Αστικοι περιπατοι

Οι φωτογραφιες δεν εχουν σκοπο "καλλιτεχνικο". Ειναι απλως στιγμιοτυπα, μια σκεψη, μια απορια, ενα αστειο, ενας πονος.

Ο "σωληνας", αλλους αφηνει μεσα, αλλους κλεινει εξω. Το πρασινο παρκο πανω απο υπογειο μπετον.

Στο British Film Institute, υπαρχει ενας πινακας που αλλαζει τα γραμματα και τα νουμερα στο καντραν καθε λιγα λεπτα σαν σε παλιο αεροδρομιο. Ειναι τυχαιες αναζητησεις απο το Google, καπου, καποια στιγμη σε τυχαιο μερος του πλανητη... alo! anybody there?

Περπατωντας στο δρομο... στα ποδια μου ενα φως διαφορετικο απο τα αλλα.

Το ανθρωπινο προσωπο σε μια λαμπα...Το σωμα καρφωμενο στο τσιμεντο...

Blind Light. Κοιτωντας αλλου.

Blind Light. Eκτυφλωτικο. Παραισθηση σε δευτερολεπτα.

Η κυβικη εκφραση της μοναδικοτητας.

Στο Νοττινγκ Χιλλ, ειπαμε να τσιμπησουμε κατι, οι ιστοριες μας ανοιξαν την ορεξη.

10 Λεπτα και τρια στοματα αργοτερα.

Οταν τα bumper stickers φτανουν και στην ευρωπη... Οι αφορισμοι που λεγαμε.

Οι γιγαντες του 21ου αιωνα...

45 βαθμοι στην Αθηνα, 15 βαθμοι στο Λονδινο.

Blind Light

Green Park
Οι πορτες του μετρο κλεινουν. Τελευταια στιγμη ο αντρας με το μωρο αγκαλια μπαινουν στο τρενο. Η γυναικα μενει απεξω. Παρατηρω την αγωνια στο προσωπο της. Ο αντρας της κανει σημα. "Στο επομενο". Το θλιμμενο προσωπο της χαραζεται στο τζαμι εμπρος μου καθως το τρενο αφηνει την αποβαθρα. Απο τα ηχεια αναγγελεται η επομενη σταση...

Antony Gormley: Blind Light
Περπατημα χωρις προορισμο στη νοτια οχθη του Ταμεση. Η South Bank παντοτε με τραβαει σαν μαγνητης. Οταν η πολυκοσμια κατανταει γρηγορα κουραστικη κοβω στους εσω δρομους και παρατηρω. Περιστρεφοντας το σωμα μου, βλεπω τριγυρω στις οροφες των κτηριων, το ενα μετα το αλλο, σε αποστασεις μικρες και μεγαλες, ανθρωπινα ομοιωματα ανδρων(απο μεταλο?, απο fiberglass?) σε σταση προσοχης να κοιτανε ολα προς μια κατευθυνση... Ειναι μερος απο τις εγκαταστασεις του Gormley τον οποιο αγνοουσα μεχρι την στιγμη εκεινη. Μπαινω στην εκθεση, ειναι η καλυτερη εκπληξη οταν συναντας τη μαγεια εκει που δεν την περιμενεις.
Η εκθεση αυτη εχει κανει θραυση στο Λονδινο. Δικαιολογημενα.

Jesus Army
Η ωρα τρεις το μεσημερι. Θα επρεπε να ημουν κανονικα στη Σκωτια τωρα, να φοραω το κιλτ μου και ν'αγναντευω τη θαλασσα. Αντ'αυτου, συνανταω τον Αλεξ τον γαμπρο στο κεντρικο Λονδινο και γελαμε με την ειρωνια πως φερνει η ζωη τα πραγματα...Τρεις η ωρα θα παντρευοταν με τη Τζουλια κι ειμαστε τωρα παρεα στην Τραφαλγκαρ μπροστα απο μια χριστιανο-φασιστικη διαδηλωση με πανο συνθηματα και τραγουδια που παραπεμπουν σε ταινιες επιστημονικης φαντασιας. Ο τεραστιος κοκκινος σταυρος σαν αιμα και με ελαφρα κλιση μεσα σε ενα καταμαυρο φοντο συνειρμικα με παραπεμπει σε ναζιστικα συμβολα... Συλλογιζομαι την τεραστια συγχηση της εποχης μας, την ανθρωπινη ανασφαλεια, τον σκοταδισμο και την αγνοια ακομα και Σημερα.
Αφηνουμε πισω μας τον παραλογισμο και περπαταμε στο west end προς ενα καφε να τα πουμε. 9 ωρες αργοτερα σαν να μην εχει περασει λεπτο, συνεχιζουμε να μοιραζομαστε ιστοριες, να γελαμε, να μελαγχολουμε...Οι φιλοι που ειναι μακρυα...

