Πρωτη σκεψη

Ανοιξα τα ματια μου σημερα το πρωι, και μετα απο δυο λεπτα οταν ανεκτησα πληρως τις αισθησεις ξαπλωμενος στο κρεβατι μου στο Μπαφαλο ενιωσα εντονα το συναισθημα της απομονωσης. In a galaxy, far far away! Σαν τον μικρο πριγκιπα του Saint Exupery αλλα ομως θλιμμενο, σε εναν πλανητη που δεν του ταιριαζει, σε εναν κοσμο που δεν τον εκφραζει, αναμεσα σε ανθρωπους που δεν τον συγκινουν...

Μερικες φορες οταν επισκεφτομαστε ενα τοπο για δευτερη φορα, ειδικα εαν την πρωτη εχουμε μεινει εκστατικοι απο τις ζωη και δυνατοτητες που μας προσερει ισως να μην νιωσουμε το ιδιο, ισως να αντιληφθουμε οτι μαλλον υπερβαλλαμε... Ομως αυτο δεν συνεβει με το Βερολινο... Τη φορα αυτη παλι και πιο εντονα μου υπενθυμισε οτι ναι, δεν υπαρχει πιο ισοορροπημενη πολη που να εχω επισκεφτει... Τοσο δυναμικη, να νιωθεις τον παλμο της ολην την ωρα αλλα και ταυτοχρονα να μην σε πνιγει ο θορυβος, η πολυκοσμια, η μηχανιστικη ζωη των ανθρωπων μιας πολης... Το Βερολινο ειναι μια Μητροπολη που εχει συγκεντρωσει ισως τους πιο δημιουργικους ανθρωπους. Το στυλ, οι εκδηλωσεις, η συμπεριφορα των ανθρωπων, τα μερη στα οποια συχναζουν, η πληρης απουσια του δηθεν, η ομορφια των ανθρωπων που εκπεμπουν ενα εντελως διαφορετικο vibe απο οτι εχω συνηθισει δημιουργουν ενα αστικο ιστο που πουθενα αλλου δεν με εχει εκφρασει ετσι. Ειμαι σιγουρος ομως οτι μεγιστο ρολο επαιξε σαφως η παρεα μου και οι ανθρωποι που γνωρισα στο ταξιδι αυτο...

Η Μπερλιναλε εντυπωσιακη, η συμμετοχη κοντα στο 100%, ταινιες που πηγαιναμε να δουμε ακομα και 9.30 το πρωι ναι ειναι φισκα με 600 ατομα... πολλες να ειναι sold out, την τελευταια μερα μαλιστα πουλησαμε το εισητηριο μας για μια βραδινη παρασταση αφου θελαμε να περασουμε το χρονο μας αλλιως σε ενα ομορφο Weinerei του Mitte και περιμενε κοσμος εξω απο το σινεμα ζητωντας εισητηρια που τα πληρωνε στο πολλαπλασιο...

Θα επανελθω με λεπτομερειες που θα ηθελα να μοιραστω με τους λιγους φιλους που παρακολουθουν το ιστολογιο αυτο, προς το παρον χρειαζεται να βαλω τις σκεψεις μου σε σειρα, οι λιγες μερες που εζησα εκει μου φανηκαν τοσες πολλες και τοσο γεματες, γι αυτο αλλωστε δεν εγραψα και κατι απο εκει...Αισθανομουν σαν σφουγγαρι. Ηταν αδυνατο, με τον βομβαρδισμο εμπειριων και εικονων που υπεστειν στο διαστημα που με φιλοξενησε το Βερολινο να αρθρωσω οτιδηποτε...