Marie-Josée Croze

Εκμεταλλευομενος το sick leave απο δουλεια και σκεπασμενος με την ωραια μπερτα μου παρακολουθησα πολυ καλη νεο νουαρ ταινια Des chiens dans la neige
οπου το γυναικειο ingenuity ξεδιπλωνεται σε ολο του το μεγαλειο.

Γενικα τρεφω σεβας προς τις Québécois ταινιες... και η Marie-Josée Croze (επαιξε και στο Les invasions Barbares, κερδισε τον τιτλο καλυτερης ηθοποιου, στις Καννες) ειναι εξαιρετικη και θεσπεσια...
Γυναικα με γαμμα κεφαλαιο, μπορει να ανηκει στους ελαχιστους ανθρωπους που ξεφευγουν απο τη σφαιρα και τη φθορα της υποκειμενικοτητας, η παρουσια τους και μονο ειναι καταλυτικη με την εντονη προσωπικοτητα τους να διακρινεται ασχετως με το ρολο τους...

Μου θυμισε εντονα ομως μια αλλη μουσα, τη Charlotte Gainsbourg. Ο τροπος που τιναζουν το μαλλια τους, οπως στρεφουν το λαιμο τους, η σταση που παιρνει το σωμα τους οταν τελειωνουν καποιες σκεψεις, ο τονισμος ορισμενων λεξεων, ενα προτεταμενο πηγουνι οταν εκνευριζονται, δημιουργουν και καθιερωνουν την αναφορα της μιας στην αλλη...

Φυσιογνωμικα δεν μοιαζουν καθολου εκτος του οτι ειναι και οι δυο ψηλες, μελαχρινες στα mid-30s, francoanglaises (καναδεζα-φρανκοφον, αγγλο-γαλλιδα).
Ομως αν τις δεις σε διαφορες ταινιες θα νομισεις οτι αυτες οι δυο ειναι αδερφες παρολη την προφανη φυσιογνωμικη διαφορα τους. Αυτο με κανει να αναλογιζομαι οτι τελικα τις περισσοτερες φορες εκεινο που μου ξυπναει μια μνημη ειναι οχι μια εικονα, ενα εξωτερικο παρουσιαστικο, ενα ρουχο, αλλα μια ανεπαισθητη χροια στη φωνη, μια κινηση, ενα βλεμμα, ενας περιπλοκος μηχανισμος που κανει καποιον να
εκφραστει με ενα συγκεκριμενο τροπο, ορμητικο νερο που σπαει το φραγμα της ληθης...