Τελευταια μερα Λονδινο. Αυριο επιστροφη υπερτλαντικη.
Οι φωτογραφιες του ανολοκληρωτου ποστ αυριο απο το σπιτι...

(και ινφος απο το BBC)

Αφορισμοι Light

Καλοκαιρινοι μηνες, καυσωνας, ποιος εχει ορεξη να διαβαζει το μακρυ και το κοντο του καθενος.

Οι αφορισμοι είναι μια ευκολη διεξοδος, μιας και η γενικολογια τους, η ταση του ανθρωπου προς τα στερεοτυπα και το γεγονος ότι κάθε αφορισμος διχαζει και προκαλει, μετατρεπεται ταυτοχρονα σε συνθημα.

Πολλοι από αυτους μας ταιριαζουν γαντι, φυσικα για την στιγμη, το τωρα. Το αυριο δεν εχει θεση στην εξισωση.
---------

-Όταν για να στεγανοποιησεις τις σχισμες στα πλακακια στο μπανιο χρησιμοποιεις σιλικονη, επιβεβαιωνεται η υποψια μου ότι δεν μπορει το ιδιο υλικο να είναι ταυτοχρονα και λυση για να μεγενθυνει γυναικα το στηθος της.

-Το δυνατο air-condition το καλοκαιρι το μονο θετικο που επιτυγχανει είναι να σκληραινει τις ρωγες των γυναικων, γλιτωνοντας εμας τους αντρες από τον επικειμενο πονοκεφαλο του να μπαινεις αποτομα από τους 40 βαθμους στους 20.

-Το καλοκαιρι είναι ισως η πιο υπερεκτιμημενη εποχητου χρονου. Εάν εξαιρεσεις τις ελαχιστες ουσιαστικα μερες που μπορει να εισαι σε μια ονειρικη παραλια (η σε μια με κουραδες που επιπλεουν) ο υπολοιπος καιρος προσεγγιζει την τιμωρια σου σε μια κολαση με βελζεβουληδες να χαμογελουν σαρδονια καθως εσυ καιγεσαι στη θερμικη μολυνση του συσσωρευμενου μπετον.

-Οι αφορισμοι που περιεχουν μια δοση σαρκασμου και αστικου ρεαλισμου είναι σαφως προτιμηταιοι μιας ακαταληπτης αισιοδοξιας. Διαβαζοντας τον εξαιρετικο Β.Χ στην Καθημερινη να λεει ότι “…στο τελος χανονται όλα. Όπως συμβαινει παντοτε όταν επιθυμουμε κατι παρα πολύ. Το συμπαν συνωμοτει για να το χασουμε…” θελω πραγματικα να τον αγκαλιασω που τριβει στη μουρη τις αναλαφρες αηδιες του Κοελο.

-Δεν εχω καταφερει ακομα να μαθω τι ξεχωριζει την μελαγχολια από την κουραση στο προσωπο μιας νεας ομορφης κοπελας στις 3 το πρωι. Δεν ξερω εάν η κουραση αφαιρει τη μασκα μιας λανθανουσας μελαγχολιας. Η πανεμορφη κοπελα στο Hoxton χθες το βραδυ με το χερι στο μαγουλο που τελικα γερνει το σωμα της στον καναπε παιρνοντας μια τετοια καμπυλη που μονο το γυναικειο σωμα μπορει να παρει με κανει να θελω να γυρω στο προσκεφαλι της και να της πω να μην στενοχωριεται…

Oπως λεει κι Ε. που την συναντησα εκει τυχαια μετα απο χρονια (η Αθηνα μπορει να ειναι ΚΑΙ μικρη), πρεπει να βρω μια εδρα...

