I feel like Crepe!

Σημερα βροχη, αλλα χθες...

Εχθες καθομουν εξω, σε τραπεζι στην κρεπερι, με το κεφαλι μου ν'ακουμπαει το ζεστο καγκελο της μικρης περιμετρικης αυλης, εκτυφλωτικο φως μεσημερι σαβατου στην μικρη ιταλια του Τοροντο. Για λιγα λεπτα μονο αποφασισα να καθισω, περιμενοντας να περασει η ωρα... Ακριβως απεναντι στο Ρουαγιαλ εδειχνε το ‘Flight of the Red Balloon’ του Hou Hsiao Hsien το οποιο αρχιζε σε μιση ωρα... Μαζι μου ειχα τις σελιδες του Gyula Krudy – καθεις με τις εμμονες του - , οι οποιες εμεναν ανοιχτες στο τραπεζι που εκαιγε, διπλα σ'ενα ιδρωμενο ποτηρι νερου να σταζει...

Ξεχνιεμαι απο την περατζαδα του κοσμου, καθε χρωματος και φυλης, καθε φυλου κι ηλικιας, καθε μεγεθους και διαθεσης. Τα παλια κοκκινα τραμ του τοροντο περνανε καθε δυο λεπτα δινοντας κι αυτα ενα ρυθμικο συριγμα και μια κοκκινη γραμμη που δραπετευει απ' το οπτικο πεδιο...

Αισθησεις οξυμενες. Οι ελαχιστες στιγμες συνειδησης του ειναι ως δυναμης που υπερβαινει τα στενα ορια της υπαρξης...

Μεταβαση σε σκοτεινη αιθουσα, προκληση προσωρινης τυφλωσης, με τα χερια να ταλαντωνονται σαν πιωμενος μαεστρος δινοντας τον τονο ενος ακαθοριστου βηματισμου – οτι θα συνεβαινε και με απλετο φως δηλαδη. Σιγα σιγα η περιφερικη οραση υποχωρει κι επανερχεται η εικονα...

Η εικονα του κοκκινου μπαλονιου με τον μικρο να το κοιταει εντονα...

---------------------

The greatest, most significant achievement in cinematography is that it has conquered the human face, the moving picture of the human face…

The apparatus, the instrument, the camera and the film are so sensitive to the smallest movement, for cinematography to register the human soul as reflected in the human face…

«Το μεγαλυτερο, πιο σημαντικο κατορθωμα του κινηματογραφου ειναι η κατακτηση του ανθρωπινου προσωπου, του κινουμενου ανθρωπινου προσωπου...

H συσκευη, το οργανο, η καμερα και το φιλμ ειναι τοσο ευαισθητα στην παραμικρη κινηση ετσι ωστε ο κινηματογραφος να καταγραφει την ανθρωπινη ψυχη οπως αυτη αντανακλαται στο ανθρωπινο προσωπο...»

--------------------

Ταινιες της εβδομαδας:

‘London to Brighton’ του Paul Andrew Williams. Σιγουρα απο τις καλυτερες ταινιες εξ Αγγλιας εδω και χρονια! Με ελαχιστο μπατζετ, δεμενο σεναριο, εκπληκτικες ερμηνειες, και σκηνοθεσια που δινει νοημα στο χαος... Οποιος την δει δεν θα την ξεχασει...

‘The flight of the Red Balloon’ του Hou Hsiao Hsien, η ελεγεια της βραδυτητας... Η αντισταση στο rat race... Ορισμενα πλανα στην ταινια ειναι απο μονα τους ιδιοφυως τραβηγμενα...σε γαληνευουν με εναν εντελως ανεξηγητο τροπο...

‘My Blueberry Nights’ του Wong Kar Wai. Ισως επειδη το κατακρεουργησαν οι κριτικοι το βρηκα ανωτερο του αναμενομενου... σιγουρα δεν φτανει στο υψος του In the mood for Love το οποιο κατι μου λεει πως θα τον στοιχειωσει...