Salon Daomé

Η χαμενη βαλιτσα με τις αγνωστες συντεταγμενες.
Σκεφτηκε ειρωνικα πως ζυγιζει ακριβως οσο ενας μεσος ενηλικος ανθρωπος, εξηντα πεντε κιλα, δεν του φανηκαν τοσα οταν τη σηκωσε... Ισως γιατι τα ετεροκλητα αποθηκευμενα αντικειμενα ειχαν στο μυαλο του πια τριφτει. Ειχαν χασει το ειδικο βαρος τους απο την πολυχρησια, σαν να ειχε αποθηκευσει την ιδεα ενος αντικειμενου, η το φαντασμα του...
Λες και το παρελθον ειχε λιγοτερο βαρος!

Σε μια αδεια αιθουσα με ασπρες παγωμενες φθοριζουσες λαμπες που σου καινε το ματι.
Ο θορυβος απο τον ιμαντα του κυλιομενου διαδρομου που τριζει ενοχλητικα καθε λιγο.
Η βαλιτσα που κανει γυρους μονη της, χανεται κι επανεμφανιζεται καθε τοσο, θλιμμενη, παραπονεμενη , καταπονημενη.
Η ζωη μιας βαλιτσας που αυτονομειται σε καποιο μηκος και πλατος της υδρογειου.
Περικλειοντας ενα κομματι της ζωης ενος αλλου που εχει πια παρελθει .
Αλλη μια στροφη με χαρη στον ιμαντα...