Πικος Απικος

Πως μου ηρθε τωρα.
Απο καιρο σε καιρο καθως μας επισκεπτονται ακαλεστες εικονες απο την παιδικη ηλικια, καποιες εναπομεινουσες, λιγοστες στιγμες μνημης, σαν ξεθωριασμενες πολαροιντ αναμοχλευουν ενα προτερο εαυτο μας με τον οποιο βρισκουμε πλεον ελαχιστα κοινα.
Πως να προεκυψε και μου ειπε ο Ν. οτι τα επεισοδια της Φρουτοπιας βρισκονται πλεον διαθεσιμα στο διαδικτυο, θυμηθηκα τα λογια του και βαλθηκα μετα απο καιρο να το ψαξω. Ειδα το πρωτο επεισοδιο γελωντας σαν να ηταν 1987.
Η λατρεμενη Φρουτοπια. Που την ειχαμε τοσο αγαπησει μικροι, αλλα και που ειχα απηυδυσει με τα συνεχη πειραγματα οντας συνονοματος με το Θανο το κολοκυθακι.
Απροσμενα ομως, με την εμφανιση της αγαπης του μικρου κολοκυθιου κεκαλυμενα με χτυπησε ξανα η πικρη αληθεια. Πως παει η Μαρουλιτα το μαρουλι...ο μονος κρικος που συνεδεε το κολοκυθι με την αθωοτητα.
Και ποιος νοιαζεται, ποιος δινει δεκαρα τσακιστη που χαθηκε πια αυτος ο Μανωλης ο μαναβης...