Ingrid Thulin, La Jetee, Moya Lyubov

Η ικανοτητα, η παρατηρητικοτητα, η διεισδυτικοτητα του στην αποτυπωση των γυναικων- ιεριων του ειναι εργο ιδιοφυιας. Μπορει η Αντερσον κι η Ουλμαν ν'αποτελουν τις πιο γνωστες ηθοποιους του Bergman ομως η Ingrid Thulin ειναι μακραν η αγαπημενη μου σκανδιναβη ηθοποιος. Η μονομανης αφοσιωση στους ρολους της, η ευφυια κι ο αισθησιασμος που εκπεμπει την κανουν απο τις πιο σεξουαλικα φορτισμενες παρουσιες στον κινηματογραφο...

Μια ευκαιρια επανεπισκεψης της τριλογιας της Σιωπης: Through A Glass Darkly (1961), Winter Light (1962), The Silence (1963)...

------------------------------------------------

Το "La Jetée" του Chris Marker απο το 1962 ειναι μια ιδιαζουσα περιπτωση. Δεν ειναι ακριβως "ταινια", αλλα μια συνεχης ροη ασπρομαυρων ατμοσφαιρικων φωτογραφιων - stills- οι οποιες 'κυλανε΄ με την αφηγηση μιας εφιαλτικης ιστοριας επιστημονικης φαντασιας. Η κεντρικη υποθεση της ταινιας ειναι η ιδια στην οποια 33 χρονια αργοτερα θα βασιστει ο Τερρυ Γκιλιαμ γυριζοντας το "12 Monkeys".






Ειναι ενδιαφερουσες οι επιρροες, συνειδητα η ασυνειδητα, ενος δημιουργου απ' εναν αλλον, αυτη η κλωστη που συνδεει την ανθρωπινη δημιουργια. Σαν γαιτανακι, ο Marker στο "La Jetée" εμπνευστηκε απο τον "Ιλιγγο" του Χιτσκοκ, κι ο Γκιλλιαμ χρονια αργοτερα δανειστηκε τη φαεινη ιδεα του Μαρκερ γυριζοντας τη δικη του εκδοχη...

-----------------------------------

Οσον αφορα τις ταινιες κινουμενων σχεδιων μικρου μηκους που προταθηκαν για οσκαρ φετος, εκτος του οτι ειναι ολες υπεροχες, η ρωσικη ταινια "Moya Lyubov" (Μy love) του Ivan Shmelyov αποτελει ενα μικρο θαυμα, μια συρραφη ιμπρεσσιονιστικων εικονων, σαν να βρισκοσουν μπροστα σ' ενα κινουμενο πινακα απο περασμενο αιωνα, απο τις καλυτερες ιδεες που εχω συναντησει...