The fountain

Ειμαι σιγουρος απο οσους δουν το φιλμ, αλλοι θα το απορριψουν ως ακατανοητο και οι υπολοιποι θα το αγαπησουν παραφορα γιατι θα τους μιλησει στη γλωσσα αυτη που η λογικη δεν εχει μεγαλη σημασια. Εκανα καλα να μη διαβασω αναλυτικες κριτικες πριν το δω, μονο σχολια ακουσα και αυτα δεν με προετοιμαζαν για αυτο που ειδα και ενιωσα. Με τον Aronofsky δεν εχω ιδιαιτερες σχεσεις για να τον ωραιοποιησω, το Π το βρηκα πολυ ενδιαφερον μεσα στην παρανοια του, το Requiem for a dream δεν το εχω δει ακομα...
Παντως ο Α. δεν εχει κανει mainstream ταινιες ως τωρα και η ταινια (που εκανε 7 χρονια να γυριστει) απευθυνεται στο ιδιο κοινο με τα προηγουμενα, οποτε θσ αποτυχει εμπορικα παρα το μεγαλο budget του.
Το Fountain ειναι μοναδικο αισθητικα και νομιζω αυτο που θελει να πει ειναι απλο τελικα οπως ολες οι βασικες αληθειες στη ζωη παρα την περιπλοκη στροφη που δινουν στα πραγματα οι ανθρωποι... Αποδοχη του Τελους σε οποιο επιπεδο κι αν ειναι αυτο και συμβιβασμος με την ιδεα του περατου...

Το soundtrack απο Clint Mansell/Kronos Quartet/Mogwai θα μεινει στην ιστορια, ειναι αριστουργηματικο, και ειναι ενα με την ταινια. Divine...