O αλλος Ναος

Μια εμπειρια σαφως εγκειται στο συνολο των ερεθισματων που την αποτελουν, ειναι εν ολιγοις ενα αθροισμα με τα επιμερους κομματια του ομως οχι παντοτε ορατα. Γραφω ισως το αυτονοητο, αλλα προσπαθω να τονισω την σημασια των συμφραζομενων...

Αποψε το βραδυ οι πεντακοσες ψυχες που ειδαμε το κελαηδημα του βιολιστη, κιθαριστα, στιχουργου, τραγουδιστη Andrew Bird δεν ζησαμε απλως μια μυστικιστικη εμπειρια γιατι ο πολυταλαντος αυτος ανθρωπος εδωσε ενα μοναδικο one-man-show (στο οποιο οποιος παρεβρεθει θα νιωσει την αιωρηση που αισθανεται κανεις οταν εκτιθεται σε κατι πραγματικα σπανιο), αλλα και γιατι ο χωρος που ελαβε μερος η συναυλια ηταν κατι που πρωτη φορα το εζησα.

Σε πολλες αμερικανικες πολεις, κυριως στη «ζωνη της σκουριας» στις βορειοανατολικες πολιτειες, εξαιτιας της μετακινησης του πληθυσμου οχι μονο σε αλλα μερη αλλα και στα προαστια της ιδιας πολης, το κεντρο υπεστει μεγαλη αιμορραγια επι πολλες δεκαετιες.

Το κεντρο του Μπαφαλο διατηρει απο τα πιο σπουδαια κτιρια των τελευταιων 150 χρονων στην Βορεια Αμερικη διοτι ακριβως στην αλλαγη του περασμενου αιωνα υπηρξε απο τις πιο προηγμενες πολεις παγκοσμιως, με κτιρια σφραγιδες, των πιο σπουδαιων αμερικανων αρχιτεκτονων, μια κληρονομια πριν την επερχομενη παρακμη.

Το ιδιο συνεβει και με τις εκκλησιες του Μπαφαλο, πολλες εκ των οποιων ειναι τοσο μεγαλοπρεπεις που αν τις δει κανεις σημερα θα αισθανθει οτι τον παραπεμπουν σε μια αλλη εποχη και πολιτισμο, ομως οι περισσοτερες απο αυτες ειναι πλεον αδειες η εγκατελειμενες, σαν μνημεια ενος μεγαλειου που εχει παρελθει.

Μια απο αυτες τις εντυπωσιακες εκκλησιες η οποια πηγαινε για ολοκληρωτικη κατεδαφιση αγοραστηκε απο την Ανι Ντι Φρανκο και μετατραπηκε μερος της σε γκαλερι και πολιτιστικο κεντρο (το Hallwalls art center), κι ο καθεαυτος ναος σε συναυλιακο χωρο, το Asbury Hall!!! Με τι προσοχη αναστηλωθηκε ο ναος και με τι φροντιδα προσεξανε καθε λεπτομερεια ωστε να συνδυασουν μια μοντερνα λειτουργικοτητα με την επαναφορα του παλιου δεν μπορω να το περιγραψω.
(Ο χωρος περιλαμβανει κι υπογειο με κινηματογραφικη αιθουσα, κι ενα πανεμορφο μπαρ!)

Πιο πετυχημενη μεταροπη μιας εκκλησιας σε ενα «ναο της μουσικης» δεν εχω δει. Η ακουστικη του χωρου ειναι τετοια που ο ηχος ειναι παντελως κρυσταλινος χωρις καμια ηχω, πως φαινεται οτι ηξεραν τι εχτιζαν πριν 150 χρονια για να εκτελουν την λειτουργια εκει...κι ο φωτισμος που εχουν επιλεξει για να τονισουν την διακοσμηση του εσωτερικου και την κεντρικη σκηνη ειναι τοσο ζεστος και φιλικος που αισθανεσαι το ξεχωριστο του χωρου!

Η μετατροπη παρηκμασμενων εκκλησιων σε κατι αλλο, νεο, χρηστικο, ομορφο, ζωντανο ειναι μια πραγματικοτητα στην Αμερικη, ενα απο τα πραγματα για το οποιο τους βγαζω το καπελο. Κατι που παρα τον υποτιθεμενο πουριτανισμο τους, εξαιτιας του δεσποζοντα ορθολογισμου και της πρακτικοτητας τους αντιλαμβανονται πλεον οτι ο ρολος του οικηματος αυτου δεν ειναι απαραιτητα θρησκευτικος κι εφοσον το ποιμνιο εχει παψει προ πολλου να υφισταται, προκειμενου να γινει ο χωρος ενα αθλιο παρκινγκ ας μετατραπει το υπαρχον σε κατι αλλο, εξισου «ιερο», ενας χωρος τεχνης, πολιτισμου, μουσικης, που ειναι τελικα πολυ περισσοτερο θελκτικο στο μυαλο μου απο τις μονολιθικες απαρχαιωμενες θρησκειες μιας αλλης εποχης...

Εκτος ολων εμας που ειμασταν μεσα στο μοναδικο αυτο χωρο εκστατικοι, την ιδια επιρροη ειχε και στους καλλιτεχνες που επαιξαν εκει αποψε. Οι “Plants and Animals” απο το Montreal, και φυσικα ο Andrew Bird ασχοληθηκαν με την φανταστικη δουλεια που εγινε για την μετατροπη αυτη της εκλησιας σ’ ενα ναο της μουσικης ...

Ετσι επανερχομαι στην αρχικη προταση του κειμενου, το πως μια εμπειρια τελικα ειναι αθροισμα τοσο πολλων στοιχειων, και μια νυχτα σαν κι αυτην (μ’ ολογιομο φεγγαρι) μενει στο χρονο αφου για καποιες λιγες ωρες ολοι οι πλανητες αρμονικα στοιχηθηκαν σε μια νοητη ευθεια...