Το προσκλητηριο

Πριν απο λιγες μερες ελαβα ενα προσκλητηριο για γαμο το οποιο με εκτροχιασε για λιγα δευτερολεπτα πριν συνειδητοποιησω σχεδον αυτοστιγμη την παρανοια της σκεψης μου και επαναφερω τους παλμους μου σε ικανοποιητικο επιπεδο.

Ο Α. ειναι ενας πολυ ενδιαφερον ανθρωπος. Ειναι απο τους ανθρωπους που τους κοιτας απο μακρυα χωρις να τους ξερεις και το γνωριζεις ακραδαντα οτι εχει πολλα να σου πει και η ζωη του ειναι μαλλον αρκετα πιο περιπετειωδης απο τη δικη σου...

Σε ενα απο τα ταξιδια μου προς την ευρωπη τα τελευταια χρονια ακολουθησα ενα συνηθες σεναριο το οποιο περικλειει λιγες μερες στο Λονδινο, προτου παρω αλλη πτηση για Ελλαδα η Ουγγαρια, αναλογα πια απο τις δυο πατριδες μου λειπει περισσοτερο. Ετσι λοιπον σε μια απο τις πτησεις της easyjet ενα πρωι χαραματα καθως σκαναριζα τα προσωπα γυρω μου, κολησε το βλεμμα μου στον Α. ο οποιος φαινοταν ισως η πιο ξεχωριστη φιγουρα εκει μεσα, ειχε κατι το πολυ ιδιαιτερο πανω του χωρις καμια αμφιβολια. Τελικα ετσι οπως τα φερνει η τυχη, ο Α. καθησε διπλα μου στο αεροπλανο και αρχισαμε μια συζητηση απολυτως φυσικα σχεδον τετραωρη χωρις σταματημο. Πατερας αγγλος, μητερα γαλλιδα αλλα κι οι δυο εβραικης καταγωγης και ζουνε πια βρυξελλες, κι ο Α. κοσμογυρισμενος αρχαιολογος με ανασκαφες και αποστολες σε απιστευτα μερη στην υφηλιο αλλα ειδικευση σε αρχαιοελληνικα βαζα, μια αντρικη εκδοση της Λαρα Κροφτ χωρις υπερβολες. Φοβερος τυπος, η αλληλοσυμπαθεια μας ηταν εκδηλη. 33αρης (τοτε) καθηγητης στην Οξφορδη, πηγαινε στην Ελλαδα στο Πηλιο για τρεις μηνες να γραψει ενα βιβλιο στον τομεα του που το προετοιμαζε καιρο...

Ας μην τα πολυλογουμε, ηδη στο τελος της πτησης του προσεφερα να περασει λιγες μερες στην Αθηνα αλλα ειχε ηδη κλεισει ξενοδοχειο για μια διανυκτερευση στην Πλακα και το επομενο πρωι θα κατευθυνοταν στο Πηλιο. Του λεω τοτε, αφηνουμε τις αποσκευες και βρισκομαστε για ποτα αφου η παρεα μου ειχε ηδη κανονισει εξοδο. Ετσι λοιπον, καταληξαμε να τα πινουμε και να γυριζουμε την Αθηνα by-night με εναν ανθρωπο με τον οποιο μολις γνωριστηκαμε αλλα αισθανθηκαμε μια συνδεση και ισως την αρχη μιας ωραιας φιλιας.
Ε, λοιπον διατηρησαμε επαφη με τα χρονια (γνωριστηκαμε το '04) και μαλιστα σε ενα βαθμο ηξερε ο ενας αρκετες λεπτοτομερειες για την ζωη του αλλου παρα την αποσταση και την απουσια συχνης επαφης. Βρεθηκαμε αλλες λιγες φορες στο Λονδινο, και μεχρι πριν απο ενα χρονο περιπου μιλουσαμε συχνα διοτι οταν ειχε παει στην Ινδια με την κοπελα του (κι αυτη αρχαιολογος) γι ανασκαφες, δηλητηριαστηκαν πολυ σοβαρα απο ουσιες που στην Αγγλια τους πηρε εβδομαδες να τις εξακριβωσουν στο εργαστηριο και υπεφεραν κι οι δυο-ειδικα η κοπελα- απο νευρολογικα συμπτωματα για καιρο...
Ετσι πως τα φερνει η ζωη, τον τελευταιο χρονο χαθηκαμε... δεν ημουν και ιδιαιτερα κοινωνικος για αρκετο διαστημα κι ενω ηθελα πολλες φορες να δω τι κανει (ειχε ηδη παρει αλλη θεση σε αλλο πανεπιστημιο) η αναβλητικοτητα επικρατουσε της καλης θελησης...
Τη Δευτερα που μας περασε και καθως ημουν στην Βαλτιμορη παιρνω το αναπαντεχο ημαιηλ οτι παντρευεται στα Highlands της Σκωτιας τον Ιουνιο και θα ηθελε πολυ να παω στο γαμο του, με περιμενει.
Η σκοτεινη πλευρα της ανθρωπινης φυσης και η παρανοια του ελλιπως φτιαγμενου ανθρωπινου οντος εφερε την ακολουθη επαισχυντη σκεψη στο μυαλο μου.
"Θα παω στο γαμο του οπου θα παντρευεται την πρωην κοπελα μου!" Ενιωσα το αιμα μου να βραζει προτου πιασω τον εαυτο μου να συνειδητοποιει το μεγαλειο της βλακειας μου.
Μην με ρωτατε τι και πως, πως εφτασα στον συνειρμο αυτον που ανετα με στελνει για Ψ παρακολουθηση! Αβυσσος η ψυχη του ανθρωπου αλλα αυτη ηταν η πρωτη σκεψη που εκανα και φυσικα ενιωσα αμεσως ντροπη, μιας κι εκτος απο παρανοικη ειναι και ηλιθια. Ευτυχως κοκκινησα μονος μου χωρις αλλα βλεματα να με καταρρακωνουν και του εστειλα ενα πολυ θερμο μηνυμα που πλεον το αισθανομουν με την καρδια μου γελωντας ταυτοχρονα με τον εαυτο μου.
Ισως να του πω απο κοντα καλυτερα τι σκεφτομουν οταν τον συναντησω...Ελπιζω να γελασει.