I d e n t i t y C a f e

Identity Lost. 'The melancholy folklore of exile', an uncertain way to fight the arrogance of ignorance...

Saturday, December 29, 2007

Muppet show

Αναχωρηση ξημερωματα απο Αθηνα. Ευγενικος ταξιτζης, check-in απο το σπιτι, σοκολατες Ιον αμυγδαλου - ειναι η διαφημιση που μ'επηρρεασε η η καλη σοκολατα?- μπροστα στην πυλη βολευομαι στην καρεκλα περιμενοντας αναχωρηση για Φρανκφουρτη, 5.30 το πρωι. Νυσταλεοι ολοι γυρω μου. Ξαφνου λεπτος νεαρος τρεχει με ενα εισητηριο στο χερι σαν τρελος κι απο πισω δυο χοντρες μεσηλικες υπαλληλοι του αεροδρομιου τρεχουν ασθμαινοντας φωναζοντας: "Σταμααατα, θα φωναξουμε την αστυνομιααα, σταματα σου λεω...". Ο νεαρος δεν ακουει τιποτε οι γυναικες τρεχουν απο πισω του ατσουμπαλα, οι γυρω επιβατες κοιτανε με εκπληξη...
Ειναι τοσο πρωι που δεν εχω διαθεση να παρακολουθησω τσιρκο.
Το αεροπλανο αφηνει τον αεροδιαδρομο...κιτρινα φωτα, μυρωδια κηροζινης.

Αφιξη στην Φρανκφουρτη μετα απο τρεις ωρες. Ενας καφες, κατευθυνση αργα προς τα τρενα.
Ο υπερμοντερνος σιδηροδρομικος σταθμος του αεροδρομιου, ενα κουβουκλιο με καμπυλες με περιβαλει. Το ιντερσιτυ εξπρες στην ωρα του, πανεμορφο αεροδυναμικο φτανει στην αποβαθρα. Στο βαγονι βρισκω θεση ευκολα. για τα επομενα διακοσια χιλιομετρα σχεδιαζα να κοιμηθω, ομως πριν κλεισω τα ματια μου εχουμε βγει απο το τουνελ και το χιονισμενο τοπιο καθως το τρενο κυλαει απαλα στις ραγες με 186χλμ/ωρα με καθηλωνει.

Φτανω στο γκισε για την υπερατλαντικη πτηση μου στο Ντυσσελντορφ. Μια τεραστια ουρα με περιμενει. Στελνω μηνυματα με διαφορα ωρας αντι να λεω καποια πραγματα που ηθελα απο κοντα. Θελω να πεταξω το κινητο μου στον αεροδιαδρομο ομως ξερω καλα πως εχει γινει προεκταση του εαυτου μου. Δυστυχως.

Μετα απο τουλαχιστον πεντε ωρες υπνου στον αερα βγαινω απο το ληθαργο και κοιταω γυρω μου. Μυρωδια αεροπλανου. Εχει κατι το πολυ συγκεκριμενο, γνωριμο ομως πλεον στα ορια του απωθητικου. Ανοιγω το φινιστρινι και κοιταω εξω.
Στην αρχη, το γεγονος οτι ιπταμαι εκατονταδες μετρα πανω απο παχια συννεφα βλεποντας την ακρη του φτερου του αεροπλανου μου φαινεται μπαναλ. Αμεσως διαπιστωνω ποσο μπορει να διαστρεβλωσει κανεις τι αποτελει ξεχωριστο και σπανιο θεαμα και τι κατι το συνηθισμενο. Ποσο η εξοικοιωση μπορει να αποτελεσει τον μεγαλυτερο εχθρο σου.

Στη Νεα Υορκη επικρατει χαμος. Για καποιο λογο το αεροδρομιο του JFK παντοτε μου δινει την αισθηση οτι ολα κρεμονται απο μια κλωστη καθως οι ανθρωποι γυρω μου συνεχως ειναι ανησυχοι, τρεχουν να προλαβουν, φασαρια, πανζουρλισμος, χαος. Αισθανομαι εντελως χαμενος. Οχι, το αεροδρομιο το γνωριζω καλα, ατελειωτες ωρες, πτησεις, καθυστερησεις. Νιωθω χαμενος με την εννοια του μη-ανοικειν. Απουσιαζει οτιδηποτε καθυσηχαστικο μεσα μου οτι "εφτασα" καπου που το αντιλαμβανομαι ως γνωριμο κομματι της ζωης μου.

Οι συνομιλιες μου στο τηλεφωνο επιτεινουν την αισθηση της αποξενωσης.
Πεταω για Μπαφαλο με την καθιερωμενη καθυστερηση. Εχω καταρρευσει κι απο την στιγμη που καθομαι στη θεση μου αποκοιμαμαι. Εχουν περασει σχεδον 24 ωρες μεταξυ φθορας και αφθαρσιας. Ηδη σε λιγοτερο απο 12 ωρες η τσαντα μου που δεν εχει ανοιχθει καθολου θα μετακινηθει για πολλοστη φορα ως εχει στο αυτοκινητο που θα με οδηγησει στο Τοροντο με τους φιλους που ερχονται απο ελλαδα κι απο εκει στο Μοντρεαλ για αλλη μια πρωτοχρονια λες και δεν ειναι μια αλλη συνηθισμενη μερα του χρονου υπερεκτιμημενη οπως τοσα αλλα πραγματα. But, the show must go on...

9 Comments:

At Dec 30, 2007, 12:03:00 PM , Blogger gerasimos said...

