Σαν Ντιεγκο

Ασκησεις επι χαρτου

Αποθηκευμενα κειμενα, τα διαβαζω και δεν μου λενε τιποτε. Η καταγραφη "ξεχωριστων" παρελθοντικων στιγμων στην πολη του Μπαφαλο που αφησα σημερα πισω δεν με ικανοποιει. Μουσειακο μου φαινεται το ολο εγχειρημα. Ισως πρεπει να περασει λιγος χρονος, μια αποσταση απο τα πραγματα. Εφτασα στην αλλη ακρη της Αμερικης, στο Σαν Ντιεγκο, νοικιασα αυτοκινητο να οδηγησω τον highway 1, παραλιακα κατα μηκος του Ειρηνικου ως βορεια στο Σηατλ για την επομενη βδομαδα... Η υποσχεση που ειχα δωσει στον εαυτο μου εξαρχης, πριν συμπληρωσω τα 32 να βρισκομαι ξανα στην ευρωπη απ'οτι φαινεται θα εκπληρωθει. Αλλες, ισως πιο σημαντικες υποσχεσεις, εμειναν ανεκπληρωτες... Το Σαν Ντιεγκο το περιμενα λιγο διαφορετικο, πιο μαζεμενο, με μεγαλυτερη μεξικανικη επιρροη μιας και ειναι στα συνορα... δεν μου εκανε τεραστια εντυπωση σαν πολη, μπορει να φταιει και το πολυωρο ταξιδι μαζι κι υποβοσκουσα ανησυχια της μετεγκαταστασης αυτο το διαστημα που δεν μ'αφηνει να ηρεμησω... Ξημερωματα ερχεται φιλος να ακολουθησει για τρεις μερες στο road trip προς το Βορρα, οι δρομοι μας θα χωρισουν στο Σαν Φραντσισκο...ποιος ξερει ποτε θα ξαναβρεθουμε... Περπατωντας το βραδακι στο Gaslamp district του Σαν Ντιεγκο, πεφτω ολος τυχαιως σε συναυλιακο χορο οπου επαιζε ο Gil Gilberto, ο βραζιλιανος, γνωστος απο τα Bossa Nova ακουσματα του '60... πληρωνω τα 45 δολλαρια και μπαινω. Το γεγονος οτι αντι να προσεχω τη μουσικη χαζευα τις πολυαριθμες βραζιλιανες καλονες να λικνιζονται σε οποιοδηποτε σημειο του οπτικου μου πεδιου με φυσικη παρουσια που προκαλουσε στυση ακομα σε νεκρο, δηλωνει το μετριο της συναυλιας, αλλα ας μην τα θελουμε ολα δικα μας! Αντι να κοιμαμαι, πτωμα απο την εξαντληση και την αυριανη πολυωρη οδηγηση, γραφω αναλαφρες βλακειες. Θα προσπαθησω μια καλυτερη εξιστορηση απο τη διαδρομη, τις επομενες μια-δυο μερες...

south by southwest