I d e n t i t y C a f e

Identity Lost. 'The melancholy folklore of exile', an uncertain way to fight the arrogance of ignorance...

Monday, November 20, 2006

χοτ ντογκ / fekete kutya

Καθε φορα που οδηγω στο Τοροντο για να νιωσω το συναισθημα να κυκλοφορεις σε μια megacity, βρισκω τον εαυτο μου να τριγυρναει στη διασταυρωση της Bloor με Yonge παιρνοντας αλλη κατευθυνση καθε φορα.

Περασαν κοντα 6 χειμωνες απο τοτε που ειχα πρωτοπαει στο Τοροντο για ενα διαστημα λιγους μηνες πριν παρω το πτυχιο, με τη σκεψη να αποκτησω εμπειρια στο βορειοαμερικανικο συστημα και να προετοιμαστω για την ειδικοτητα...
Εφτασα μεσα στο καταχειμωνο, αργα το απογευμα, νυχτα πληρωσα το ταξι, για να βρω το απαραδεκτο διαμερισμα - για την ακριβεια δωματιο - που ειχα νοικιασει μεσω ιντερνετ (οπως παντα φαινοταν καλυτερο στην εικονα απ' οτι στην πραγματικοτητα) κοντα στην διασταυρωση της Bloor & Yonge με την ιδεα να ειμαι οσο πιο κεντρικα γινεται (οσο καταλαβαινα κι εγω κανοντας ασκησεις επι χαρτου χιλιαδες χιλιομετρα μακρυα). Θυμαμαι οτι η θεα του δωματιου μου με αποθαρρυνε τοσο ωστε ηθελα να αποστρεψω το βλεμμα μου στα λιγα δευτερολεπτα που πατησα ποδι και να φυγω απο εκει οσο συντομα γινεται.
Το κρυο με πειρουνιασε με το που πατησα ποδι εξω υπενθυμιζοντας μου την αναγκη να αγορασω ζεστο παλτο το συντομοτερο. Λιγες μερες πριν οταν ημουν στη Georgia (Θεε και Κυριε) θυμαμαι χαρακτηριστικα το Τζον να μου λεει. "Κοιτα, μην αγορασεις παλτο απο την Ατλαντα για να πας στο Τοροντο, ειναι αστειο, θα παγωσεις. Για τον καιρο του Τοροντο αγοραζεις παλτο στο Τοροντο και αν θες να πας στο Μοντρεαλ αγοραζεις παλτο στο Μοντρεαλ". Τοτε γελασα αλλα μες στο κρυο τον θυμηθηκα...

Περπατωντας στη Bloor στα 50 μετρα διεκρινα τουλαχιστον 3 κιοσκια να πουλανε hot dog. Πεινουσα και ειπα να το ρισκαρω. Μπροστα στη θεα του δωματιου που ειχα να περασω πεντε βδομαδες, η ιδεα του πρωτου γευματος στο Τοροντο να αποτελειται απο πολωνικο hot dog ηταν μαλλον αριστοκρατικη. Με τοσους ανθρωπους να περπατανε στο δρομο αποκλειεται σκεφτηκα να μην εχει δουλεια αυτος ο τυπος...

Εχθες μετα απο γεματη μερα στην πολη (με αμετρητες επιλογες) σαν να εχεις ζησει 3 σε 1 η βολτα κατεληξε στο art district της Queen street και κρατωντας τη ζεστη κουπα καφε στο ομορφο τσεχικο μαγαζι ενιωσα οτι τελικα θα μου λειψουν πολλα πραγματα οταν φυγω απο αυτο το μερος του κοσμου... Αλλα παλι, isn't the grass always greener on the other side? Περνωντας την Peace Bridge στην επιστροφη, ισως οχι!

4 Comments:

At Nov 20, 2006, 10:26:00 PM , Blogger taser said...

Tι να πω τώρα και εγω απο αυτή την γωνία της Νοτιοανατολικης Ευρώπης;πάντως με το παλτό τα ιδια επαθα και εγω οταν ηρθα στην ορεστιαδα απο την Αθήνα.
Οσο για την other side, μοιάζει πάντα greener, τόσο πολύ που τρομάζεις!Πάντα θα πρέπει να φευγεις;
Τελικά είναι το τι έχει ο καθένας μέσα του και μια μεγάλη δόση τύχης που δινουν μια απαντηση.

 
At Nov 21, 2006, 3:22:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

Ωραια το εθεσες...
Σε παραπεμπω και στην ταινια Blind Chance tou Kieszlowski :)

 
At Nov 21, 2006, 9:09:00 PM , Blogger arwen said...

Είμαι στην Αθήνα και όλα μου φταινε, το μόνο που με κρατάει, αν το ψάξω μέσα μου πολύ, είναι οι φίλοι μου. Θα ήθελα πολύ να έχω μείνει και κάπου αλλού, η λίστα είναι πολύ μεγάλη από υποψήφιες πόλεις. Δεν έτυχε, δεν προέκυψε, δεν το κυνήγησα και τώρα το μετανιώνω πολύ. Για αυτό πιστεύω ότι είναι και θέμα συμπτώσεων (καλύτερος ορισμός για την «τύχη» του taser…)
Δεν ξέρω πώς θα μου φαινόταν η Αθήνα αν έμενα αλλού, φαντάζομαι όμως ότι, ξαφνικά θα την έβλεπα greener that it really is…
Taser, συμφωνώ ότι η απάντηση κρύβεται στο τι έχει ο καθένας μέσα του. Άλλωστε, Identitycafe, για αυτό δε θέλεις να φύγεις από εκεί...

 
At Nov 22, 2006, 12:13:00 AM , Blogger IdentityCafe said...

Arwen, ειναι ομως τελικα οι φιλοι και η ανθρωπινη επαφη απο αυτους που σε νοιαζονται που κανουν τη διαφορα!
Γενικα η ταση που εχει ο ανθρωπος να θεωρει πραγματα δεδομενα (απο εκει πηγαζουν και τα μεγαλυτερα λαθη μας!) οδηγει στο αισθημα του ανικανοποιητου και αυτο φοβαμαι δεν γιατρευεται εαν δεν εχει αλλαξει ως τωρα!
Να ηξερες ποσο μου λειπουν ολοι αυτοι που αγαπαω και νοιαζομαι, νιωθω τις περισσοτερες φορες σαν τον καημενο τον Πλουτωνα (που υπεστει εκπτωση και απο πλανητης) στην ακρη του διαστηματος μακρυα...μακρυα!

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home