Mάλλον πρέπει να έχεις από καιρό μάθει απ' έξω τις τυποποιημένες οδηγίες των αεροσυνοδών στα αεροπλάνα... καλή χρονιά φίλτατε και εύχομαι με τη νέα χρονιά να πλησιάσεις τον προορισμό σου.;-)

 
At Dec 30, 2007, 4:43:00 PM , Blogger broccoli said...

the loneliness of the long distance flyer..

μήπως χρειάζεσαι λίγο χρόνο με τον εαυτό σου; είσαι τυχερός που δε θα είμαι στο Μόντρεαλ αυτές τις μέρες να σου φορτωθώ - you know how i am

anyway, ήθελα να σου στείλω αυτό
είναι ένα τραγούδι των common sense απο την εποχή του ΡΟΔΟΝ.. δεν ξέρω αν σου θυμίζει κάτι (το έψαχνα για χρόνια και μόλις κατάφερα να το βρω σε mp3)

happy new year and resolutions (and identities maybe)

 
At Dec 30, 2007, 6:49:00 PM , Blogger Ace Ventura said...

Πολυταξιδεμένε κι έμπυρε (από τις πολλές μπύρες στην Αθήνα) IC, θα σταθώ στο κομμάτι για τα σύννεφα.
Σε όλα τα ταξίδια τα νέφη, όσο κι αν δεν τα προσέχουμε, όσο κι αν μας φοβίζουν όταν βρισκόμαστε μέσα τους, όσο κι αν μας κουνάνε όταν τα διαπερνούμε, είναι το πιο ωραίο θέαμα. Τροποποιούν την οπτική μας, ειδικά όταν κρύβουν την γή, και αισθανόμαστε μια άλλη διάσταση , ενδεχομένως απροσδιόριστη. Τα όμορφα νέφη, έχουν γίνει όμως και η αιτία πολλών θανατηφόρων ατυχημάτων, αεροπορικών ή επίγειων.
Προσωπικά μου θυμίζουν την σχετικότητα και την εφημερότητα (είναι δόκιμος όρος;) των πραγμάτων. Πόσο γρήγορα σχηματίζονται και διαλύονται -βίαια μερικές φορές- και πόσο διαφορετική επίδραση ή αποτέλεσμα έχουν για κάθε άνθρωπο.
Φιλιά κ΄ καλή χρονιά να έχεις.

Some people just aren't cut out for life on the road.

ps: δες σχτ post (με ενέπνευσες!!)

 
At Dec 31, 2007, 10:18:00 AM , Anonymous Anonymous said...

Καλη Χρονια Φιλε μου!
Το 2008 θα ειναι μια χρονια αλλαγων, για σενα ειδικα.Ροδα που κυλα δεν χορταριαζει...
Δεν σε ειδα αρκετα στην Athens ομως δεν ανησυχω.Ο χρονος περναει και αυτο εχει και ευεργητικες ιδιοτητες.Θα ερθει η στιγμη να πιουμε ενα long coffee χωρις αγχος,να σχεδιασουμε την ελλαδα του αυριο οπως την ονειρευομαστε...εξ'αλλου δεν ξερω και πολλους που να ονειρευονται
Να ξερεις οτι καθε φορα που συζηταμε αναπνεω,παιρνω οξυγονο για κανα εξαμηνο.Ευχαριστη νοτα η προσθηκη του Τασου.Δεν ειμαστε μονοι εκει εξω...
VINCEREMOS
20000000000000000000000000008

 
At Dec 31, 2007, 4:08:00 PM , Blogger paperflowers said...

Είναι υπερεκτιμημένη αλλά τι πειράζει?

Καλή Χρονιά,
με το δικό σου αεροπλάνο για να μην ταλαιπωρείσαι!
;-)

 
At Jan 1, 2008, 2:28:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

Καλη χρονια σε ολους, μ υγεια!

Γερασιμε!
Πλεον δειχνω εγω τις οδηγιες πως βαζουν τα σωσιβια...
Πολλους χαιρετισμους!!!

Μπροκολι

Μπορω να πω πως το μηνυμα σου το σκεφτομαι το τελευταιο διημερο...Εκτος του οτι σαν να μπηκες στο μυαλο μου, ειχε ενα τονο και μια παραδοξοτητα σαν να με γνωριζεις καιρο και μου αρεσε ιδιαιτερως. Καλη χρονια!
Και σιγουρα θελω πιο πολυ χρονο με τον εαυτο μου...

Ace
Εισαι αψογος... Κι οπως σου ειπα απο κοντα, ειμαι πολυ περηφανος που εισαι φιλος μου εδω και χρονια...
Σε παρακαλω να βαζεις κι αλλες τετοιες φοτος στο μπλογκ σου...

Τακη
αγαπημενε φιλε δεν ξερεις ποσο χαρηκα με αυτο το μηνυμα σου!!!
Χρονια πολλα και καλα κι υγεια και στους 4 σας!!! Σας φιλω πολυ θερμα!
Ο Τασος ειναι ανθρωπος διαμαντι.

Πεηπερ φλαουερ ακριβως, δεν πειραζει!!!
αεροπλανο δικο μου εχω μονο σε παιχνιδι...φιλια!!!

 
At Jan 2, 2008, 6:14:00 PM , Blogger zero said...

Καλη χρονια ευχομαι φιλε μου.

 
At Jan 2, 2008, 6:40:00 PM , Blogger etalon said...

Περιμενα την συνέχεια, αλλα μαλλον πρεπει να περνας καλύτερα απο οσο ελπιζες, γι αυτο, πριν τελειωσει ο μηνας σου ευχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
(ερχονται και κατι σπαρταριστες καινουργιες ταινιες...)

 
At Jan 4, 2008, 4:16:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

Kαλη χρονια Ζερο και Εταλον!

I m always looking forward to good movies!

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home