Παραφωνιες

Τους τελευταιους μηνες εχω καθημερινα μια προαισθηση που ποτε ομως δεν βγαινει αληθινη αλλα επαναλαμβανεται ανηλεως ανεξαρτητως αλλων παραγοντων.
Καθως ξεπαρκαρω, η οταν στριβω σε διασταυρωση, η οταν ξεκιναω απο στοπ "βλεπω" σε διαστημα δευτερολεπτου αλλο αυτοκινητο να συγκρουεται με ορμη με το δικο μου και να γινεται ασχημο ατυχημα. Ακουω στο κεφαλι μου τις λαμαρινες να τριζουν καθως συνθλιβονται και βλεπω το αμαξι να γινεται φυσαρμονικα αλλα ποτε δεν φτανω στο τι γινεται μ' εμενα... Πλεον το θεωρω ως μερος της καθημερινης μου ρουτινας και θεωρητικα εχω τρακαρει σε καθε σημειο της πολης με ολους τους δυνατους συνδυασμους.

Τον περασμενο Σεπτεμβρη στη Βουδαπεστη μετα απο φοβερο ολονυκτιο παρτυ σε παραλιμνιο μπαρ στις οχθες του Δουναβη και ιδανικη συνθεση παρεας (τεσσερις γυναικες - ενας αντρας, ποσο περισσοτερο να κακομαθει κανεις) καταληγουμε να επιστρεφουμε οδικως σπιτι τις πρωτες πρωινες ωρες στην αδεια Βουδαπεστη με τις κοπελες να τραγουδανε στη διαπασων, το αερακι να μας χτυπαει στο προσωπο κι εμενα να νιωθω αυτο το γλυκο συναισθημα της εφημερης ευτυχιας υποβοηθουμενο απο λιγο αλκοολ. Η οδηγος ευτυχως δεν ηπιε παρα τις παραφωνες κορονες της και κανενας μεθυσμενος δεν μας εκανε λιωμα οπως "παρακολουθουσα" να συμβαινει στις 4.37 το πρωι στη διασταυρωση της Ulloi Ut με την Jozsef korut , βλεποντας νοητα το ονομα μου με μικρα γραμματα στην εικοστη τριτη σελιδα της Nepszabadsag με το πολυνεκρο δυστυχημα πεντε νεων ανθρωπων (μετα θανατον θα γινω γνωστος)... Μα τι με εχει πιασει, ειπα στον εαυτο μου και πριν το καταλαβω με ειχε επισκεφτει ο Μορφεας.

Δυστυχως μετα απο τεσσερις - το πολυ- ωρες υπνου , η Ο. με ξυπναει και μου λεει οτι εχουμε προγραμμα πρωινο. Ηθελα να την κανω να φαει το μαξιλαρι και να με αφησει ησυχο. Επεμενε οτι πρεπει να φυγουμε να κανουμε δουλειες μιας και τη δευτερα επεστρεφε στο Στρασβουργο, και οφειλω (ναι, ετσι ειπε) να της κανω παρεα... Ειχε μολις αγορασει ενα διαμερισμα στη Βουδαπεστη (οριστε τα λεφτα της ΕΕ πιανουν τοπο) και επρεπε να περασει τη συνηθισμενη γραφειοκρατεια. Ηταν τοσο καλη μαζι μου ως τοτε, οποτε αποφασισα να μην κανω σκηνη, εβαλα το κεφαλι μου κατω απο τη βρυση να ξυπνησω και αρχισαμε να αλωνιζουμε σαν την αδικη καταρα πρωινιατικα. Το να ειναι κανεις κουρασμενος (απο ξενυχτι,εστω!) και αυπνος δεν εχει μεγαλη διαφορα με το να εχει καταβασει δυο τρια ποτηρακια κρασι. Τα αντανακλαστικα και οι εγκεφαλικες λειτουργιες ειναι στο ρελαντι, περιπου οπως οι περισσοτεροι ανθρωποι με τους οποιους συναναστρεφεστε καθημερινα... Φτανοντας σε μια δημοσια υπηρεσια δεν βρισκαμε παρκινγκ και λεω στην Ο. οτι θα μεινω στο αυτοκινητο και θα την περιμενω, ευκαιρια να παρω εναν υπνακο. Ελα ομως που χρειαστηκε να το μετακινησω οποτε οταν η Ο. επεστρεψε με βρηκε στη θεση του οδηγου να λαγοκοιμαμαι... Μου τραβαει το αυτι στα ορια της παρεξηγησης και μου λεει "οδηγα, συνεχιζουμε". Πηγα να αρθρωσω ενα "μα, ισως να μην ειναι καλη ιδεα" αλλα αυτο μαλλον ως μουμπλε-μουμπλε ακουστηκε, ποσο μαλλον στα ουγγρικα.

Τα επομενα 2 λεπτα ειναι απλα. Διασταυρωση. Δεξια στροφη, αλλαγη λωριδας στα αριστερα, εκκωφαντικος θορυβος, τρακα. Νεα Alfa 147 GTA κατακοκκινη και σεξυ, με γαλλικες πινακιδες, με ελληνα οδηγο παγωμενο στο τιμονι σε κατασταση δυσπιστιας για το τι μολις συνεβη, στη μεση κεντρικου δρομου της Βουδαπεστης να εχει κανει πιτα το αυτοκινητο της φιλης του. Και μετα σου λεει πως δημιουργουνται τα τραυματα...
Καλημερα σας.