Παρισια της αποτυχιας

Μου ειναι δυσκολο να καταλαβω ποια αναγκη οδηγησε τους πρωτους κατοικους να ονομασουν τον νεο τοπο τους Παρισι.
Ειμαι σιγουρος πως δεν συνειδητοποιησαν ουτε λεπτο την ειρωνεια της πραξης τους ποσο μαλλον που επαναληφθηκε πολλακις χωρις ντροπη κατατασσοντας το εγχειρημα ακομα πιο τραγελαφικο και γελοιο.
Η απολυτη αντιφαση. Η ανθρωπινη ματαιοδοξια που τεμνει την ασχετοσυνη. Η απουσια αυτογνωσιας. Μηπως η ελπιδα? Εδω ειναι η αβασταχτη ελαφροτητα του ειναι, που αναφερει ο Kundera.

Ο σουρεαλισμος του να διασχιζεις απεραντη πεδιαδα καλαμποκιου, σε κωμοπολη της συμφορας, καταθλιπτικης απαισιας αισθητικης και να αντικριζεις την ταμπελα: Paris,... Missouri. Στη μονη -ευτυχως- που εχω περασει με αυτοκινητο, μια διαχυτη θλιψη, ο φοβος να πατησω το γκαζι τερμα με τον σεριφη καουμποι να παραμονευει.
Ολες αυτες οι πολεις ειναι στη μεση του πουθενα, ξεχασμενες απο το θεο και τον ανθρωπο μαζι. Το κακο ανεκδοτο των πολλων Αλεξανδρειων, το αμερικανικο ανεκδοτο-εν αγνοια του- "τι Λωζανη τι Κοζανη".

Οριστε.
Ο μηνας του μελιτος της πρωην σας αγαπης.
Ο τοπος εξοριας του κοσμοπολιτη φιλου σας.
Η φτηνη διαμονη χωρις εκμαθηση της γαλλικης.

Paris, Arkansas
Paris, Idaho
Paris, Illinois
Paris, Wisconsin
Paris, Kentucky
Paris, Maine
Paris, Michigan
Paris, Missouri
Paris, New York
Paris, Pennsylvania
Paris, Tennessee
Paris, Ontario
Paris, Yukon
και τελευταιο και καλυτερο,
Paris, Texas.

Σε απογευματινο ιατρειο, ασθενης εμφανιζεται στο ραντεβου της.
Ενθουσιασμενος και εκπληκτος μεσα στην αφελεια του την ρωτα.
-"Βλεπω ειστε απο το Παρις, Τεξας, την εχετε ακουστα την ταινια?" (κρατηθηκε να πει "την εχετε δει?").
-"Ποια ταινια?"
-"Μα το Παρισι-Τεξας, του Βεντερς!"
-"Τι ειναι αυτο?" με παγωμενη αδιαφορη ματια η γυναικα αυτου του τοπου της ληθης τον επαναφερει στην πραγματικοτητα της αγνοιας, της πληρους αδιαφοριας.
Δεν ειπε τιποτε, σκεφτηκε να της κανει δακτυλικη για την ειδεχθη σταση της αλλα μετα χαμογελασε, ειναι μαλλον η απαντηση που οφειλε να περιμενει...Συνεχισε σαν να μην συνεβει τιποτε. Στο μυαλο του ηρθε η γυμνη πλατη της Κινσκι. Τωρα πες μου οτι θες.


ΥΓ. Η ταινια ειναι ενα ποιημα. Μετα το τελος της θυμαμαι ενιωσα ζηλια απο το ποσο αριστουργηματικα ειπε μια ιστορια απλη, πως δημιουργησε μια τετοια αλληλουχια εικονων που κυλουσαν τοσο φυσικα αλλα με μια μοναδικοτητα και ευαισθησια που σε διαπερνουσε.