Πρωτο Χιονι

Οταν βρισκεσαι στο ματι του κυκλωνα ολα αποκτουν αυτην την ανατριχιαστικη ηρεμια γυρω σου.

Ο κυβος ερριφθει, το γεγονος ειναι πια τετελεσμενο και το μονο που σου απομενει να κανεις ειναι να ρουφηξεις αυτες τις τελευταιες στιγμες, να αναλογιστεις την ως τωρα πορεια σου και το μεγεθος της υβρις σου, να ζητησεις συγνωμη απο τον εαυτο σου κι απο τους ελαχιστους ανθρωπους που αγαπας η σ’ αγαπανε.

Το πρωτο χιονι εχει πεσει. Δεν ειναι πια τιποτε στο χερι σου.
Εκτος ισως απο το πως θα δεχτεις το αναποφευκτο.
Ως εξιλεωση η ως τιμωρια...

First Snow.
Πρωτη δυνατη σκηνοθετικη δουλεια του Mark Fergus.
Γιατι κι οι αμερικανοι ειναι ικανοι να γυρισουν υπαρξιακα Noir.

Τριβελλιζει το μυαλο μου εδω και βδομαδες.
Η προκληση της τυχης και οι συνεπειες της...
Το συναπαντημα του «μοιραιου» με καποιον που δεν πιστευει σ’αυτο.

-I saw... no more roads. No more tomorrows. Not much time left.
-How much time do i have?

-You are safe until the first snow falls...

O Guy Pearce σε ρολο γαντι, οτι καλυτερο εχει παιξει απο εποχης Μεμεντο.

Η εικονα της σιλουετας του να περπαταει στην παχνη του χιονου που πεφτει.
Η σιωπη ν’ακολουθειται απο ανατριχιαστικη ατμοσφαιρικη μουσικη (του Cliff Martinez) συνοδευοντας την πορεια του στο δρομο χωρις επιστροφη.

Εικονα και ηχος που χαρασσονται στη μνημη...

Το πρωτο χιονι. Τι κι αν ειναι Νεο Μεξικο... Θα πεσει.