Ι21
Στο καφε του Foyles, στον πρωτο οροφο του τεραστιου αυτου βιβλιοπωλειου στο κεντρικο Λονδινο, με τα μεγαλα ξυλινα τραπεζια και τους φαγωμενους παγκους τριμμενους απο την εμπειρια χιλιαδων αγκωνων και βιβλιων στην 'πλατη' τους, ξεφυλλιζω το London Fields, του Martin Amis... Προφαση για να χαζεψω κοσμο, σε μια πολυπολιτισμικη θαλασσα ανθρωπων με απειρες συνιστωσες, κατι που φαινεται να με ηρεμει, η πολιτισμικη ομογενοποιηση πλεον με τρομαζει ως εμμεσως καταπιεστικη και πρωτογονη. Η ελευθερια της Μητροπολης αξιοποιειται απο αυτους που την αναγνωριζουν, εν τελη απο τους λιγους που ενδιαφερονται να αξιοποιησουν εμπειριες του ασημαντα συντομου, παραδοξα τραγελαφικου περασματος τους απο τη ζωη.
1 Comments:
ποσο ωραίο αυτό που λες, η ελευθερια μιας πολυσυλλεκτικής μητρόπολης. Ωραία τέτοια βιβλιοπωλεία, και ακόμα καλύτερο όταν έχεις χρόνο πραγματικό στα χέρια σου να τον χαλάσεις εκεί μέσα. Take care!
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home