Φωτο-Βινιετα

Μερες τωρα αρχιζω μια παραγραφο που δεν με παει πουθενα.
Θελω να γραψω για το σινεμα του Olivier Assayas και του Wong Kar Wai, ποσο διαφορετικοι ειναι αυτοι οι δυο σκηνοθετες αλλα και πως μια εκπληκτικη γυναικα, η Maggie Cheung καταφερνει και γεφυρωνει το χασμα στον τροπο που απεικονιζουν την προσωπικη πραγματικοτητα τους. Η αντιληψη της πραγματικοτητας σαφως μεν παραδοξως(!) δε, ειναι εντελως υποκειμενικη.

Στο Μανχατταν το Anthology Film Archives διοργανωσε προσφατως εκτενες αφιερωμα στις ταινιες του Ασαγιας, ειχα την ευκαιρια να βρισκομαι στην προβολη μαζι με τον γαλλο σκηνοθετη του post-new wave γαλλικου σινεμα (o Maurice Pialat, o Jean Eustache μεταξυ αλλων ειναι εκπροσωποι της γαλλικης μετα-νεο-κυμα-τικης εποχης...) Καταχαρηκα την κουβεντα που εγινε μετα την προβολη του Irma Vep, μιας εντελως καλτ ταινιας-διαμαντι (τοσο φρεσκια, αυθορμητη, κουλ, διαχρονικη) σε μια αιθουσα γεματη οταν στη ΝΥ γινονται ταυτοχρονα εκατονταδες χωρις υπερβολη εκδηλωσεις.

Ο Ασαγιας γυρισε το Ιρμα Βεπ το '97 με την αισθησιακη Maggie Cheung εξαρχης στο μυαλο του (την γνωρισε στη Βενετια το '94 οταν αυτη προωθουσε φιλμ του Καρ Βαι) και αποτυπωσε σε μια απο τις πιο μοντερνες ταινιες που υπαρχουν τι εστι Femme Fatale... Ο αυθορμητισμος της αποτυπωσης της Στιγμης αλλα ταυτοχρονα η μετατροπη του Χρονου σε μια εννοια ασημαντη, α-καιρη...

Το Ιρμα Βεπ ειναι ακομα πιο ενδιαφερον μιας κι ο τροπος που συνδυαζει πειραματικο κινηματογραφο με πιο κλασικες μεθοδους φαινεται ως εντελως φυσικο επακολουθο, τα τελευταια πεντε λεπτα της ταινιας επιβεβαιωνουν το σινεμα ως μια πολυδιαστατη μορφη τεχνης.


Τελος παντων, ο Ασαγιας παντρευτηκε την εκθαμβωτικη Maggie Cheung το '98 αλλα η συμμετοχη της στην 'Ερωτικη Επιθυμια'/In the mood for Love του Καρ Βαι το 2000 (ναι, ειναι η Ιερια της αφροδισιακης ταινιας του W.K.W) εφερε συννεφα στη σχεση τους αφου τα 15-μηνα γυρισματα του τελειομανη σκηνοθετη απο το Χονγκ Κονγκ επηρρεασαν αρνητικα τους ρυθμους ζωης πολλων ανθρωπων...

Μου φανηκε πολυ ενδιαφερουσα αυτη η σχεση Αssayas-Cheung-W.K.W, και πως η αιτια να γνωρισεις και να αγαπησεις καποιον μπορει ν'αποτελεσει αργοτερα και το λογο του χωρισμου...

Σταματαω εδω και παραθετω μερικες φωτο απο Νεα Υορκη (καθε φορα, η πιο ενδιαφερουσα πολη που εχω επισκεφτει ποτε μου, αν και προ-ευρωπαιος εκ πεποιθησεως).

Πρωινο στο Meatpacking District, στη little 12th str.

To Νεο Μουσειο της ΝΥ, στο lower Manhattan, στο τελος της πανεμορφης Spring Str. πως φαινεται οτι ειναι εργο Γιαπωνεζων αρχιτεκτονων...μοναδικη θεα απο τον τελευταιο οροφο.

SoHo, αυτες οι σκαλες που πανε στα ουρανια με μαγευουν...

Carpet Culture

Για καποιο λογο το lower Manhattan σε πολλα σημεια μου θυμιζει Παρισι, ως ατμοσφαιρα. Περιεργως ακους γαλλικα συνεχως γυρω απο το ΣοΧο.

Ουδεν σχολιο.

Στο ΜοΜΑ μεχρι κι οι σκαλες ειναι εργο τεχνης...

Χαρα...

Δυο πορτες εχει η ζωη... η καπως ετσι.

Ισως η καλυτερη μου φωτογραφια σε υπογειο σιδηροδρομο...

Καβαλα. Οχι η πολη.