Ερωτικη Επιθυμια

Ξαφνικα το θυμηθηκε. Πρεπει να ηταν τελη του 2000. Ηταν αργα το απογευμα αλλα ειχε ηδη νυχτωσει για τα καλα, οι ψηλες λαμπες με το χλωμο κιτρινιασμενο φως εφεγγαν αχνα. Θυμαται τον ομιχλωδη καιρο και την υγρασια που πειρουνιαζε ως το κοκκαλο καθως περπατουσαν αγκαζε στο ασυμμετρο πλακοστρωτο με τα τακουνια απ' τα παπουτσια της να προκαλουν μια υποκωφη ηχω αντανακλωντας στα γυρω κτιρια. Μολις ειχαν αφησει το σινεμα Urania καποια μετρα πισω, εκεινη την εποχη εδειχνε το "In the Mood for Love" (Ερωτικη Επιθυμια) του Wong Kar Wai... Θυμαται τη σιωπη καθως κοιταξανε κι οι δυο ταυτοχρονα την επιγραφη με τα μεγαλα μαυρα γραμματα με φοντο το λευκο νεον φως, πριν συνεχισουν το δρομο τους...Μετα απο δυο λεπτα, λιγο πριν φτασουν στο μεγαλο ρολοι της πολης το οποιο ποτε δεν παρελειπε να τους υπενθυμιζει την σταθερη φθορα τους τον ρωτησε:

-"Να το δουμε? Η Ρ. μου ειπε πως ειναι ενα ονειρο."
-"Δεν ξερω, δεν εχω διαθεση για κινεζικο σινεμα" της απαντησε μαλλον ομως αφηρημενος, το μυαλο του ετρεχε καπου αλλου.

Δεν εδωσε συνεχεια, εξαλλου η σινεφιλια τους δεν ειχε παρει διαστασεις ιεροτελεστιας ακομη... Συνεχισαν τη νυχτερινη βολτα προς το Afium, στ' αγαπημενο τους κελαρι να πιουν βραστο κρασι με κανελα, να νιωσουν τη ζεστασια της ανασας, τα ζεστα ακροδακτυλα απο την καυτη κουπα καθως αγκιζουν ενα μακρυ θελκτικο περηφανο λαιμο...

Πεντε χρονια αργοτερα, με τον ιδιο χειμωνιατικο καιρο, αλλα σε διαφορετικες συντεταγμενες, τα μηκη και τα πλατη του πλανητη μεθυσμενα, οι ανθρωποι σε πληρη συγχυση, η επικοινωνια αδυνατη, η συνυπαρξη δυσβασταχτη. Περπατωντας εξω απο τη αιθουσα του Amherst, σαν δυο αρνητικα φορτια που απωθει το ενα το αλλο βλεπουν μπροστα τους αθελητα στα προσεχως την αφισα του "2046" του Kar Wai.
Καπως μαλακωσαν κι οι δυο.
-"Θα το δουμε παρεα?".
-"Στο υποσχομαι".

Λιγες μερες μετα ξαφνικος θανατος. Το μονο δωρο που της εκανε ποτε ο πατερας της. Ο θανατος του ως αφορμη ενος προαναγγελθεντος χωρισμου. Αλληλογραφια ασκοπη.
-"Το "2046" δεν το εχω δει ακομη. Θα σε περιμενω."
-"Δεν χρειαζεται".

Δυο χρονια αργοτερα, με τον ιδιο χειμωνιατικο καιρο, και το πρωτο χιονι να εχει πεσει, με το λευκο να γινεται λασπη, οπως συμβαινει παντα. Βλεποντας υπο αλλη οπτικη γωνια, με τους ηχους τους ρολογιου απο την εκκλησια απεναντι να μην δηλωνουν μονο τη ανεπαισθητη φθορα αλλα και τη γιατρεια απο ενα παρελθον που εχει παρελθει ανεπιστρεπτι, αισθανεται την αναγκη να εκτεθει στην "Ερωτικη επιθυμια" που τον περιμενει στωικα απο καιρο, αυτονοητα γνωριζοντας τους κυκλους που κλεινουν,
δεν ειναι ολοι φαυλοι οπως πολλες φορες εικαζεται.

Μια ταινια αριστουργημα, χρωστουμενη εδω και καιρο.
" Μια αναμνηση ειναι κατι που εχεις, η κατι που εχασες? "

In the mood for love, by Wong Kar Wai.