Frontal Lobe, Frontal Love, Budapest.
Μερες τωρα αναρωτιεμαι τι να γραψω, πως να εκφρασω αυτα που σκεφτομαι, που νιωθω, ζωντας ξανα στην υιοθετημενη πατριδα μου, στην μεγαλη μου αγαπη. Οι μερες γεματες, οι νυχτες πιο γεματες, η ισορροπια αποκατεστημενη, μια σχεδον ονειρικη κατασταση, νομιζα για παντα χαμενη μετα απο το δρομο της απωλειας που τραβηξα, με τις ευθυνες δικες μου!
Σημειωνω νοητα και κυριολεκτικα μικρες στιγμες, που δεν ηρθε η ωρα τους ακομα να μοιραστουν...
Ως τοτε, η ζωη προεχει της καταγραφης, με λιγες εικονες να σας ξεγελασω προσπαθω, καθως τα πρωινα συνεχιζω να τσιμπιεμαι δυσπιστος ακομα ...
Σε τοσα μερη, οι εικονες μου φερνουν στο μυαλο τον Τερρυ Γκιλλιαμ...
Παρακμαζουσα πρωτοπορια, πρωτοποριακη παρακμη.
Παρακμαζουσα πρωτοπορια, πρωτοποριακη παρακμη.
7 Comments:
Οι Άγγελοι Κομμάντος είναι μιά κάποια λύσις...
xaxax swsta!!! εν τω μεταξυ, το angyal kommando στα ουγγρικα ακουγεται τοοοσο καλα!
cheers
βρε παιδί μου μήπως να μείνεις κάπου κεντρικά τελικά? αφού εκεί είσαι σπίτι σου. Χαιρετισμούς!
Miss you Thanaki :-)
Μελανιασμένος στη Βουδαπέστη!
;-)
Φαίνεται να είσαι σπίτι σου εκεί ε?
Νιώθω το ίδιο κάθε φορά που βρίσκομαι σε δύο πόλεις της Γερμανίας που μου έχουν αφήσει τις καλύτερες αναμνήσεις.
Welcome back to Europe!
Ευχαριστω φιλτατοι/ες!
Να ειστε καλα που παρ ολη την αραιη συμμετοχη μου το διαστημα αυτο περνατε ακομα απο το μικρο καφε εδω!
Γεια σου Κελσιε, ανωνυμη, πεηπερρρ, και Οντυ! Φιλια
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home