I d e n t i t y C a f e

Identity Lost. 'The melancholy folklore of exile', an uncertain way to fight the arrogance of ignorance...

Saturday, July 05, 2008

Ημερολογια Οδοστρωματος, Πορτλαντ

Πεμπτη ημερα, αρχιζω λιγο αναποδα.

Θυμαμαι εδω και χρονια, πριν αποκτησω τις δικες μου εμπειριες ακουγα καποιους ανθρωπους να λενε πως η Βοστωνη ειναι η πιο "ευρωπαικη" πολη της Αμερικης. Επειδη γενικα πιστευω γυρω στο 10% των πραγματων που ακουω οχι διοτι οι ανθρωποι λενε απαραιτητως ψεματα, αλλα επειδη τοσα ξερουν τοσα λενε, ν' αφησω κι εγω τη δικη μου ασημαντη σημειωση. Η Αμερικη δεν διαθετει "ευρωπαικες" πολεις. Ακομα κι η αφροκερμα των πολεων τους -που αγαπαω- ειναι ξεχωριστα αμερικανικες. Αυτο το λεω διοτι και σημερα κανοντας βολτες στο υπεροχο Πορτλαντ υπεπεσα στο σφαλμα να σκεφτομαι ποσο "ευρωπαικο" ειναι το κεντρο της πολης. Ομως οχι, ειναι ξεκαθαρα αμερικανικο, τα κτηρια κι η αρχιτεκτονικη, η χωροταξια κι η απλα χωρου, οι κινησεις των ανθρωπων κλπ κλπ. Το λαθος εγκειται στο γεγονος οτι σ'αυτην την πολη το κεντρο ειναι ζωντανο και κατοικειται, περνανε τραμ και δεν νιωθεις σαν να βρισκεσαι σε πυρηνικο ολοκαυτωμα μετα τις 5 τ'απογευμα. Υπαρχει δηλαδη ενας κοιωνικος ιστος στην πολη που απουσιαζει απο τις 95 στις 100 πολεις που εχω επισκεφτει στην βορειο-αμερικανικη ηπειρο... Το σημειωμα αυτο εχει σχεση με μια φωτογραφια που παραθετω κατωθι και την ονομαζω 'ευρωπαικη'. Εννοω 'ανθρωπινη'...


---

Επειδη πλεον εθνικες γιορτες οποιασδηποτε χωρας μ'αφηνουν παγερα αδιαφορο ηθελα ν'αποφυγω τα 40 και βαλε λεπτα βεγγαλικων ανεξαρτησιας αποψε το βραδυ, και προτιμησα μετα απο τοσες ωρες οδηγησης και μεγαλης βολτας στην πολη να παω στο Living Room, στον ανεξαρτητο αλλα λουξ κινηματογραφο/lounge bar στο κεντρο του Πορτλαντ. Συμπτωματικα, μια απο τις ταινιες που επαιζε και διαλεξα να δω, ενα αρκετα καλο αμερικανικο indy road movie - το 'Go Getter', ειχε ως θεμα εναν νεο τυπο ο οποιος σε κρισιμη φαση της ζωης του ξενικα ενα road trip αναζητησης απο το Eugene, Oregon, στο Μεξικο... χαμογελουσα βλεποντας σε αντιστροφη κινηση στην οθονη κι αναγνωριζοντας τα τοπια, τις στασεις και τους δρομους που διηνυσα τις τελευταιες 5 μερες...

Λiving room

Σταματαω την πολυλογια και παραθετω αλλες λιγες φωτος της ημερας...

Κοντα στην τσαιναταουν, Σινο-Πορτλαντ


ιδιο μοτιβο


the only way is up, US199


Crescent beach, ομιχλη.


Crescent Beach, Man & Dog...

5 Comments:

At Jul 5, 2008, 6:13:00 PM , Blogger paperflowers said...

Εσύ πρέπει να γίνεις διευθυντής φωτογραφίας....

 
At Jul 5, 2008, 7:04:00 PM , Blogger IdentityCafe said...

:) Το κεφι μου κανω καλη μου Πεηπερ!

φταινε κι οι ταινιες που αγαπαω... στην Κρεσεντ Μπιτς το τοπιο ηταν τοσο κινηματογραφικο με την αχλη να καλυπτει την αμμωδη παραλια, αφου στενοχωρηθηκα που εστειλα την καμερα πισω στην ελλαδα...

Φιλια!!! :) :)

 
At Jul 6, 2008, 4:39:00 AM , Blogger paperflowers said...

Εννοείται ότι κάνεις το κέφι σου!

Πάντως τώρα παρατηρώ ότι εκτός από ατμόσφαιρα έχουν κ πάρα πολύ καλή δομή και ισορροπία, αρχιτεκτονικά (αν γίνομαι σαφής)... Τα ύψη, οι αποστάσεις κτλ είναι τέλεια!

Πράγμα που με οδηγεί στο ότι θα πρεπε να γίνεις σκηνοθέτης :-Ρ

Φιλιά κι από μένα!!! :-)

 
At Jul 6, 2008, 10:25:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

:):) υποσυνειδητα ισως!!!

ναι, αν με συντηρει η ιατρικη και ζω σε μεγαλη πολη οπως φανταζομαι ας φαω τα μουτρα μου με τετοια διαβολικα πραγματα...

ευπροσδεκτα :)

 
At Aug 2, 2008, 5:08:00 PM , Anonymous Anonymous said...

Ωραιότατες φοτογραφίες καφέ:-)
Τελικά επέστρεψες Ελλάδα η κάπου στισ παραδουβιες χώρες?

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home