Αδυσωπητος χρονος

Πως περασε μια βδομαδα... Δυο μερες χαμενες στα αεροδρομια και στις μετακινησεις, καθιερωμενες καθυστερησεις στις πτησεις, εξουθενωτικοι ρυθμοι να προλαβω να δω φιλους, να συζητησω με ανθρωπους που ξερω οτι με κανουν καλυτερο, να επισκεφτω μερη που μου εχουν λειψει, να περπατησω στους ιδιους δρομους που εχουν πια αλλαξει, να γεμισω το μυαλο μου με αλλες εικονες απο αυτες που συνηθως κουβαλαω, να κανω καινουρια πραγματα που τοσο ηθελα εκ των προτερων... Υπερφορτωθηκε το συστημα. Τεσσερις μερες και πεντε νυχτες στην χωρα των Μαγυαρων που αγαπας το περισσοτερο καταληγει στην ωρα της φυγης να ειναι ενα μικρο μαρτυριο, μια πετρα στα ποδια, μια βαρια καρδια. Συμφωνοι, η ευγνωμωσυνη υπαρχει για τ' οτι ημουν εκει εστω και για τοσο ελαχιστο διαστημα...ομως πως να αποχωριστει κανεις κατι που αγαπαει τοσο πολυ.
Λιγες φωτογραφιες...

Οδος Nagymezo, η εισοδος στο Ernst μουσειο φωτογραφιας. Για να μπεις μεσα πρεπει να εχεις δυναμη να ανοιξεις ισως την πιο βαρια πορτα που εχεις προσπαθησει. Αξιζει!

Στον πιο ομορφο δρομο της Βουδαπεστης, Αντρασυ. Πως τα σηματα μετατρεπονται σε φορα εκφρασης...

Ιστοριες κρασιου. Οι γνωσεις που εχουν οι Ουγγροι που εχω συναντησει για το κρασι με αφηνουν παντοτε να χαζευω.

Βουδαπεστη τη νυχτα με τις ψιχαλες της. Μπορει η πιο ερωτικη πολη της Ευρωπης.

Τα τραμπαντ για τα οποια υπαρχουν πια αμετρητα ανεκδοτα, τα συναντας μονο απο τυχη... Αποσυρονται και επισημα σε 7 μηνες... Θα επρεπε να ειχα αγορασει ενα...

Ηλιακο συστημα.

Τελευταιο γλυκο βραδυ στη Raday, κατα συμπτωση στο καφε Παρισι-Τεξας...

Περα απο την Γροιλανδια. The blue yonder.

To Toronto στην προσγειωση... Please turn off your electronic devices!
Μα γιατι?