Athens Festival

Sygxwreste mou ta greeklish, alla koitaw ekdhlwseis pou ginontai twra sthn Athina mias kai tha ithela na dw osa perissotera ginetai ton ligo kairo pou tha eimai ekei kai pragmatika exw meinei me sto stoma anoikto!

Einai dynaton na paraponietai kaneis oti leipoun kallitexnikes drasthriothtes h na varietai s'aythn thn polh??? Koitaw ti symbainei apo avrio kai tis epomenes 4 meres! Ginetai xamos!

1. Ekthesh fwtografias tou Kertesz!

2. Megalo international festival comic me dekades ekdhlwseis sto Gazi, tainies mikrou mhkous, synaulies klp!

3. Parallhlo festival sto Bios!

4. Festival Athinwn me seira ekdhlwsewn!

a) modernos xoros, I) to dwmatio ths Isavellas, dynato dance group pou erxetai apo to Velgio kai gyrizei ana thn eurwph... Sthn peiraiws 260.

II) sudden showers of silence, czecho-ellhnikh omada xorou Rootless Root

b) H egkatastash porcelain project apo th NeedCompany sto Benaki sthn peiraiws... kai deuterh ekthesh me sxedia tou Durrenmat pali sto Benaki.

5) H Laurie Anderson!!!! sto Hrwdeio!

6) H kratikh orxhstra thessalonikis sto Hrwdeio

7) Oi Beastie Boys!!!! sto ellhniko!

8) alloi kaloi elllhnes synthetes kai sygrothmata se diafora merh!

Pou einai to idiwtiko jet otan to xreiazesai!

aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!

Visions of Europe

Another vision of Europe...



A difficult cinematic language requiring patience...



One long take, haunting music... those torn faces in a long line...empty glares...no ambitions...no tomorrows.



We rarely appreciate what we have...

Πρωτο Χιονι

Οταν βρισκεσαι στο ματι του κυκλωνα ολα αποκτουν αυτην την ανατριχιαστικη ηρεμια γυρω σου.

Ο κυβος ερριφθει, το γεγονος ειναι πια τετελεσμενο και το μονο που σου απομενει να κανεις ειναι να ρουφηξεις αυτες τις τελευταιες στιγμες, να αναλογιστεις την ως τωρα πορεια σου και το μεγεθος της υβρις σου, να ζητησεις συγνωμη απο τον εαυτο σου κι απο τους ελαχιστους ανθρωπους που αγαπας η σ’ αγαπανε.

Το πρωτο χιονι εχει πεσει. Δεν ειναι πια τιποτε στο χερι σου.
Εκτος ισως απο το πως θα δεχτεις το αναποφευκτο.
Ως εξιλεωση η ως τιμωρια...

First Snow.
Πρωτη δυνατη σκηνοθετικη δουλεια του Mark Fergus.
Γιατι κι οι αμερικανοι ειναι ικανοι να γυρισουν υπαρξιακα Noir.

Τριβελλιζει το μυαλο μου εδω και βδομαδες.
Η προκληση της τυχης και οι συνεπειες της...
Το συναπαντημα του «μοιραιου» με καποιον που δεν πιστευει σ’αυτο.

-I saw... no more roads. No more tomorrows. Not much time left.
-How much time do i have?

-You are safe until the first snow falls...

O Guy Pearce σε ρολο γαντι, οτι καλυτερο εχει παιξει απο εποχης Μεμεντο.

Η εικονα της σιλουετας του να περπαταει στην παχνη του χιονου που πεφτει.
Η σιωπη ν’ακολουθειται απο ανατριχιαστικη ατμοσφαιρικη μουσικη (του Cliff Martinez) συνοδευοντας την πορεια του στο δρομο χωρις επιστροφη.

Εικονα και ηχος που χαρασσονται στη μνημη...

Το πρωτο χιονι. Τι κι αν ειναι Νεο Μεξικο... Θα πεσει.

