North Street

Η αβεβαιοτητα προσδιδει ενδιαφερον στη ζωη μας αλλα γενικα διαπιστωνει κανεις ποσο προβλεψιμα ειναι ορισμενα πραγματα. Διαφορες στερεοτυπες εκφρασεις, που παρα τον εκνευρισμο που μπορει να προκαλουν, διατηρουν μια γερη δοση αληθειας. Οπως το οτι ακμαζει, ειναι καταδικασμενο και θεμα χρονου πριν παρακμασει.

Η πολη που ζω το τελευταιο διχρονο ακολουθει πιστα τη καμπυλη του Gauss κατα τη διαρκεια των τελευταιων δεκαετιων. Υπηρξε μια απο τις σημαντικοτερες αμερικανικες πολεις πριν εκατο χρονια, συναγωνιζοταν καθε μητροπολη της μακρινης εκεινης εποχης, ωσπου με διαφορες λαθος αποφασεις και μια ατυχης γεωγραφικη θεση με πολικες χειμερινες θερμοκρασιες την οδηγησαν αργα αλλα σταθερα στην παρακμη.
Γιατι ολος αυτος ο προλογος? Υπομονη!

Την Κυριακη το πρωι μετα απο σαβατιατικη εξοδο σε ενα καινουριο μερος που ειναι ισως ο ωραιοτερος χωρος που υπαρχει στην πολη, ισως ο μονος που αποπνεει ζεστασια και εκπεμπει ειλικρινεις προθεσεις, με ξυπνησε η κιθαρα του γειτονα που δεν ξερω τι ντερτι τον επιασε πρωινιατικα να ταλανισει τις χορδες και να βγαλει τα εσωψυχα του... Δεν επαιζε ασχημα, και οταν πια απεκτησα συνειδηση της υπαρξης μου ξεσπασα σε αυθορμητα τα γελια, αφου θυμηθηκα την ιστορια του καταλανου φιλου μου Joan απο το προηγουμενο βραδυ για αλλου ειδους ξυπνηματα!

Μετακομισε προσφατως σε ενα ξενοδοχειο της πολης που ανακαινιζεται και μετατρεπεται σιγα σιγα σε διαμερισματα. Το ξενοδοχειο αυτο ηταν πριν απο 100 χρονια ενα απο τα καλυτερα ξενοδοχεια της Αμερικης. Το ονομα του Lenox Hotel, με τις πιο σημαντικες προσωπικοτητες απο τις αρχες του εικοστου αιωνα να εχουν περασει ενα η περισσοτερα βραδυα στα δωματια του οταν βρεθηκαν στο Buffalo. Πολιτικοι, συγγραφεις, ηθοποιοι, μαλιστα ενας απο τους αγαπημενους μου, ο Francis Scott Fitzgerald, περασε μηνες της ζωης του στο Ληνοξ, αγναντευοντας την λιμνη Erie συλλεγοντας εμπειριες για τα βιβλια του…

Το ξενοδοχειο ομως ακολουθησε κατα ποδας την αργη παρακμη της πολης και εφτασε να εχει την αιγλη του φαλιρισμενου αριστοκρατη, με το μπαλωμενο στους αγκωνες του σακακι....αποριας αξιο πως επεζησε του χρονου και δεν κατεδαφιστηκε παραυτα οπως πολλα αλλα ομορφα κτιρια της περιοχης...

Τα τελευταια χρονια ευτυχως ξεκινησε μια προσπαθεια να επανελθει η πολη και ο αρχιτεκτονικος της θησαυρος σε μια ικανοποιητικη κατασταση, ως αποτελεσμα τους τελευταιους μηνες το Ληνοξ ανακατασκευαζει τα δωματια του και τα νοικιαζει για διαμερισματα. Για να τραβηξει κοσμο οι τιμες τους ηταν πολυ προσιτες και ο Τζουαν αποφασισε να μετακομισει εκει, μιας και το ξενοδοχειο βρισκεται σε νευραλγικη θεση, σε ακτινα 500 μετρων απο ολα τα μερη που συχναζουμε...

