Tourlou

Απο τα λιγα καλα που διατηρει η απουσια αισθησης οτι ανηκεις σε ενα μερος ειναι και η δυνατοτητα να βλεπεις τα πραγματα απεριττα απο βαριδια και αποστασιοποιημενα ως παρατηρητης. Νομιζω τελικα καπου εκει πηγαζει και η στενη σχεση με το σινεμα.

***

Διαβαζοντας καθημερινα εφημεριδα και εχοντας αρκετο χρονο στη διαθεση μου σκεφτηκα να ανατρεξω στα αρχεια ορισμενων φυλλαδων συστηματικα να διαπιστωσω στη διαρκεια ενος ετους ποσες φορες αναγραφουν τη λεξη 'εκλογες' σε πρωτοσελιδα. Εχοντας σωας τας φρενας, προτιμησα να συνεχισω το διαβασμα του απολαυστικου Aleksandar Hemon.

***

Δεν παυω να εκπλησσομαι οσες φορες κι αν συμβαινει διπλα μου, να βλεπω κοριτσια (ναι, ειναι κυριως γυναικες) να σταυροκοπιουνται οταν περνανε καβαλα σε οποιοδηποτε οχημα διπλα απο μια εκκλησια. Η 'κινηση σταυροκοπημα' ειναι μια καθημερινη προκληση... σκεφτομαι ν' ακολουθησω τη μονη μεθοδο που περναει στην ελλαδα, την 'συνθηματικη', ψεκαζοντας γραφιτι και ιδεες του Διαφωτισμου σε κεντρικα σημεια των Αθηνων. Νομιζω με τοσες αρλουμπες που ηδη γραφονται στους τοιχους, ενα Enlightenment 101 spray-on-canvas-wall απλως θα υπογραμμιζε τον υπερρεαλισμο αυτης της γωνιας του πλανητη.

***

Παρεπιτοντως σημερα ειδα το καλυτερο συνθημα με κοκκινη μπογια στη Σταδιου, στο κτιριο της τραπεζας της ελλαδας. "Ο κουγιας ειναι κοντος". Πιανει ενα ολοκληρο τοιχο. Και απο κατω δεξια η σημειωση δινει χαρακτηρα πανηγυρικο στο μηνυμα. "150cm".
Οποιος ξαναμιλησει για ιδεολογιες στην ελλαδα προκειται περι μεγαλου καφρου. Ο χαβαλες ειναι η μονη σοβαρη κινητηρια δυναμη.

***

Μου αρεσε πολυ η μεσιανικη τελετη ορκομωσιας του Ομπαμα. Τι χολυγουντ και βλακειες, εδω μιλαμε για Βιβλο, σανδαλια με σκονισμενα δαχτυλα, χιτωνες και οβελισκους, με πληθη μεχρι εκει που πιανει το ματι. Η μονη μου απογοητευση ηταν που δεν περπατησε ο Ομπαμα πανω στο νερο της λιμνουλας που εχει διπλα στο Mall, να μας αφησει ολους μαλακες... Απορω κι ολας που δεν το σκεφτηκε. Μισες δουλειες. Θα ειναι μια καλη οκταετια παντως, ισως κι η δευτερη ευκαιρια να αγαπησω την Αμερικη ετσι οπως θα ηθελα πριν απο 8 χρονια...


Αρχισε το φεστιβαλ της "Σχολης του Βερολινου" στο Παλλας. ηδη η πρωτη ταινια που παρακολουθησα, "Sehnsucht / Longing / Ποθος" της Valeska Grisebach ανωτερη καθε προσδοκιας... ακολουθουν αλλες 7 μεσα στο Σαβατοκυριακο, θα γραψω κατι γι αυτη τη σημαντικη εκδηλωση την αλλη εβδομαδα...