Old Joy

Το ταλαιπωρο ταξιδι απο τα βορεια στα νοτια προαστεια των Αθηνων για να συναντησω καλο φιλο ισως να διαρκει πανω απο μια ωρα, η πτηση απο Buffalo για Baltimore χρονομετρηθηκε κοντα στα 50 λεπτα. (Ενταξει, η συγκριση ειναι αστοχη, αλλα λεμε!)

Η Βαλτιμορη ειναι μια πολη που δεν τη συνοδευει καλη φημη. Καταλοιπο κι αυτο της περασμενης τριακονταετιας που επιμενει διοτι απλως η πλειονοτητα των ανθρωπων δεν ταξιδευει η παραμενει τυφλη στα ταξιδια και φυσικα οι περισσοτεροι δεν διαβαζουν παρα μηρυκαζουν αποψεις παρελθοντων χρονων.
Αλλο ενα παραδειγμα του πως ενα στερεοτυπο και η πανισχυρη δυναμη της αγνοιας και της αδιαφοριας καθοριζουν τη φημη μιας πολης απεχοντας παρασαγγας απο την αληθεια.

Ενδιαφερουσα αποψη που συζητουσαμε τις προαλλες ειναι και η ακολουθη, οτι οι πολεις ειναι γενικα "ζωντανοι" οργανισμοι σε δυναμικη κατασταση, δηλαδη το avant-garde Παρισι των αρχων του 20ου αιωνα ισως να ειναι καλυτερο απο το σημερινο, η οπως π.χ. το Ταλλινν του σημερα ειναι μια δυναμικη πολη τεχνολογικης υπεροχης που παλλεται σε e-ρυθμους σε αντιθεση με τη χειμερια ναρκη, καταπιεση και οπισθοδρομισμο της σοβιετικης κατοχης λιγα χρονια πριν. Επομενως οταν μιλαμε για μια πολη χρειαζεται να αναλογιζομαστε οτι οι ανθρωποι που της προσδιδουν αξια η απαξια (αρχιτεκτονες, καλλιτεχνες, επιχειρηματιες, πολιτικοι κλπ κλπ κλπ) αλλαζουν καθε γενια και μαζι τους η εικονα της πολης τους! Σπανια ομως το βλεπουμε ετσι!

Η Βαλτιμορη ειχε πολλα κοινωνικο-οικονομικα προβληματα πριν απο 20-30 χρονια ομως μετα απο μια μεγαλη προσπαθεια ανακαινισαν την περιοχη του λιμανιου της καθως και εχτισαν η αναπαλαιωσαν πολλα διαμερισματα, καταστηματα και σπιτια στην περιοχη Fells Point που βρισκεται διπλα στη θαλασσα αποτελουμενη σχεδον εξολοκληρου απο βικτωριανη αρχιτεκτονικη με πλακοστρωτους δρομους και νυχτερινη ζωη. Επισης, οι περιοχες του Johns Hopkins Campus, το Mount Vernon ειναι αριστοκρατικες και γεματες πανεμορφα κτιρια και μνημεια, απο τις ελαχιστες περιπτωσεις που η πρακτικοτητα των αμερικανων δεν συνεθλιψε την αισθητικη τους.

Στο Φελλς Ποιντ λοιπον, εκτος των αλλων συνανταει κανεις ενα ομορφο καφε, ακριβως διπλα στη θαλασσα που ονομαζεται 'Βοναπαρτης'.
Το ενδιαφερον του καφενειου (και ζαχαροπλαστειου) αυτου ειναι οτι ο Γαλλος ιδιοκτητης του διατηρει μια εκπληκτικη ομοιοτητα με τον αποθανων Γαλλο Αυτοκρατορα! Η σατανικη ομοιοτητα του ειναι τετοια που πριν λιγα χρονια οι Γαλλοι τον ζητησαν στο Παρισι και τον χρησιμοποιησαν ως Ναπολεων σε διαφορες εκδηλωσεις στα πλαισια ιστορικων εορτασμων...
Εχει καταπληκτικα γλυκα και μοσχομυριστο καφε, ιδανικο μερος να στρωθεις στην πολυθρονα διπλα απ'το παραθυρο και να ρεμβασεις παρεα με τον στρατηλατη μπουκωνοντας το θεσπεσιο μιλφειγ συνδυαζοντας θεα και γευση που μαλλον σε μεταφερουν στην ευρωπη δυο αιωνες πριν. Η μια ωρα βιαιου squash αργοτερα ουτε τις μισες θερμιδες δεν εκαψε...



Την κυριακη το βραδυ ο Χ ειχε την φαεινη ιδεα να επισκεφτουμε αφγανικο εστιατοριο. Ονομαζεται Helmand και ανηκει στον αδερφο του Χαμιντ Καρζαι, του τωρινου προεδρου του Αφγανισταν! Ειλικρινεστατα απο τις καλυτερες κουζινες που εχω δοκιμασει ποτε με τιμες λογικοτατες. Παρηγγειλα αρνι Λαβαντ (boneless lamb sautéed with fresh tomatoes, mushrooms, and herb seasoning topped with a dressing of yogurt and sour creme. Served with sabzy (spinach) and challow). Μονο που δεν εκλαψα απο τη νοστιμια. Απολαυστικοτατο γευμα. Αν σας δωθει η ευκαιρια να δοκιμασετε αφγανικη κουζινα εκτος - η περιπετειωδως- εντος Αφγανισταν εαν προθυμοποιθειτε να συμμετασχετε σε ειρηνευτικη αποστολη στην ηρεμη-ειρηνικη αυτη χωρα δοκιμαστε την κουζινα τους χωρις επιφυλαξη!!!

Τελευταια νυχτα στην πολη και θελοντας να συνεχισουμε την κουβεντα μας καταληξαμε στο Tapas Teatro για sangria πριν απο βραδινη παρασταση στο διπλανο κινηματογραφο... καθομασταν στο μπαρ και τα λεγαμε ωσπου παρατηρω απεναντι μου στο τραπεζι μια πολυ ομορφη μελαχρινη κοπελα που καθοταν με τη φιλη της και κοιτουσε στο μερος μου καθε λιγο. Αφου βεβαιωθηκα οτι δεν ειχα παραισθησεις και κοιτουσε εμενα κι οχι την μπαργουμαν πιο πισω, λεω στον Χ:

- "Κοιταει πολυ η μελαχρινη απεναντι..."
- "Αντε, τωρα ειναι η ευκαιρια, πηγαινε μιλα της!"
- "Τι λες μωρε! Αφου φευγω αυριο παλι! Σε λιγες ωρες στο αεροπλανο ξανα!"
- "Παντα καπου θα πηγαινεις και παλι θα φευγεις φιλε μου..." με αποστομωσε. Δεν ηθελα να βρω δικαιολογια, απλως η σκεψη της συνεχιζομενης φυγης με κουρασε τοσο.

Επιασα τον εαυτο μου να σκεφτεται τις λεξεις Old Joy...