Faubourg Saint-Denis

Κι εκει που νομιζα πως ο Τομ Τυκβερ πεθανε και μαλιστα χωρις πιθανη ανασταση, παρακολουθησα στο σινεμα πριν λιγο την επταλεπτη συμμετοχη του στο Paris, Je t'aime (18 σκηνοθετες δινουν τη δικη τους αποψη για την belleville) κι αναφωνησα: Τυκβερ Ανεστη!
Οτι πιο φρεσκο εχει γυρισει μετα τη Λολα κι ενα σωρο μετριοτητες...
Run Tommy Run! Back to basics...
Αν δεν ακουτε το διαλογο καθαρα μεσω ηχειων PC, βαλτε ακουστικα αν γινεται. Enjoy!

Olivier Assayas		(segment "Quartier des Enfants Rouges")
Frédéric Auburtin		(segment "Quartier Latin") (transitions)
Emmanuel Benbihy		(transitions)
Gurinder Chadha		(segment "Quais de Seine")
Sylvain Chomet		(segment "Tour Eiffel")
Ethan Coen		(segment "Tuileries")
Joel Coen		(segment "Tuileries")
Isabel Coixet		(segment "Bastille") (Στο κομματι "Bastille" τρελο τριβια με τις ταινιες του Ταρρ!)
Wes Craven		(segment "Père-Lachaise")
Alfonso Cuarón		(segment "Parc Monceau")
Gérard Depardieu		(segment "Quartier Latin")
Christopher Doyle		(segment "Porte de Choisy")
Richard LaGravenese		(segment "Pigalle")
Vincenzo Natali		(segment "Quartier de la Madeleine")
Alexander Payne		(segment "14th arrondissement")
Bruno Podalydès		(segment "Montmartre")
Walter Salles		(segment "Loin du 16ème")
Oliver Schmitz		(segment "Place des Fêtes")
Nobuhiro Suwa		(segment "Place des Victoires")
Daniela Thomas		(segment "Loin du 16ème")
Tom Tykwer		(segment "Faubourg Saint-Denis")
Gus Van Sant		(segment "Le Marais")

Αναπαντεχες συναντησεις - The world won't listen...

Τεμπελικο μεσημερι σαββατου στο Πιτσμπουργκ. Μετα απο καφε, η βολτα μας βγαζει στο μουσειο τεχνης του Carnegie-Mellon. Μετρια εκθεση βρετανικης αρχιτεκτονικης μας αφηνει παγερα αδιαφορους και κατευθυνομαστε στην εξοδο. Καθως περπαταμε η μουσικη δυναμωνει, καθαρη σαν κρυσταλλο σε τραβαει στην σκοτεινη αιθουσα. Βιντεο εγκατασταση του Φιλ Κολινς (καμια σχεση με τον γνωστο).
"Τhe World Won't listen"...

Η καμερα ζουμαρει στα προσωπα η σε καποια λεπτομερεια του σωματος που χορευει, καθημερινων ανθρωπων καθως τραγουδανε καραοκε μπροστα απο κιτς πολυχρωμο φοντο τουριστικου ποστερ τραγουδια απο το ομωνυμο αλμπουμ των Smiths του 1987. Το Βιντεο γυριστηκε στην Κωνσταντινουπολη, το '05.

Η αρχικη αντιδραση, "μα τι μαλακια ειναι αυτο" γρηγορα χανεται και τελικα καθηλωνεσαι στην τεραστια γιγαντοοθονη διοτι νιωθεις την αυθεντικοτητα και την κοινη γλωσσα της ανθρωπινης εκφρασης. Αυτο που τελικα θελουν να πουνε μεσω του τραγουδιου δεν ειναι ευδιακριτο με την πρωτη ματια αλλα με λιγη προσοχη ο κωδικας σπαει...και ειναι κατι στο οποιο απουσιαζει η προσποιηση. Το υπο μεγεθυνση ανθρωπινο προσωπο περναει τοσα υποσυνειδητα μηνυματα... Η ομορφια του "κοιτα με, εχω κατι να σου πω, μην γυριζεις το κεφαλι σου αλλου, ειμαι κι εγω σαν εσενα" σε ηρεμει και σε επαναπροσδιοριζει αν της δωσεις μια ευκαιρια...But The World Won't Listen!