Την πρωτη φορα που του δειξανε το χωρο, περπατωντας στο διαδρομο ακουσε απο καποια διπλανα δωματια ανθρωπινα βογγητα και αναστεναγμους, προφανως οι γειτονες του επιδιδονταν στο γνωστο αθλημα. Ελα ομως που στην πορεια διαπιστωσε πως στο ξενοδοχειο «ζουσαν» και εργαζοντουσαν λειτουργοι του αρχαιοτερου επαγγελματος – η διευθυνση προσπαθουσε σιγα σιγα να τις διωξει, συμφωνα με το νεο προφιλ που προσπαθουσε να περασει, αλλα πολλες παρεμεναν ακλονητες οπως διαπιστωσε και ο φιλος μας ιδιοις ομασοι!

Ο Τζουαν μαλλον αστειο βρηκε το συνδυασμο παλαιας αιγλης με φαντασματα συγγραφεων να περιδιαβαινουν στην ατμοσφαιρα και τωρινων πορνων που εξασκουνταν σε γυμναστικες επιδειξεις, με τα βογγητα να αποτελουν μια ρουτινα οταν περπατουσε στους διαδρομους του...

Η θεα απο το παραθυρο του ομως τον πηγαινε σε ενα παραλληλο συμπαν, τον εκανε προς στιγμην να ξεχνιεται που βρισκεται, φανταζοταν οτι αγναντευε το λιμανι της Βαρκελωνης και οτι απο κατω η πολη εσφυζε απο ζωη, μα η Μεσογειος μαλλον ετη φωτος βρισκοταν απο εκει...

Οταν μας διηγουνταν την ιστορια ηδη ημασταν σε πληρη ευφορια ωσπου φυσικα μας περιμενε στο σημειο αυτο για να μας αποτελειωσει με το καλυτερο.
Στον ενατο οροφο που ζει, απεναντι απο το διαμερισμα του παρατηρουσε κινηση στο διαδρομο τελευταια, ανθρωποι εμπαιναν και εβγαιναν με μεγαλα κουτια και καποια στιγμη αρχισαν να μεταφερουν καμερες και φωτισμο και αλλα εργαλεια και προσωπικο απαραιτητο για γυρισμα ταινιας. Ε, λοιπον οταν ειδε τους ηθοποιους η εικονα ολοκληρωθηκε. Απεναντι απο το διαμερισμα του, στο περασμενα-μεγαλεια-διηγωντας-τα-να-κλαις Ληνοξ, γυριζανε πορνοταινια υπερπαραγωγη, και ηταν φορες μεσα στη νυχτα που τον ξυπναγανε μεσα απο τους παπιε μασιε τοιχους τα ντεσιμπελ των πρωταγωνιστων που ιδρωναν για το ψωμι τους! Μηπως τους πηγε γλυκα? Λουλουδια? Η εστω ενα Gatorade για την αφυδατωση ως κινηση καλης θελησης να γνωριστει κι ολας με τους γειτονες? Οχι! Ουτε καν τολμησε να φορεσει την ιατρικη του ποδια χωρις αλλο ρουχισμο, και το στηθοσκοπιο στο λαιμο συμμετεχοντας ενεργα στην παραγωγη της ταινιας! Ειχα αληθεια θυμωσει!

Φυσικα, ρωτησα τον Τζουαν να μου πει το συντομοτερο ποτε ανακαινιζεται το επομενο διαμερισμα γιατι ηδη σχεδιαζω τη μετακομιση μου εκει. Ο δρομος για να εισελθω ως δουρειος ιππος στην βιομηχανια των δισεκατομμυριων δολαριων και να πραγματοποιησω ονειρα και φαντασιωσεις δεκαετιων ειναι στρωμενος με ροδοπεταλα!
Το φλουρι της βασιλοπιτας ηδη αποδιδει καρπους!