My lucky number, cont

(8) Tranzzit

Το τρενο διασχιζει ταχυτατα τις ουγγρικες πεδιαδες και τους ντροπαλους λοφισκους που επιτελους αρχιζουν και πρασινιζουν... Το σημειο αναφορας μια ανθρωπινη κουκιδα στο χωρο που κινειται σε ραγες με 150χλμ την ωρα.

Εξωτερικη ορατοτητα γυαλι, ενιοτε a bird's eye view. Εσωτερικη ορατοτητα παρατεταμενα ομιχλωδης...

Μολις αφησαμε πισω το Győr, στο intercity rapid Βουδαπεστης – Βιεννης, αισθανομενος περιπου οπως ο χαρακτηρας του Romain Duris στο Russian Dolls. Ιn transit. Γυναικες, ιδεες, σχεδια, πατριδες, δουλειες, επιθυμιες, Ο κοσμοπολιτης homo sapiens του 21ου αιωνα ενα lost boy κι ενα lost girl, οπως λεει κι η Ε, πνιγμενοι σε μια παρατεταμενη και βαθυτερη συγχυση. Ολοκληρωτικα και ενδομυχα φοβουμενος, ανεπιστρεπτι.

“- ...baby, why people try to hit us with their cars?
- well, mama, it's because they are unhappy and unhappy people like to hurt things.

- Aren't there any happy people?
- There are many people who pretend that hey are happy.
- Why?
- Because they are ashamed and frightened and don't have the guts to admit it.
- Are you frightened?
- I only have the guts to admit to y o u , - i' m so god damned scared, mama, that I think I'm going to die any minute...”

(Charles Bukowski,
Tales of ordinary madness)