Τωρα

Χιονισμενη Βουδαπεστη, χλωμο ασπρο φως. Σε καφε στην Kiraly utca εχω βολευτει σε καναπε μπροστα απ' τη τζαμαρια, κοιταω εξω τους περαστικους που βαδιζουν κατα το μηκος του οπτικου μου πεδιου, κρυο αλυπητο, το βημα των περαστικων ταχυ. Περιμενω φιλους να ερθουν να με βρουν, ν'ακουσουν τις ημι-ενδιαφερουσες ιστοριες που θα τους πω απο την υποτιθεμενη υπαρξη εν-κινησει, να διασκεδασουν δηλαδη με την ταλαιπωρια του βολοδερματος, και να βαλουν στο μυαλο τους πραγματα που δεν εχουν συμβει για τις δικες τους προβολες στον μικροκοσμο τους ψηγματων απ' τις ζωες των αλλων... Οπως το κανουμε σχεδον καθημερινα δηλαδη.

Υπο την μουσικη υποκριση των Franz Ferdinand (I want to live alone / Because the greatest love is always ruined by the bickering , the argument of living...) που ακομη μια φορα κανανε το θαυμα τους με ενα δισκο δυναμο, σε κανει να θελεις να τρεξεις με 1000 χμ/ω. Αλλα ω ι με!!! Ακουω στο μυαλο μου κοροιδευτικα τους Radiohead να τραγουδουν ('you ask me where the hell I'm going at thousand feet per second?
Hey man, slow down, slow down, idiot slow down, slow down'...

Ακολουθουν τυχαιες εικονες-στιγμες του τωρα στους λαβυρινθους της πολης, και του μυαλου...

show must go on

Sidsel Endresen /Trafo