Απο εκει που αρχικα βαλαμε το κεφαλι μας μεσα στα πεταχτα να δουμε περι τινος προκειται, τελικα καθηλωθηκαμε πανω απο τρια τεταρτα, ενα μικρο εσωτερικο ταξιδι... Μου εχει μεινει η εικονα του νεου που τραγουδαει και καποια στιγμη γυριζει γυρω απο τον εαυτο του και φαινεται ενα μπουκετο λουλουδια να κρεμεται απο την αριστερη κωλοτσεπη του τζιν...



Phil Collins: The World Won't Listen, αρθρο στο BBC...

O Phil Collins, φιναλιστ για το Turner Prize της Tate Britain το 2006.

To be born in a stable, it doesn't make you a horse

Διασχιζοντας την Πενσυλβανια, μες στα βουνα του Αλεγκενυ την ωρα εκεινη του λυκοφωτος ακουγοντας την βαρια βραχνη υπνωτικη φωνη του Johny Cash που διαπερναει μεχρι και την ασφαλτο, γινεσαι μαρτυρας μιας σχεδον μυστικιστικης εμπειριας. Ο χοντρος θλιβερος μπατσος απο το πουθενα που σου δινει το προστιμο για "υπερβολικη" ταχυτητα σε μεταφερει απο την ποιηση στον πεζο λογο.

----------

Μετα απο δυομισυ χρονια το background στο λαπτοπ αλλαξε. Ο χαρτης της Ευρωπης μεσω δορυφορου, σαν μπαιρακι αντιστασης στην ισοπεδωτικη αμερικανοποιηση, εδωσε νικημενο τη θεση του σε κατι πιο ευχαριστο και θελκτικο... Επιστροφη στην εφηβεια. Δεν ξερω σε ποιο σημειο ο παλιμπαιδισμος ειναι ανησυχητικο σημαδι. Και τι να πει κανεις για την προδοσια της Ευρωπης που υποτιθεται οτι σθεναρα υπερασπιζομαι...

----------

Η ιεροτελεστεια του σημερινου πρωινου δεν ειναι τυχαια. Η συνοδεια βρετανικης μουσικης, το υποδειγματικο αρθρο του Νιου Γιορκερ για τον αγγλο Πητερ Μοργκαν, το σεναριογραφο του "The Queen" και του "The Deal" (οπου συνανταω και την καλυτερη φραση της ημερας: "Το να γεννηθεις σε σταβλο δεν σε κανει απαραιτητως κι αλογο") καλλιεργουν το εδαφος για να στρωθω να τελειωσω κατι που με τρωει σαν σαρακι... Να συμπληρωσω επιτελους την αιτηση του αγγλικου ιατρικου συλλογου που με βασανιζε να της δωσω σημασια επι καιρο, κιτρινισμενη και σκονισμενη στο τραπεζι επι βδομαδες... Σιγουρος οτι πια ολα τα εγγραφα ειναι εν ταξει, φοραω το κοκκινο μπλουζακι united kingdom ωστε να ειναι ολα ασορτι και σαν groupie κατευθυνομαι στο DHL να θεσω τερμα επιτελους στην αναβλητικοτητα, ν' αρχισω τις διαδικασιες για ενα-αλλο-ακομα-αλλο-ενα ταξιδι-μετακομιση σε αλλη χωρα, σε ενα χρονο, τουλαχιστον κοντυτερα σ'αυτους που αγαπαω...

NOCTURMINAL

-----------

Εχθες το βραδυ. Νεα εκδηλωση στον εγκαταλελειμενο Κεντρικο Σιδηροδρομικο Σταθμο του Μπαφαλο... Αυτη τη φορα συμμετοχη καλλιτεχνων και κοινου στο πολλαπλασιο.
Περιπου τρεις με τεσσερις χιλιαδες κοσμος. Λες κι απο στομα σε στομα εμαθαν ολοι πως ηταν τις προαλλες. Δεν πιστευα στα ματια μου, αυτη η εντελως υποβαθμισμενη πλευρα της πολης εχθες εσφυζε απο ζωη, μοναδικη ατμοσφαιρα...

Για την Αμαλια

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδια, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»


(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/ 1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του ΕΣΥ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.



Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.
(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: inf0@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515) Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία"