Κυκλοι καπνου

Το τελευταιο διαστημα πιανω τον εαυτο μου να μην σκεφτεται πολυ, γι'αλλαγη. Η ισως καλυτερα, να μην δινει βαρυτητα σχεδον σε τιποτε τριγυρω. Οι συζητησεις με φιλους χρησιμευουν μαλλον ως αλφαδια, ως επαναβεβαιωση αποφασεων η σκεψεων που εχουν ηδη κατασταλλαξει μεσα μου.

Ακουω το καινουριο, το 'Third' των Portishead, που με παει σχεδον δεκατεσσερα χρονια πισω, στο Renault 19 οδηγωντας προς Πατρα παιζοντας το πρωτο αλμπουμ του γκρουπ στη διαπασων, με τελικο σκοπο εγγραφης σ'ενα πανεπιστημιο στο -λαθος- Ριο, που δεν θα πατησω ποδι ποτε. Η αποφαση για μια ζωη εκτος ελλαδας ειχε παρθει ηδη, το ταξιδι στην Πατρα μια προαναγγελθησα απουσια. Η στενοχωρια του τοτε, η υστερη χαρα. Καθε εμποδιο σε καλο που λεει κι η μανα μου...

Κι ενα χρονο πριν απ'το '94, παπαγαλιζοντας για ηλιθιες εξετασεις μαθαινω και τους James, με το 'Laid' να λιωνει στο CD, ενα απο τα αγαπημενα αλμπουμ, και τι ομορφο συναισθημα, να ακους την καινουρια τους δουλεια, με την ιδια ομαδα του καιρου εκεινου, να γραφουν μουσικη, διδυμη μ' αυτη του Laid, καλη οσο και τοτε. To 'Hey ma' ειναι τοσο ανελπιστα εξαιρετικο που γεμιζει το προσωπο μου με ενα τεραστιο χαμογελο οταν τ'ακουω...

Δεν υπαρχουν κυκλοι στη ζωη, αυταπατες ειναι αυτα, κατασκευασματα του μυαλου, ομως ειναι γλυκο συναισθημα μεγαλωνοντας να σ'ακολουθουν οι φιλοι οι παλιοι που αλλαζουν κι αυτοι, οι ηχοι οι παλιοι που προσαρμοζονται στο παρον, οι εικονες οι παλιες που αντανακλωνται υπο διαθλαση, δεν θυμασαι πια τι 'ναι ψεμα και τι αληθεια.

Γνωριζοντας οτι αυταπατασαι, ισως να μην προδιδεις και τοσο τον εαυτο σου τελικα!