So this is...

Μεσα σε δυο μερες το Μπαφαλο αλλαξε εντυπωσιακα. Απο τη μιζερια του γκριζου παγωμενου χειμωνα πεσαμε με τα μουτρα στην ανοιξη. Ηταν στιγμες φετος που μετα απο 4 μηνες με χιονια και πολικο ψυχος κατανοησα και συμμεριστηκα πληρως τα υψηλα ποσοστα αυτοκτονιας των βορειων χωρων. Πως ολα ομως ξεχνιουνται αυτοστιγμη οταν βγαινεις εξω και συναντας περιπου το συνολο του πληθυσμου της πολης να κανει βολτες και βεβαιως αμεσως τα διαφορα μανουλια (ευκαιρια να χρησιμοποιησω την αγαπημενη μου λεξη απο τον Αντβολ) να κυκλοφορουν με ελαχιστα ρουχα που να καλυπτουν λιγοτερο απο το 30% του σωματος τους και να επικρατει ενα πανδαιμονιο. Η απολυτη μεταμορφωση, λες και μετακομισα απο τη μια μερα στην αλλη σε αλλο τοπο. Σας το λεω διοτι εσεις αγαπητοι μου που ζειτε στην Ελλαδα αυτα τα εχετε δεδομενα!!!

Στο καφε καθομαι επιτελους εξω στις μεταλλικες καρεκλιτσες κι οταν για ενα διαστημα μετακινουμαι διπλα στο δισκαδικο ακουω μουσικη που μου αρεσει. Τι ειναι? Indie electro μουσικη απο το συγκροτημα Junior Boys. Μου δινει παθιασμενα πληροφοριες ο τυπος που μοιαζει με τον Jack Black απο το High Fidelity και κολαω στο γεγονος οτι καταγονται απο το Χαμιλτον του Καναδα που βρισκεται 4ο λεπτα απο εδω, στο ενδιαμεσο σχεδον της διαδρομης με το Τοροντο. Aγοραζω το αλμπουμ So this is goodbye που ειναι απλως εξοχο.

Μου αρεσουν αυτα τα τυχαια συναπαντηματα μιας και σε 10 μερες θα πεταξω απο το Χαμιλτον για ενα ταξιδι αστραπη στην αγαπημενη Ουγγαρια και θα ηθελα να εχω και το καταλληλο σαουντρακ μαζι. Πρωτη μαιου μια αγγλικη εταιρια χαμηλου κοστους ξεκιναει πτησεις απο το Χαμιλτον του Καναδα στην Ιρλανδια-Σκωτια-Αγγλια (φυσικα διοτι οι φοροι αεροδρομιου ειναι πολυ φθηνοτεροι στο Χαμιλτον σε σχεση με το κολοσσιαιο αεροδρομιο στο Τοροντο) και ειπα να εγκαινιασω τις πτησεις μιας και το ποσο ειναι ασημαντο. 300 δολλαρια, 220 ευρω πηγαινε-ελα με τους φορους, υπερατλαντικη πτηση. Απιστευτο. Απο εκει, με αλλη εταιρια χαμηλου κοστους πεταω κυριος για την ομορφη Βουδαπεστη οπου θα με υποδεχτουν με τιμες αρχηγου κρατους, μπαντες του δημου με ταρατατζουμ να παιανιζουν και καλιγραμμες κοπελες να κανουν ακροβατικα. Με τρελαινει καθε φορα ποσο ευπροσδεκτος νιωθω εκει.

Το αλλο εξαισιο της υποθεσης ειναι το ακολουθο. Μεσω του ιστολογιου αυτου ειχα την τυχη να επικοινωνησω με καταπληκτικους και πολυταλαντους ανθρωπους που χωρις το ιντερνετ νομιζω θα ηταν αδυνατο για μενα που βρισκομαι στην αλλη ακρη του πλανητη να ερθω σε επαφη με τοσο αξιολογο κοσμο με παρομοια ενδιαφεροντα... Τις λιγες ωρες που θα ειμαι στην Αγγλια συμπιπτει ολως τυχαιως αλλα για ιερο σκοπο να βρισκεται ενας φιλος για μικρο διαστημα κι αυτος στο Λονδινο τον οποιο αισθανομαι δικο μου ανθρωπο απο την ως τωρα επαφη μας κι ας μην εχουμε ειδωθει απο κοντα. Το γεγονος οτι εχουν εκμηδενιστει οι αποστασεις και τα συνορα ειναι ενας απο τους λογους που με κανει να αδιαφορω ολο και περισσοτερο για εθνικες ταυτοτητες και τοπικους προσδιορισμους. Πατριδα ειναι ο κοσμος (και δεν εχω καμια σχεση με τους χιπιδες). Τελεια. Και παυλα _

Καλοκαιρια με προσωπο παντζαρι απο τον ηλιο αλλα χαμογελαστο, προχθεσινο καταπληκτικο πολυεθνικο παρτυ που με κανει να αισθανομαι ποσο κοντα ειμαστε ολοι οι ανθρωποι, γελοιωδως φθηνα αεροπορικα εισητηρια, και αναπαντεχες ιν-τρανζιτ συναντησεις στην ευρωπη με τελικο προορισμο το αγαπημενο Pécs ειναι νομιζω μια καλη ευκαιρια να αναστειλει το identitycafe τις οποιες γκρινιες και μεμψιμοιριες για παρατεταμενο διαστημα. Θα ακολουθησουν αισιοδοξα ποστ οπως αρμοζουν στις περιστασεις!