνεια των σκανδιναβών.
Η νορβηγίδα δε σ'άντεξε, ή εσύ εκείνη;;;
Καλή βδομάδα!

(ότι θα μας προκύψεις "πολιτιστικός" τύπος δε σου φαινόταν πριν x χρόνια) ;-)

 
At Dec 17, 2006, 10:19:00 PM , Blogger IdentityCafe said...

Sykalaki,
Xereis ti einai poly wraio to xeimwna? Krasi pou to exeis vrasei me cinammon kai zaxarh, kai to pineis kauto! Etsi ta metria ellhikna krasia einai idanika :) Htan to agaphmeno mou rofhma tis kryes nyxtes tou xeimwna sthn ouggaria...

Alienlover
Eimai sigouros oti exeis norvigous symfoithtes! Mhpws prepei na synapseis mazi tous pio stenes sxeseis? :):)

Mpizelw to comment sou me kalypse plhrws! Ti na pw...

Stefane, h spatoula exei th xarh ths...
Oson afora poios antexe poion auto anhkei pia sth sfaira ths proistorias...
Den me hkseres kala sto sxoleio :) agapite mou.
Anekathen hmoun kallitexnikh fysh :):), aplws pire morfh kathws megalwnoume...
eksallou ti perimeneis apo teenagers?

 
At Dec 20, 2006, 8:20:00 AM , Blogger Heliotypon said...

Οι γεύσεις και οι οσμές μπορούν να σε ταξειδέψουν ταχύτατα στον χρόνο και στον τόπο... Εκπληκτικό φαιόμενο.

Απορία: Πώς έφτιαξες το Νορβηγικό "Ο" με τη γραμμή "/"; Από τα Symbols του Word & copy/paste, υποθέτω...

 
At Dec 21, 2006, 8:00:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

heliotypon
Καλημερα σας! Η μνημη της γευσης και της οσφρησης ειναι πραγματι εντυπωσιακο φαινομενο. Αυτα τα κυταρακια με τις συναψεις τους που εχουμε στο μυαλο μας απιστευτο τι κουβαλανε αμα το σκεφτεις!
Ναι με κοπυ/παιηστ!
Χαιρετισματα!

 
At Jun 28, 2008, 3:49:00 PM , Anonymous Anonymous said...

Αγαπημενε μου cafe,
πίνοντας τον ζαπατίστικο καφέ μου στη θερμο-σεισμόπληκτη χώρα μου, και φορώντας το πάντα ετοιμοπόλεμο στην εδω ερημο του θερμομπετόν buff μου http://www.buff.es/en/index.php?p=IDN) σκέφτομαι το Buf σου πού φεύγει..
Το σκέφτομαι ως μελλοντικό παλιό πόστ και τυλίγω την αμηχανία μου για το μπλόκ του καφέ που αλλάζει,γεμίζοντας γευστικούς κάλυκες του νού μου απο παλιά σου πόστ νιώθοντας πώς αυτο το Buf θα γινει λίγο σάν τον Μπάφαλο Μπίλ σιγά σιγά .....
Αλ'οντας μνήμον γεύσεων εγώ και μικρών περιστατικών που αναδυονται απο το πουθενα (σαν την ζωγραφιά της κόρης της φίλης σου: λαμπριτσα με μαντίλα!!!) διαλέγω μια μνημη άρτου απο τα πολυεθνικά σου πρωινά που για μενα -οπως το παρμπρίζ των τοπιών που μετακινούνται προς μιά μυστική έρημο- ήταν το δικό μου αναγνωστικό cafe ... Για ...ολα τά πρωινά του κόσμου καφέ μου σε φιλώ.

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home