Redhill
Κι εγω που νομιζα οτι οι χαμενοι κωδικοι δεν βρισκονται ποτε...
Identity Lost. 'The melancholy folklore of exile', an uncertain way to fight the arrogance of ignorance...
Αρκετες φορες οδηγουμενος σε μια φαεινη ιδεα, ενιωθα καποια απροσδιοριστη αντισταση καταγραφης της στο ιστολογιο. Κι ομως πολλα και διαφορα ενδιαφεροντα συμβαινουν, μαλλον η εξωτερικευση τους εχει παρει αλλα μονοπατια.
Στο καφε του Foyles, στον πρωτο οροφο του τεραστιου αυτου βιβλιοπωλειου στο κεντρικο Λονδινο, με τα μεγαλα ξυλινα τραπεζια και τους φαγωμενους παγκους τριμμενους απο την εμπειρια χιλιαδων αγκωνων και βιβλιων στην 'πλατη' τους, ξεφυλλιζω το London Fields, του Martin Amis... Προφαση για να χαζεψω κοσμο, σε μια πολυπολιτισμικη θαλασσα ανθρωπων με απειρες συνιστωσες, κατι που φαινεται να με ηρεμει, η πολιτισμικη ομογενοποιηση πλεον με τρομαζει ως εμμεσως καταπιεστικη και πρωτογονη. Η ελευθερια της Μητροπολης αξιοποιειται απο αυτους που την αναγνωριζουν, εν τελη απο τους λιγους που ενδιαφερονται να αξιοποιησουν εμπειριες του ασημαντα συντομου, παραδοξα τραγελαφικου περασματος τους απο τη ζωη.
Ισως ενα καλο που εχει το να μεγαλωνεις ειναι οτι ερχεται μια στιγμη που το παιρνεις αποφαση. Τιποτε ουσιαστικο δεν αλλαζει μεσα στη διαρκεια μιας ανθρωπινης ζωης. Ειναι τοσο δυνατες οι δυναμεις που παρεμποδιζουν την προοδο και αντιτιθενται στην κοινη λογικη, τοσο βαλτωτικη (νεα λεξη!) η αδρανεια που ειτε συνειδητα μετακινεισαι στο περιθωριο της κοινωνιας με οσο το δυνατον λιγοτερη συμμετοχη στον παραλογισμο η αυτοεξοριζεσαι.