Σχεσεις αγαπης-μισους

Αδερφικος φιλος, γυρνωντας σημερα στις Βορειοανατολικες Πολιτειες απο Ελλαδα με καλει απο τ’αεροδρομιο να μου διηγηθει τα καθεκαστα της διαμονης του, τις επαφες του με φαντασματα της προτερης φοιτητικης ζωης μας, το διχαστικο συναισθημα να ανηκεις σε πολλα μερη ταυτοχρονα η σε κανενα (Το συνδρομο Χουλκ, που «δεν εχεις που να κατσεις απο κατω» οπως εχει τραγουδηθει για οσους ενθυμουνται).

«Ξερεις Θανο, στην Ελλαδα μπορει να νιωθεις την αβασταχτη ελαφροτητα του ειναι οπως σχεδον παντου, εξισορροπεις ομως απο τη βραδεια γλυκητητα που σε περιτριγυριζει!»

η καπως ετσι το εννοουσε (εχει μεσο ορο παρουσιας στην ελλαδα λιγοτερο απο 30 μερες τα τελευταια 6 χρονια, κι επειδη συνεχεια την κατηγορουμε την χωρα που μεγαλωσαμε μια παρεκτροπη αγαπης συγχωρειται).