To τερας της λιμνης

Δυσκολευομαι να καταλαβω πως ειναι δυνατον να ζει καποιος σε πολικες περιοχες...
Μου φαινεται ασυλληπτο ποσες κακουχιες ειναι διατεθημενοι να υποστουν οι ανθρωποι με ελευθερη επι το πλειστον βουληση.
Ειναι γιατι δεν εχουν δει κατι αλλο στη ζωη τους και δεν εχουν μετρο συγκρισης? Ειναι γιατι λογω παραδοσεων και ενος αγραφου νομου να κανουν οτι και οι προηγουμενες γενιες που τους καθηλωνει σε ενα μερος αφιλοξενο?

Εδω κακουχιες δεν εχουμε κι ο καιρος εχει ολες τις εποχες, να μην γκρινιαζω, αλλα αυτο σκεφτομουν σημερα αφου ειναι ηδη πανω απο εικοσι μερες που νιωθω σαν εσκιμωος σε ενα ιγκλου! Ο παγετωνας δεν λεει να καταλαγιασει και ουτε προκειται απο οτι μου λενε τα χαρτια που ριχνω εδω μπροστα μου.

Πριν λιγες ωρες πηγα να παιξω σκουος στο γυμναστηριο που ειναι κοντα στη λιμνη(η Erie ειναι η εντεκατη μεγαλυτερη λιμη στον κοσμο, μεγαλυτερη σε εκταση απο την Πελοποννησο να σας δωσω μια εικονα) κι ο παγωμενος αερας με ταχυτητα νομισα οτι θα με κανει παγοκολωνα οπως στην «επομενη μερα»...
Ενιωσα καθως διεσχιζα το δρομο οτι υπηρχε ενα τερας πισω απο τη λιμνη που εβγαζε οχι φλογες αλλα παγακια! Οταν εχει τετοιο παγωμενο αερα που σε μαστιγωνει, οι θερμοκρασια που μετρανε (windchill temperature) μπορει να φτασει στο -40(!!!) οπως συνεβη τη δευτερα που μας περασε...

Το παρμπριζ του αυτοκινητου μου ραγισε εχθες!!! Δεν το πιστευα, εβλεπα το ραγισμα να επεκτεινεται σε διαστημα ολιγων λεπτων καθως οδηγουσα. Ελεγα, δεν μπορει, ειναι καινουριο αυτοκινητο, χωρις να συνειδητοποιω οτι αυτο δεν εχει καμια σχεση...Οι πολικες θερμοκρασιες εξω και το καλοριφερ μεσα, με τη βοηθεια απο καποιο απειροελαχιστα μικρο πετραδακι που χτυπησε το τζαμι αφου οδηγουμε μεσα στα χιονια επι βδομαδες εκανε τη ζημια του... Ως ελληναρας δεν το ειχα σκεφτει να το βαλω στην ασφαλεια μου, επομενως τωρα πληρωνω απο την τσεπη μου!

Καθως γυρνουσα στο σπιτι πριν βγαλω τα κλειδια να μπω μεσα ο γειτονας μου επαιζε την κιθαρα του παλι. Βρισκομουν εξω απο την πορτα του που ειναι διπλα στη δικη μου, και επαιζε ενα τραγουδι των Radiohead στους οποιους εχω μεγαλη αδυναμια, τραγουδουσε κι ολας, και ρε γαμωτο δεν ξερω πως συμβαινει αλλα στιγμες σαν κι αυτες σου ζεσταινουν την ψυχη. Με τα κλειδια στο χερι καθησα σταυροποδι εξω απ' την εξωπορτα του και τον ακουγα...Ηθελα να ξαπλωσω στο διαδρομο και να κοιμηθω ακουγοντας τα τραγουδια που αγαπαω κι ας μην ειναι η φωνη του Τομ Γιορκ να σε υπνωτιζει...