Δραση

Ισως ενα καλο που εχει το να μεγαλωνεις ειναι οτι ερχεται μια στιγμη που το παιρνεις αποφαση. Τιποτε ουσιαστικο δεν αλλαζει μεσα στη διαρκεια μιας ανθρωπινης ζωης. Ειναι τοσο δυνατες οι δυναμεις που παρεμποδιζουν την προοδο και αντιτιθενται στην κοινη λογικη, τοσο βαλτωτικη (νεα λεξη!) η αδρανεια που ειτε συνειδητα μετακινεισαι στο περιθωριο της κοινωνιας με οσο το δυνατον λιγοτερη συμμετοχη στον παραλογισμο η αυτοεξοριζεσαι.

Τι να πρωτοπιασεις?
Παρακολουθω με απορια, πως ειναι δυνατον να υπαρχει υπουργος οποιασδηποτε δημοκρατικης κυβερνησης που να απαγορευει με νομο, σε κομματα εκτος του κοινοβουλιου (πχ στη Δραση) να διαφημισουν τις αποψεις τους εν οψη εκλογων. Ειναι τοσο ντροπιαστικο που εχουν καταντησει την ελληνικη δημοκρατια τα κομματα της βουλης... οταν υπαρχουν βουλευτες που υποστηριζουν το δικτατορικο κομμα ΚΚΕ το οποιο εχει φτασει να δωσει αφεση αμαρτιων στο μεγαλυτερο σφαγεα του 20ου αιωνα (μονο στις χωρες που δεν εζησαν τη στυγνη δικτατορια του κομμουνισμου υπαρχουν κομμουνιστικα κομματα με απηχηση). Οταν υπαρχει ενας ακραιος Συριζα στα ορια της νομιμοτητας που καταλυει πανεμιστημια κι αντιτιθεται τυφλα σ'οποιαδηποτε εννοια εκσυγχρονισμου ενος απαρχαιωμενου και διαβρωμενου τριτοβαθμιου εκπαιδευτικου χωρου, εντελως ανεκμεταλευτου για τις αναγκες της Ελλαδας ως μελους μιας μεγαλυτερης ευρωπαικης κοινοτητας! Οταν εξευτελιστικα σκανδαλα ξεσπανε συνεχως σε μια κυβερνηση που ισως το μονο που υποσχεθηκε ηταν να μην υποπεσει στα αμαρτηματα του Πασοκ, κι οπως παντα κανενας δεν εχει αρχιδια οταν ερχεται η στιγμη της αποφασης... Ολοι οι ελληναρες βουλευτες που μονιμως το παιζουν πολλα-βαρεις, φωνασκουν και διατυμπανιζουν μπουρδολογιες, ανενδοτοι και ηθικοι μα οταν ερχεται η ωρα να παρουν μια αποφαση σημαντικη, (οπως πχ να στειλουν τον καθε Παυλιδη στα δικαστηρια) ως δια μαγειας χανουν τα αρχιδια τους (applies to both sexes). Κι οταν εχουμε τον πιο αχρωμο και αοσμο προεδρο δημοκρατιας που ουτε μια φορα δεν εχει ξεφυγει απο τα ορια του politically correctness, να πει τα πραγματα με το ονομα τους, και που αφηνει τη βουλη να κλεισει προωρα μην ανοιξουν αλλα σκανδαλα, τι ντροπη... Ας ελεγε, 'δεν υπογραφω, παραιτουμαι'... αλλα που τετοια τυχη.

Ας γινει ενα θαυμα, κι ας παρει η Δραση, η εστω καποιο προοδευτικο κεντρωο κομμα ενα ποσοστο που θα την βαλει στην ευρωβουλη, δεν παει πια αλλο, τοσο σιχαμα στην ελληνικη πολιτικη ζωη, πρεπει να ξελασπωσουμε...

Where do we go now, sweet child of mine?

Κι ομως, ενα "μεταβατικο" δεκαμηνο περασε κι αυτο, τι γλυκια αδρανεια, απ'αυριο ξεκιναμε παλι, ο σαλιγγαρος με τα υπαρχοντα του μετακομιζει στο νησι της Βρετανιας...κι οπου μας βγαλει... Εν τελη, η νομαδικη ζωη ειναι μαλλον μια κατασταση του μυαλου...

my world through her eyes

LJ trapped in a glass

Proba...