I d e n t i t y C a f e

Identity Lost. 'The melancholy folklore of exile', an uncertain way to fight the arrogance of ignorance...

Tuesday, December 11, 2007

Coming Home

Ποσο σημαντικο ειναι να βρισκει κανεις το σπιτι του. Η συζητηση ειναι μεγαλη, και πολλες φορες πολυ δυσκολο να οριστει τι ακριβως αποτελει το σημειο αναφορας καθενος. Φυσικα δεν ειναι μονο το μερος αυτο καθε αυτο αλλα κυριως οι ανθρωποι, ας μην γελιομαστε η/ο συντροφος που εχει καθενας διπλα του.
Μετα απο δευτερο συνεχομενο τριημερο στη Βουδαπεστη, κατασταλλαζει μεσα μου η αναγκη να επιστρεψω στην ιδιαιτερη πατριδα μου μονιμα καποια στιγμη το επομενο συντομο διαστημα. Ειναι το μερος οπου αισθανομαι πιο ανετα απο ολα, που μπορω κι επικοινωνω με τους ανθρωπους εκει κατα ενα τροπο που μου ταιριαζει, ειναι ενα συναισθημα και μια αρμονια που δεν μπορω να την εξηγησω. Φαινεται οταν εζησα στην Ουγγαρια για εξιμισυ χρονια η πυξιδα μου καρφωθηκε για παντα εκει, το βαθος της αγαπης που εχω γι αυτην την χωρα ειναι και σε μενα πολλες φορες ανεξηγητο, αλλα ισως με τον τροπο που το μεταδιδω στους ανθρωπους εκει, μου το ανταποδιδουν στο πολλαπλασιο.
Τουλαχιστον ξερω πια με σιγουρια που ειναι ο τοπος μου. Μετα απο τοσα χρονια, δεν με εγκατελειψε ποτε.
------------

Βλεπω μπροστα μου στο γραφειο ενα ημερολογιο με την αρχιτεκτονικη του Hundertwasser.
Οποιος τυχερος επισκεφτει τη Βουδαπεστη τις επομενες μερες - η οποια παρεπιπτοντως ειναι πανεμορφη τον Δεκεμβρη, στολισμενη, περιποιημενη, μαγικη στα ματια μου κι ας την εχουν δει εκατο φορες, στο μουσειο Καλων Τεχνων στην πλατεια των Ηρωων δειχνουν μια εξαιρετικη αναδρομικη εκθεση του Hundertwasser, απολαυστικη, καλυπτοντας ολο το εργο του και τις διαφορες μορφες τεχνης που εχει ασχοληθει.

--------------

Σημερα το πρωι ειμασταν σε ενα αλλο πανεπιστημιακο νοσοκομειο στη Χαιδελβεργη, να παρακολουθησουμε μια ασυνηθιστη θεραπεια. Στην επιστροφη μας γυρισε με το αυτοκινητο του ο σοφος προφ. Μπεκερ που ανεφερα σε προηγουμενο ποστ.
Με τη μουσικη δυνατα σε πολυτελες αυτοκινητο που διασχιζει με ταχυτητα τους δρομους της ευρυχωρης φοιτητουπολης στα ακρα της πολης, αμεσως μου ηρθε στο μυαλο η σκηνη στο ξεκινημα της δυνατης ταινιας "Μετα το Γαμο"... για το ποσο παραδοξα ζουμε τις ζωες μας, και τι εκπληξεις μας επιφυλασσει. Δεν ξερω πως με διαβασε, αλλα ο Μπεκερ με κοιταξε απο τον καθρεφτη και τον ακουσα να λεει. "Our lives are hopeless, but not serious"...
Χαμογελασα με την αντανακλαση απο το τζαμι να με κοιταει περιπαιχτικα.

-----------------

Η σωστη αποφαση μου να φερω μαζι την καμερα μου χωρις επαναφορτιστη, με εχει κανει να ειμαι τοσο προσεκτικος κι επιλεκτικος του τι αποφασιζω να φωτογραφισω. Δεν σημαινει οτι αυτο που αποθανατιζω ειναι τελικα καλο, αλλα μου δημιουργει την εντυπωση - η την ψευδαισθηση- οτι ο περιορισμενος χρονος που εχω μεχρι η μπαταρια να πεθανει καθε φορα που ενεργοποιειται η καμερα, η σκεψη μου για το αν αξιζει μια στιγμη φιλτραρει πολλες απο τις ψευτικες φωτογραφιες που εχω συλλεξει κατα καιρους.

5 Comments:

At Dec 11, 2007, 6:34:00 PM , Blogger paperflowers said...

Σωστός ο προφ!!!

 
At Dec 11, 2007, 10:23:00 PM , Blogger IdentityCafe said...

:)Καλα, ειπε κι αλλο αργοτερα το οποιο θα εκανε το καλο φιλο μου Νευρονα να πεσει να τον αγκαλιασει:
" It seems that everything we do here is a constant fight against entropy"

!!! Μ εστειλε!

 
At Dec 11, 2007, 10:49:00 PM , Anonymous Anonymous said...

...all we are and all we experience is nothing but a brief, miniscule vector opposing Entropy and for the impossibily and universal failure of the task is that we invent love, beauty and art...

Gia sou file, mou ftiaxes thn mera!

 
At Dec 12, 2007, 12:26:00 AM , Blogger paperflowers said...

Ήρωες είμαστε...!

 
At Dec 12, 2007, 10:04:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

χαχαχαχαχ πεηπερ!

Φιλε Ν. το ξερα οτι θα σ αρεσε αυτο!

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home